• Back

SLIJEDITI ISUSA: NOSITI KRIŽ

Vi ćete uvijek prijeći most do duhovnog kraljevstva ako slijedite Isusa, Božanskog Spasitelja, Koji je izradio ovaj most za vas ljude i hodio putem pred vama. On Osobno je premostio ovaj široki zaljev između Zemlje i duhovnog kraljevstva putem Svojeg djela spasenja, On je hodao najtežim i najbolnijim putem ka križu i na taj način izgradio most do kraljevstva svjetla.... kojeg svako ljudsko biće može preći i koji će uvijek voditi do ispravnog cilja....

Put praćenja Isusa se mora poduzeti, tj., baš kao što je On prihvatio svu patnju iz ljubavi prema pokvarenoj/bijednoj ljudskoj rasi tako čovjek, također, treba poduzeti put ljubavi i patnje, on Ga treba nastojati slijediti kako bi pročistio svoju dušu.... čak i ako je čovjek Isus uzeo sav grijeh Svoje pale braće na Sebe i time je ogroman prvobitni grijeh iskupljen kroz raspeće, kroz djelo spasenja.... Njegova duša jedino može postati oprana i (pr)očišćena kroz ljubav i patnju, i ona mora ostvariti ovo pročišćavanje dok je još na Zemlji ako želi postići stupanj svjetla koji joj garantira sreću. Jer ljudsko biće živi na Zemlji sa ciljem da svoju dušu oslobodi od svih nečistoća, od svih poroka i žudnji, slabosti i loših navika, koje i dalje prianjaju uz vas kao rezultat vašeg prošlog otpadništva, koje bi trebala i bila u stanju odbaciti ako strpljivo putuje zemaljski put u patnji i trudi se živjeti život ljubavi. Jer ljubav je najsigurnije sredstvo pročišćavanja, ljubav razlaže sve nečistoće i slojeve koji i dalje opterećuju dušu. A patnja.... ponizno pretrpljena.... je isto tako prikladna da kristalizira dušu, koja je onda postala prijemčiva za svjetlo i prozirna kada uđe u onostrano kraljevstvo.

Iz ovog razloga je Isus izrekao riječi ‘Tko god hoće poći za Mnom, neka uzme svoj križ....’ Ni jedno ljudsko biće neće biti u potpunosti pošteđeno patnje, čak ako i težina tereta varira sa svakom osobom. Ipak zemaljski život nije konačno ispunjenje, on je jedino uvijek pripremna faza za istinski život u duhovnom kraljevstvu.... A svaki tovar kojim je duša i dalje opterećena na Zemlji može samo podići/povećati njezino blaženstvo u onostranom, pod uvjetom da je ponizno podnijet kao Božja volja. Na ovaj način će čovjek krenuti putem praćenja Isusa svojom vlastitom voljom.... On osobno treba željeti da njegova duša postigne veći stupanj zrelosti/savršenstva na Zemlji, on svjesno treba odlučiti slijediti Isusa, on također treba priznati/prepoznati Njegovo djelo spasenja i iskoristiti ga za sebe. Jer ni jedno ljudsko postojanje neće, bez obzira kako tužno, ikad pomoći duši do savršenstva ako ljudsko biće ne prizna Isusa, ako ne iskoristi Njegovo djelo spasenja i njegova blaženstva, ako ne vjeruje u Njega i činjenicu da je to bio Bog Osobno Koji je ostvario djelo spasenja u čovjeku Isusu. Onda njegov zemaljski put može biti bijedan/jadan kao bilo što, on neće izvući nikakve dobrobiti za svoju dušu, jer onda on nije dobrovoljno ‘slijedio Isusa’....

Ipak, što ste više vi ljudi ispunjeni sa ljubavlju manje ćete biti opterećeni sa patnjom, jer ljubav je najbolje sredstvo oslobađanja, vatra ljubavi će razložiti svaku duševnu naslagu, ona će otopiti sve što je nečisto i otvrdnuto, ljubav će postići duševno pročišćavanje u kratkom vremenu, i opseg/mjera patnje može biti reduciran/a gdje ljubav već vlada duševnim procesom pročišćavanja....

I čovjek će prema tome morati biti od pomoći u velikoj mjeri sa ciljem da bi tako izrazio svoju ljubav, jer ljubav nagoni/tjera ljude da budu aktivni, i čim se ona tako nesebično primjenjuje na drugoj osobi ljudsko biće će neprestano vršiti djela ljubavi, i onda će on putovati put praćenja Isusa, Koji je uvijek i iznova bio isto tako ljubavlju nagonjen ostvariti korisna djela, Koji je za cilj imao smanjiti patnju i jad svojih bližnjih i koristio izvanrednu snagu sa ciljem da bi pomogao svojim bližnjima.

I tako neprestana voljnost/spremnost za pomaganjem će biti put praćenja Isusa, pošto ona demonstrira ljubav, koja može uvijek jedino imati blagotvoran efekt, i za pružatelja kao i za onoga koji prihvaća pomoć.... Jer ljubav je najmoćnija, Božanska, koja treba voditi do duševnog savršenstva bez greške, koja treba pročistiti dušu i učiniti je prijemčivom za svjetlo.... ljubav je konačni cilj na Zemlji, pošto vodi do sjedinjenja sa Vječnom Ljubavlju, pošto obnavlja originalno stanje stvorenog bića i prema tome osigurava najviše blaženstvo, koje biće onda pronalazi u najbližem jedinstvu sa svojim Bogom i Ocem od vječnosti, iz Čije je ljubavi jednom (pro)izašlo.

AMEN

Imitación de Cristo: portar la cruz

Siempre que sigáis a Jesús –el Salvador divino– podréis pasar por el puente que lleva al Reino espiritual, porque Él lo ha erigido para vosotros, los seres humanos, y os ha precedido el camino... Él mismo, mediante su Obra de Redención, lo ha tendido para poder franquear la enorme franja entre la Tierra y el Reino espiritual. Él mismo ha ido el camino de la Pasión, con lo que ha tendido el puente al Reino de Luz - el puente que cada ser humano puede franquear y que siempre le llevará a la meta correcta...

Hay que ir el camino de la Imitación de Jesucristo, es decir: así como Él por Amor a la desgraciada humanidad se había cargado con toda clase de penas, así también los seres humanos deben ir el camino del amor y del sufrimiento - pues es por la purificación de su propia alma que deben procurar a seguirle - a pesar de que el Hombre Jesús se había cargado de toda la culpa de los hermanos caídos, de modo que por la muerte en la cruz –La Obra de Redención– la gran culpa original ya está redimida...

El alma del hombre sólo puede purificarse y hacerse clara como el cristal mediante el amor y el sufrimiento - una purificación que ella tiene que realizar mientras todavía se encuentre encarnada en la Tierra - si quiere alcanzar un grado de Luz que le garantiza su bienaventuranza. Pues el hombre se encuentra en la Tierra con la finalidad de que su alma pueda liberarse de toda clase de impurezas, de vicios, de codicia y de malas costumbres que todavía le están apegados desde vuestra caída en aquellos tiempos - costumbres de las que el alma debe liberarse - lo que también conseguirá si pacientemente continúa su camino de sufrimientos por la Tierra y si se dedica con ahínco a una vida en el amor. Porque el amor es el medio más seguro para quitar escorias del alma, pues disuelve las envolturas y las escorias que todavía la agobian.

Llevado con devoción, el sufrimiento también sirve para que el alma se haga clara como el cristal... y esta alma, cuando entra en el Reino del Más Allá, ya se ha hecho transparente y sensible para la Luz. Por eso Jesús dijo: “Si alguno quiere venir en pos de Mí, tome su cruz y sígame”.52

Nadie quedará eximido del todo de sufrimientos, aunque los hombres estén cargados diferentemente con ellos. Pero la vida terrenal no es el último cumplimiento... nunca es más que una estación de preparación para la auténtica Vida en el Reino espiritual; y lo que en la Tierra aún esté cargado al alma, sólo puede aumentar su bienaventuranza en el Más Allá - eso en el supuesto de que esté soportado con devoción en la Voluntad divina.

De modo que el hombre debe ir el camino de la imitación de Jesús dentro de su libre voluntad... a él mismo debe significar mucho que su alma en la Tierra obtenga una madurez elevada... debe conscientemente decidirse a la imitación de Jesús... y también debe reconocer Su Obra de Redención y aplicarla a sí mismo. Porque nunca una existencia terrenal con lo desgraciada que fuera facilitará al alma la perfección... si el hombre no se adhiere a Jesús... si no se sirve de Su Obra de Redención y de la Gracia que esta acarrea... si no cree en Él, y en que fue Dios mismo El que en el Hombre Jesús llevó a cabo la Obra de Redención. Entonces, por muy difícil que sea su camino por la Tierra, no sacará de él un provecho para su alma, dado que no ha “imitado a Jesús” por libre voluntad...

Pero cuanto más estáis colmados de amor, tanto menos os agobiarán vuestros sufrimientos porque el amor es el mejor medio para resolver problemas pues el ardor del amor disolverá todas envolturas del alma... El amor hará que todo lo impuro y empedernido se derrita, y dentro de poco tiempo el amor conseguirá la depuración del alma. Y donde el amor ya ha empezado con la purificación del alma, allí el grado de sufrimiento ya podrá ser reducido.

Por eso el hombre tendrá que estar activo sirviendo en gran medida, para manifestar de esta manera su amor porque este incita a la actividad. Y si esta en todo altruismo está dedicada al prójimo, entonces el hombre continuamente cumplirá con obras de amor... de modo que entonces seguirá el camino de la imitación de Jesús, al que también el Amor cada vez de nuevo estimuló a Obras de Disponibilidad, y El que procuró a aliviar las penas y los sufrimientos de los prójimos... y que aplicaba una Fuerza extraordinaria para ayudarles.

De modo que también una continua disponibilidad para ayudar será un camino para la imitación de Jesús porque manifiesta amor, el que siempre producirá bendición - tanto al dador como a aquel que aprovecha de la ayuda. Porque el amor es lo más poderoso, es lo divino que irrevocablemente debe llevar a la perfección del alma... lo que debe purificar un alma y hacer que se haga sensible para recibir la Luz.

El amor es el último propósito en la Tierra porque lleva a la unión con el Amor eterno, pues restablece las condiciones primarias en que el ser fue creado - lo que por eso tiene que garantizar suprema bienaventuranza - la que el ser ahora encuentra en la más íntima unión con su Dios y Padre de eternidad, de cuyo Amor cierta vez surgió...

Amén.