• Terug

Geloof en vertrouwen – Gebeurtenis – Natuurkracht en essentie

Tijdens een algemene radeloosheid zal blijken, hoeveel rustiger de mensen blijven, in wier hart het diepe geloof en het vertrouwen in God geworteld is. Waar elke hulp onmogelijk lijkt, daar hopen deze mensen toch op de hulp van de Heer. En deze hoop zal God nooit beschamen. Hij stuurt hun Zijn hulp, ook wanneer deze aards niet als zodanig herkenbaar is. Maar Hij laat zulke smekende en vertrouwende mensen nooit achter in de nood van de ziel.

Zelfs wanneer ze het naderende einde zien komen, geeft Hij hun plotseling het innerlijke besef, dat hun bestaan op aarde gaat eindigen en ze het aardse leven nu voor een veel mooier leven verruilen, zodat ze dus het aardse leven graag en blij opgeven en niet meer om het behoud hiervan vragen. Ze beseffen nu dat ze een missie vervullen. Dat hun aards verscheiden weer andere zielen naar de hoogte brengen moet en hun kennis van God laat hen met een licht hart het offer brengen, dat echter enkel voor de medemensen een offer lijkt.

Geloof en vertrouwen maken ook de moeilijkste momenten gemakkelijk. Zich steeds gelovig aan God toevertrouwen, de hemelse Vader naar Zijn goeddunken laten besturen en zonder vrees wachten op wat komen gaat, geeft de grootste kracht. En deze kracht zal de mensheid in de komende tijd beslist nodig hebben. Het leven zal bijna ondraaglijk zijn voor de mensen, wie het aan geloof en zodoende ook kracht ontbreekt.

Een bovenaards werkzaam zijn zal herkend worden, want de aardse macht kan niets veranderen aan het onheil, dat over de mensen komt. Zich echter smekend en overgevend tot een bovenaards Wezen te wenden, daar verzet de mensheid zich tegen en het is toch de enige mogelijkheid om de moeilijke toestand te verbeteren. En de aardse lasten zullen gewoonweg aan het bidden herinneren en goed voor degene, die zich niet voor deze waarschuwing afsluit en de weg naar God vindt, doordat hij tot Hem zijn toevlucht neemt.

Maar de mensheid is zelfs heel arrogant en zelfs in het zwaarste leed wil ze niet buigen. Ze heeft geen geloof in een Wezen, Dat altijd tot hulp bereid is, en vraagt dit Wezen daarom ook niet om raad. En zodoende ziet de mens zichzelf als een schepsel, dat geen machtiger schepsel boven zich heeft en op deze verkeerde hoofdgedachte wordt nu ook een geheel verkeerde denkrichting ontwikkeld. Een berekening, waar vanaf het beging een fout in geslopen is, kan nooit kloppen.

Maar God zou dit verkeerde denken toch nog in de juiste richting willen sturen. Hij zou de mensen zich bewust willen laten worden van Hemzelf. Hij wil alleen maar dat ze Hem herkennen als de machtigste geest van de hemel en de aarde. En Hij bewijst hun daarom Zijn macht. Hij vestigt de aandacht van de wereld op een buitengewone gebeurtenis, die weer alleen maar met de almacht van God te verklaren valt. Hij brengt de natuurkrachten in beroering. De Wetgever van eeuwigheid af gooit bepaalde natuurkrachten omver. Hij komt in zekere zin door natuurkrachten tot uiting. Hij wil echter als wezen erkend en begrepen worden. Dat wil zeggen in het gebed door de mensen aangeroepen worden, omdat dit aanroepen van God getuigt van geloof.

Het gebed zal niet al te vaak gebruikt worden, want de mensen willen wel een natuurkracht laten gelden, maar ze zullen nooit geloven, dat een hoogst volmaakt Wezen Zich met aardse schepselen in verbinding zou kunnen stellen en daarom gebruiken ze het gebed ook niet, ondanks voortdurende innerlijke aanwijzingen. En nu bevinden ze zich in het dubbele gevaar zowel het aardse alsook het geestelijke leven te moeten verliezen, want bij wie het geloof in de macht en de kracht van het gebed ontbreekt, kan weer noch geestelijke, noch lichamelijke hulp verleend worden. Zijn ziel verkeert in een erbarmelijke toestand, als hij het aardse leven verliest en zonder enig geloof het hiernamaals binnengaat.

Want de ziel zal zich in het hiernamaals net zo afwijzend tegenover de onderrichtingen opstellen, want ze kan nu eenmaal niet anders vertrouwd worden gemaakt met de kennis van de eeuwige Godheid als op aarde. Ze zal in het hiernamaals onnoemelijk moeten lijden en het leed zal pas dan van haar afgenomen worden, als ze de goddelijke leer, die ze op aarde afgewezen had, aanneemt.

Het zal een eindeloos lange weg zijn, die ze in het hiernamaals af te leggen heeft, totdat ze dat bereikt, wat ze op aarde gemakkelijk had kunnen bereiken. Tot ze naar God verlangt en door dat verlangen haar wil bekend maakt om zich aan de goddelijke wil ondergeschikt te maken, tot ze Hem, tegenover Wie ze arrogant was, in de diepste deemoed mag naderen.

Amen

Faith and Trust.... Feito.... Força da Natureza e Beingness....

Em um estado geral de perplexidade, se tornará aparente o quanto as pessoas mais calmas permanecem em cujos corações a féprofunda e a confiança em Deus está enraizada. Onde toda a ajuda parece impossível, eles esperam a ajuda do Senhor. E Deus nunca deixará esta esperança ir para o lixo. Ele lhes envia a Sua ajuda, mesmo que não seja reconhecível terrenamente como tal. Mas Ele nunca deixa tal pedido e confiança nas pessoas na angústia das suas almas. Mesmo quando vêem o fim que se aproxima, Ele de repente lhes dá a percepção interior de que sua carreira terrena terminou e eles agora trocam a vida terrena por uma vida muito mais bela, de modo que de bom grado e alegremente abandonam a vida terrena e não pedem mais por sua preservação. Compreendem agora que estão cumprindo uma missão, que sua partida terrena é ajudar outras almas a ascender novamente, e que seu conhecimento de Deus lhes permite fazer facilmente o sacrifício que, no entanto, parece ser apenas um sacrifício para seus semelhantes. A fé e a confiança facilitam até mesmo a hora mais difícil; confiar sempre a Deus com fé, deixar o Pai celestial governar de acordo com a Sua vontade e esperar que tudo o que está por vir sem medo dê a maior força. E a humanidade precisará dessa força nos próximos tempos, a vida será quase insuportável para as pessoas que não têm fé e, portanto, também força. Um trabalho sobrenatural será reconhecido, pois o poder terreno não pode mudar o desastre que se abate sobre as pessoas. No entanto, a humanidade resiste a recorrer a um ser sobrenatural em súplica e devoção e, no entanto, é a única possibilidade de melhorar a difícil situação. E os fardos terrenos praticamente exortarão as pessoas a orar, e bendito é aquele que não fecha a mente para esta admoestação e encontra o caminho para Deus, refugiando-se nEle. Mas a humanidade é muito arrogante e, mesmo em grande sofrimento, não quer curvar-se. Ele não tem fé em um Ser que sempre ajuda e, portanto, também não invoca esse Ser. E assim o ser humano se vê a si mesmo como uma criatura que não tem ninguém mais poderoso sobre ele, e uma linha de pensamento completamente errada é agora também construída sobre esse pensamento fundamental errado. Um cálculo nunca pode estar correto, o que cometeu um erro logo no início. Deus, porém, ainda quer guiar esta forma errada de pensar, Ele quer conscientizar as pessoas de Si mesmo, Ele só quer que elas acreditem Nele, que O reconheçam como o espírito mais poderoso do céu e da terra.... E Ele, portanto, demonstra o Seu poder para eles.... Ele chama a atenção do mundo para um acontecimento extraordinário que, por sua vez, só pode ser explicado pela onipotência de Deus. Ele perturba as forças da natureza, o Eterno Legislador derruba certas leis da natureza, Ele se expressa até certo ponto através de forças naturais, mas Ele quer ser reconhecido e compreendido como uma entidade, ou seja, ser chamado pelas pessoas em oração, porque este chamado de Deus atesta a fé. A oração não será usada com demasiada frequência, pois as pessoas certamente querem aceitar um poder natural, mas nunca acreditam que um Ser supremamente perfeito possa fazer contato com criaturas terrenas, e por isso também não usam a oração apesar das constantes indicações interiores. E agora correm o duplo perigo de ter de perder a vida terrena e espiritual, porque quem não tem fé na força e na força da oração não pode receber ajuda espiritual nem física, sua alma está numa situação miserável se perder a vida terrena e entrar no além sem qualquer fé. Pois a alma será tão desdenhosa dos ensinamentos no além, pois o conhecimento da Deidade eterna não pode ser-lhe transmitido de outra forma que não seja na Terra, terá de suportar um sofrimento indescritível no além, e só então isso lhe será tirado se aceitar o ensinamento divino que rejeitou na Terra.... Será um caminho infinitamente longo que ela terá que percorrer no além até alcançar o que ela poderia facilmente alcançar na terra, até desejar a Deus e através do desejo expressar sua vontade de se subordinar à vontade divina.... até ser permitido aproximar-se d'Ele com a mais profunda humildade, a Quem foi arrogante....

Amém