• Terug

Geloof en vertrouwen – Gebeurtenis – Natuurkracht en essentie

Tijdens een algemene radeloosheid zal blijken, hoeveel rustiger de mensen blijven, in wier hart het diepe geloof en het vertrouwen in God geworteld is. Waar elke hulp onmogelijk lijkt, daar hopen deze mensen toch op de hulp van de Heer. En deze hoop zal God nooit beschamen. Hij stuurt hun Zijn hulp, ook wanneer deze aards niet als zodanig herkenbaar is. Maar Hij laat zulke smekende en vertrouwende mensen nooit achter in de nood van de ziel.

Zelfs wanneer ze het naderende einde zien komen, geeft Hij hun plotseling het innerlijke besef, dat hun bestaan op aarde gaat eindigen en ze het aardse leven nu voor een veel mooier leven verruilen, zodat ze dus het aardse leven graag en blij opgeven en niet meer om het behoud hiervan vragen. Ze beseffen nu dat ze een missie vervullen. Dat hun aards verscheiden weer andere zielen naar de hoogte brengen moet en hun kennis van God laat hen met een licht hart het offer brengen, dat echter enkel voor de medemensen een offer lijkt.

Geloof en vertrouwen maken ook de moeilijkste momenten gemakkelijk. Zich steeds gelovig aan God toevertrouwen, de hemelse Vader naar Zijn goeddunken laten besturen en zonder vrees wachten op wat komen gaat, geeft de grootste kracht. En deze kracht zal de mensheid in de komende tijd beslist nodig hebben. Het leven zal bijna ondraaglijk zijn voor de mensen, wie het aan geloof en zodoende ook kracht ontbreekt.

Een bovenaards werkzaam zijn zal herkend worden, want de aardse macht kan niets veranderen aan het onheil, dat over de mensen komt. Zich echter smekend en overgevend tot een bovenaards Wezen te wenden, daar verzet de mensheid zich tegen en het is toch de enige mogelijkheid om de moeilijke toestand te verbeteren. En de aardse lasten zullen gewoonweg aan het bidden herinneren en goed voor degene, die zich niet voor deze waarschuwing afsluit en de weg naar God vindt, doordat hij tot Hem zijn toevlucht neemt.

Maar de mensheid is zelfs heel arrogant en zelfs in het zwaarste leed wil ze niet buigen. Ze heeft geen geloof in een Wezen, Dat altijd tot hulp bereid is, en vraagt dit Wezen daarom ook niet om raad. En zodoende ziet de mens zichzelf als een schepsel, dat geen machtiger schepsel boven zich heeft en op deze verkeerde hoofdgedachte wordt nu ook een geheel verkeerde denkrichting ontwikkeld. Een berekening, waar vanaf het beging een fout in geslopen is, kan nooit kloppen.

Maar God zou dit verkeerde denken toch nog in de juiste richting willen sturen. Hij zou de mensen zich bewust willen laten worden van Hemzelf. Hij wil alleen maar dat ze Hem herkennen als de machtigste geest van de hemel en de aarde. En Hij bewijst hun daarom Zijn macht. Hij vestigt de aandacht van de wereld op een buitengewone gebeurtenis, die weer alleen maar met de almacht van God te verklaren valt. Hij brengt de natuurkrachten in beroering. De Wetgever van eeuwigheid af gooit bepaalde natuurkrachten omver. Hij komt in zekere zin door natuurkrachten tot uiting. Hij wil echter als wezen erkend en begrepen worden. Dat wil zeggen in het gebed door de mensen aangeroepen worden, omdat dit aanroepen van God getuigt van geloof.

Het gebed zal niet al te vaak gebruikt worden, want de mensen willen wel een natuurkracht laten gelden, maar ze zullen nooit geloven, dat een hoogst volmaakt Wezen Zich met aardse schepselen in verbinding zou kunnen stellen en daarom gebruiken ze het gebed ook niet, ondanks voortdurende innerlijke aanwijzingen. En nu bevinden ze zich in het dubbele gevaar zowel het aardse alsook het geestelijke leven te moeten verliezen, want bij wie het geloof in de macht en de kracht van het gebed ontbreekt, kan weer noch geestelijke, noch lichamelijke hulp verleend worden. Zijn ziel verkeert in een erbarmelijke toestand, als hij het aardse leven verliest en zonder enig geloof het hiernamaals binnengaat.

Want de ziel zal zich in het hiernamaals net zo afwijzend tegenover de onderrichtingen opstellen, want ze kan nu eenmaal niet anders vertrouwd worden gemaakt met de kennis van de eeuwige Godheid als op aarde. Ze zal in het hiernamaals onnoemelijk moeten lijden en het leed zal pas dan van haar afgenomen worden, als ze de goddelijke leer, die ze op aarde afgewezen had, aanneemt.

Het zal een eindeloos lange weg zijn, die ze in het hiernamaals af te leggen heeft, totdat ze dat bereikt, wat ze op aarde gemakkelijk had kunnen bereiken. Tot ze naar God verlangt en door dat verlangen haar wil bekend maakt om zich aan de goddelijke wil ondergeschikt te maken, tot ze Hem, tegenover Wie ze arrogant was, in de diepste deemoed mag naderen.

Amen

Creencia y confianza.... sucesos.... la fuerza natural y esencia....

Surge una perplejidad general sobre la tranquilidad de los hombres que mantienen una creencia profunda en sus corazones y sobre la confianza que está arraigada en Dios. Donde cualquier ayuda parezca imposible, allí esperan aquellos a la ayuda del Señor. Y esta esperanza el Señor nunca la deja de lado. Les manda ayuda aunque en tierra no se ve como tal. Nunca deja a solas a hombres en su pena del alma si confían pidiendo ayuda. Aunque vean venir el final aproximado les pasa de repente el conocimiento interno que su vuelta en la tierra ha llegado a un fin y que pueden cambiar su vida terrestre por una vida mucho más bonita, y de hecho dejan atrás con gusto a su vida terrestre y pasan alegremente sin mantener el deseo de prolongar su existencia. Ahora ven que tienen que cumplir a una misión, que su despedida terrestre puede ayudar a ascender a otras alma, y el conocimiento de la existencia de Dios facilita a sus corazones a dar este sacrificio, y solo a los semejantes parece como un sacrificio. Creencia y confianza alivian la hora más difícil; someterse creyendo en Dios, dejar las riendas al Padre celeste según Su buen criterio y sin miedo frente lo que venga, transmite fuerza mayor. Y esta fuerza la humanidad lo necesita urgentemente para los tiempos aproximados, la vida será casi insoportable para los hombres a los cuales les falta la creencia y entonces la fuerza. Se reconocerán intervenciones sobrenaturales, porque la autoridad terrestre no puede cambiar nada de la desgracia que capta a la humanidad. Pero la humanidad se resiste en rogar y someterse a un ser sobrenatural, pero es la única oportunidad de mejorar la situación grave. Y las cargas terrestres avisan de la necesidad de rezar, y bien hecho por aquel que no se cierra ante esta advertencia y encontrar el camino hacia Dios buscando refugio en Él. Pero la humanidad es muy arrogante, porque durante la penuria grave tampoco se quiere someter. Le falta la creencia en un ser que quiere ayudar y por esto no Le llaman. Así el hombre se ve a sí mismo como un ser que no tiene a nadie más poderoso encima de sí mismo, y a base de esta idea errónea monta pensamientos completamente equivocados. Su cuenta no puede salir bien, porque tiene un error en su principio. Y Dios quiere corregir este pensamiento falso. Quiere hacer consciente a los hombres de Sí Mismo. Él solo quiere que crean en Él, que Le reconozcan como el espíritu celeste y terrestre más poderoso.... Y se lo prueba con Su poder.... Él guía la atención del mundo a un suceso extraordinario y que solo se puede explicar con la omnipotencia de Dios. Revuelve a las fuerzas naturales, revuelca algunas leyes naturales eternas, de hecho que Él habla a través de fuerzas naturales, Él quiere que Le reconozcan como un ser y quiere que le entiendan, es decir que los hombres le pueden llamar a través del rezo, porque ésta llamada del rezo comprueba la creencia. El rezo no se usará demasiadas veces, porque los hombres quieren aceptar una fuerza natural, pero nunca jamás creerán que hay un ser mayor perfecto que se pone en contacto con criaturas terrestres, y por esto no usan al rezo a pesar de señales constantes interiores. Y ahora se encuentran en doble peligro a tener que perder la vida terrestre y espiritual, porque aquel que le falta la fe en el poder y la fuerza del rezo no se le puede transmitir ayuda corporal y a su alma que se encuentra en situación penosa, si pierde la vida terrestre y entrar en el más allá sin creencia alguna. Porque el alma se opondrá igualmente a cualquier enseñanza en el más allá, porque no se le puede transmitir el conocimiento sobre la deidad eterna de otro modo que en la tierra, va a tener que cargar sufrimiento extremo en el más allá, y solo se lo quita en cuanto acepte la doctrina divina que ha rechazado ya en la tierra.... Va a ser un camino larguísimo que tienen que pasar en el más allá hasta que han obtenido lo que deben haber conseguido más fácil en la tierra, hasta que lleguen a Dios a través de su anhelo de su voluntad de querer someterse.... hasta que se acercan a Él con devoción más profunda, frente Aquel se comportaron arrogantes....

amén