• Terug

Christendom - Liefdesleer - Onderkennen van de goddelijkheid van Jezus (1)

Alleen de liefde verlost en alleen de leer die liefde predikt, kan als christelijke leer, dat wil zeggen als liefdesleer van Christus, van de goddelijke Verlosser, worden bestempeld. Het christendom is bijgevolg de uitwerking van een leer aan de mensen, dat wil zeggen alle mensen die werkelijk in overstemming met de liefdesleer leven, zijn aanhanger van deze leer, dus vertegenwoordigers van het ware christendom. De mens die van Jezus Christus niets weet en toch zijn leven op waarachtig christelijke wijze leeft, in het zeer ijverig naleven van het gebod van de liefde voor God en de mens, kan zich ook christelijk noemen. Omgekeerd echter kan ieder mens christelijk denken worden betwist die niet de goddelijke geboden van de liefde tot grondbeginsel van zijn levenswandel maakt. En tegenwoordig is de wereld, dat wil zeggen de mensheid, wel zeer weinig christelijk te noemen, want de liefde is haar vreemd geworden en zelfs het uiterlijke bekennen tot Christus is vaak niet doorslaggevend voor christelijk denken, wanneer de mens niet tevens liefdadig is.

De christelijke leer van de liefde kan ook worden nageleefd door de mensen die zich nog negatief instellen tegenover het verlossingswerk. Ze zullen echter niet lang bij hun opvatting blijven, want waar de liefde werkt, daar is het inzicht niet ver meer en als eerste ziet de mens in dat hij Jezus Christus nooit meer kan afwijzen en dan pas leeft hij het christendom bewust. Hij doet wat Jezus van de mensen in Zijn tijd verlangde. Hij leeft in de liefde en is dus in de navolging van Jezus. Het huidige gebrek aan liefde echter is de aanleiding dat de mensheid zich steeds verder verwijdert van God, dus ook van de goddelijke Verlosser, dat dus het christendom in gevaar is van de wereld te verdwijnen, omdat de mensen er niets voor doen zich van hun liefdeloosheid vrij te maken en dus zullen ze ook Jezus Christus als Verlosser van de wereld ontkennen, want die zelf niet de liefde beoefenen, erkennen Hem ook niet Die in zich puur Liefde was.

Amen

Cristianismo - Enseñanza de amor.... Reconociendo la Deidad de Jesús....

Sólo el amor redime, y sólo la enseñanza que predica el amor puede ser abordada como enseñanza cristiana, es decir, como enseñanza del amor de Cristo, del divino Redentor. El cristianismo es, por tanto, el efecto de una enseñanza en los seres humanos.... es decir, todos los seres humanos que realmente viven según la enseñanza del amor son seguidores de esta enseñanza, es decir, representantes del cristianismo correcto. También puede llamarse cristiano el hombre que no sabe nada de Jesucristo y, sin embargo, vive su vida de manera verdaderamente cristiana, siguiendo diligentemente el mandamiento del amor a Dios y al semejante.

Por el contrario, el pensamiento cristiano puede ser denegado a quien no haga de los mandamientos del amor el principio de su modo de vida. Y actualmente el mundo, es decir, la humanidad, difícilmente puede llamarse cristiano, porque el amor se le ha vuelto ajeno, e incluso la confesión externa de Cristo muchas veces no es decisiva para el pensamiento cristiano, si el ser humano no es también activo en el amor. La enseñanza cristiana del amor también puede ser seguida por personas que todavía tienen una actitud negativa hacia la obra de la Redención, pero no permanecerán en su vista por mucho tiempo, porque donde el amor obra, el reconocimiento ya no está lejos.... y la persona reconoce como primero, que nunca podrá rechazar a Jesucristo; y sólo entonces vive conscientemente en el cristianismo....

Hace lo que Jesús pedía a la gente de Su tiempo.... vive en el amor y por eso sigue a Jesús. Pero la falta de amor actual es la razón por la que la humanidad se está alejando cada vez más de Dios, y por tanto también del divino Redentor, y de que el cristianismo corre peligro de desaparecer del mundo porque los humanos no hacen nada para liberarse de su falta de amor, y así también negarán a Jesucristo como Redentor del mundo, porque los que no practican el amor, no reconocen a Aquel Que era puro Amor en Sí Mismo....

(interrupción)