• Back

Earth task conscious striving.... unused time....

The soul needs to stay on earth in order to reduce its distance from God. This is the purpose of life on earth. It is at the furthest distance from God at the beginning of the embodiment and can be very close to Him at the end.... but it can also be at the same distance from God when it dies, and then life on earth was pointless. The walk on earth should be a service in love, then the distance from God must also inevitably be reduced, for a loving being shapes itself such as is a prerequisite in order to come close to God. If the soul now shapes itself according to divine will then it is no longer something distant from God, it has become a being which has returned to its original state.... it is only love and therefore a divine part, and then it no longer needs to stay on earth but separates itself from earth and enters the spiritual kingdom. This state is the goal of every soul and can only be reached through conscious endeavour. In other words, the human being must be aware of his deficient state, want to rectify it and do what God requires.... He must be active in love and therefore work on himself. There is no other way to reduce the distance to God than to mould himself into love. And the more seriously a person takes his task, the less time he will need for it, and he should bear this in mind if he threatens to become lukewarm and careless, for all time on earth is lost for eternity, which he uses for other than soul work. He should only think of life after death, then he will utilize earthly time in the right way, yet if he only cares for earthly life he will remain at the same stage of development and precious time will be lost to him....

Amen

Aardse taak als bewust streven – Onbenutte tijd

De ziel heeft het verblijf op de aarde nodig om de verwijdering van God te verminderen. Dit is het doel van het aardse leven. Ze is bij het begin van de belichaming het verst van God verwijderd en kan bij de beëindiging hiervan heel dicht bij Hem zijn. Maar ze kan bij het sterven ook op dezelfde afstand van God staan, en dan is haar aardse leven doelloos geweest.

De gang over de aarde moet een dienen in liefde zijn. Dan moet onvermijdelijk de afstand tot God verminderd worden, want een liefhebbend wezen vormt zich zo, zoals het de voorwaarde is om God te naderen. Als de ziel zich nu overeenkomstig de goddelijke wil ontwikkelt, dan is ze niet ver van God meer verwijderd. Ze is een wezen geworden, dat naar de oorspronkelijke toestand teruggekeerd is. Ze is alleen maar liefde en dus een deel van God en dan heeft ze het verblijf op aarde niet meer nodig, maar ze scheidt zich van de aarde en gaat het geestelijke rijk binnen.

Deze toestand is het doel van elke ziel en kan alleen maar door een bewust streven bereikt worden. Dat wil zeggen dat de mens moet weten van zijn gebrekkige toestand, hij deze op wil heffen en dat wil doen, wat God verlangt. Hij moet in de liefde actief zijn en dus aan zichzelf werken. Er bestaat geen andere mogelijkheid om de afstand tot God te verminderen, dan zich tot liefde te vormen.

En hoe serieuzer de mens zijn taak neemt, des te kortere tijd heeft hij hiervoor nodig en dat moet hij zich bedenken, wanneer hij slap en onverschillig dreigt te worden, want alle tijd, die hij voor iets anders dan zijn zielenarbeid gebruikt, is voor de eeuwigheid verloren. Hij moet alleen aan het leven na de dood denken. Dan gebruikt hij de tijd op aarde op de juiste manier, maar als hij alleen maar voor het aardse leven zorgt, blijft hij op dezelfde trede van ontwikkeling staan en de kostbare tijd gaat voor hem verloren.

Amen