Pentru mulți oameni, suferința și necazurile încep abia cu intervenția divină, pentru că înainte au rămas neatinși de ea și au ignorat toate avertismentele. Adversitatea semenilor lor nu a determinat o schimbare în gândirea lor și, prin urmare, trebuie să vină acum asupra lor o adversitate care este, ca să zicem așa, ultima soluție pentru salvarea lor.... Și de aceea vor fi afectate acum țările care până acum au fost scutite de suferințe grave și care, cu toate acestea, nu sunt totuși lipsite de vină în evenimentele mondiale care au adus suferințe de nedescris asupra popoarelor. Mulți oameni trec pe lângă greutățile semenilor lor cu asprime și fără sentimente, iar ei sunt cei care trebuie să treacă ei înșiși prin suferința pe care voința lor a aprobat-o atunci când aceasta s-a abătut asupra semenilor lor, pentru că au văzut în aceștia din urmă dușmanul lor. Iar ceea ce oamenii provoacă semenilor lor se răsfrânge acum asupra lor de o mie de ori.... Și ei trebuie acum să ispășească în acest fel, doar că voința umană nu poate pune capăt mizeriei, pentru că nu puterile umane se exprimă acum, ci voința divină însăși este la lucru și îi afectează pe oameni în punctul lor cel mai vulnerabil.... El le ia oamenilor toate bunurile, îi face săraci și slabi și complet dependenți de harul Său. Și în această adversitate, ființa umană va învăța să recunoască faptul că nu este capabilă să facă nimic prin forțele proprii, va învăța să înțeleagă că Dumnezeu este drept și că îi pedepsește cu sensibilitate pe oamenii care au încălcat poruncile Lui, dar că îi protejează și pe cei care sunt strâns uniți cu El, chiar dacă sunt înconjurați de oameni pentru care Dumnezeu nu mai înseamnă mare lucru. Și mulți își vor veni totuși în fire și își vor compara propria soartă cu cea a acelor oameni a căror cădere a fost determinată de ei. Ceea ce Dumnezeu trimite acum asupra oamenilor este atât de puternic și de dureros, încât orice persoană care gândește ar trebui să recunoască în aceasta o voință superioară și să meargă în interiorul său. Dar, din nou, ea se va gândi doar la sine; nu va vedea mizeria generală, ci se va uita doar la sine și la soarta sa. Și astfel, iubirea aproapelui va fi puțin practicată, fiecare se va strădui doar să-și îmbunătățească propria soartă, și din nou va trece pe lângă greutățile semenilor săi.... Iar Dumnezeu, Care cunoaște orice voință, trimite de aceea suferințe atât de mari asupra oamenilor pentru a schimba această voință, pentru a-i face mai blânzi și mai miloși și pentru a-i face să caute refugiu la El, Singurul care le poate întoarce soarta spre bine.
Amin
TraducătorVoor vele mensen begint het leed en de ellende pas met de goddelijke ingreep. Want tevoren zijn ze er nog onaangeraakt door gebleven en ze besteedden aan geen enkele aanmaning aandacht. De nood van de medemensen bracht geen verandering van hun denken teweeg en daarom moet er nu zelfs nood over hen komen, die als het ware het laatste middel is voor hun redding.
En daarom zullen nu die landen worden getroffen, welke tot nu toe zwaar leed bleef bespaard en die toch niet zonder schuld zijn aan het wereldgebeuren, dat onnoemelijk leed bracht over de mensen.
Hard en gevoelloos gaan vele mensen aan de nood der medemensen voorbij. En dezen zijn het die het leed zelf moeten doormaken, dat hun wil heeft gebillijkt als het over de medemensen kwam omdat ze in die laatste hun vijand zagen. En wat de mensen hun medemensen aandoen valt nu duizendvoudig op hen zelf terug. En op deze manier moeten ze nu boeten. Alleen kan menselijke wil geen einde maken aan de ellende, want het zijn geen menselijke krachten die zich uiten, maar de goddelijke Wil Zelf is aan het werk en treft de mensen op hun meest kwetsbare plaats. Hij ontneemt de mensen al hun bezit. Hij maakt hen arm en zwak en helemaal afhankelijk van Zijn genade.
En in deze nood moet de mens leren inzien, dat hij niets kan uit eigen kracht. Hij moet leren inzien, dat God rechtvaardig is en dat Hij met gevoel de mensen straft die tegen Hem en Zijn geboden hebben gezondigd, maar dat Hij ook beschermt die nauw met Hem verbonden zijn, hoewel ze omringd zijn door mensen voor wie God niet veel meer betekent.
En zo zullen er nog vele tot bezinning komen en hun eigen lot vergelijken met dat van die mensen, wier ondergang van menselijke zijde was bepaald.
Wat God nu over de mensen zendt is zo geweldig en vol van leed, dat ieder denkend mens daar een hogere Wil in zou moeten zien en in zichzelf keren. Maar weer zal hij alleen aan zichzelf denken. Hij zal niet de algemene ellende zien, maar alleen zichzelf en zijn lot beschouwen.
En zo zal de naastenliefde weinig worden beoefend. Ieder zal er alleen maar naar streven zijn eigen lot te verbeteren en weer zal hij aan de nood van de medemens voorbijgaan. En God, Die de wil van ieder kent, zendt daarom zo’n groot leed over de mensen om deze wil te veranderen, om hen zacht en meelevend te maken en ze toevlucht te laten zoeken bij Hem, Die alleen hun lot weer ten goede kan keren.
Amen
Traducător