• Back

KORIŠTENJE DARA RAZUMA....

Dar razuma treba se koristiti na svaki način. Čovjek ga treba koristiti zemaljski, želi li živjeti u ispravnom redu i na blagoslov bližnjih ljudskih bića, te kako bi ispunio svoj zemaljski zadatak, isto tako se razum treba koristiti i za ispunjavanje duhovnog zadatka. Jer čovjek snosi odgovornost za svoju dušu, a da bi mogao biti odgovoran, mora biti i sposoban razlikovati dobro od lošega, i stoga i razumski sve procjenjivati i promatrati što se događa oko njega, kako bi u srcu u odnosu na to mogao zauzeti stav.

On mora znati što Bog od njega zahtijeva tokom njegovog zemaljskog života; to znanje mu mora biti ponuđeno, a razumski on to sam mora obraditi, prije nego u odnosu na to može zauzeti neki stav. Zato je Bog čovjeku dao razum, i tek korištenje razuma on svoju dušu može dovesti do sazrijevanja. I tako je čovjek i obavezan razmisliti o duhovnom blagu koje mu se nudi. Duhovno znanje koje mu se nudi i koje on prihvaća bez ispitivanja, za njega još uvijek nije znanje. On onda samo mehanički izvodi nešto što nikada ne može unaprijediti njegov razvoj ka gore, ako slijedi obaveze koje to duhovno znanje od njega zahtjeva. Vlastita misaona aktivnost mora obavezno biti uposlena, prije nego je to za njega pravo znanje, koje mu donosi korist za njegovu dušu.

I razumska aktivnost mora biti korištena na ispravan način, znači, Boga se mora uključiti, mora Ga se moliti za pomoć, za prosvjetljenje duha, za ispravno, tj. istinsko razmišljanje. Jer razumska aktivnost može i u svojim rezultatima biti ukrivo, ako čovjek sam sebe drži sposobnim da putem svog razuma dokuči sve. Čovjekova volja je slobodna, a sloboda volje mora i ostati neograničena, tako da čovjek može misliti pravo i krivo, tj. da je ispravno razmišljanje isto tako ovisno o njegovoj volji. A da bi sve bilo uređeno i odgovaralo Božanskom zakonu ako stoji u istoj volji sa Bogom, ta volja mora prvo biti okrenuta Bogu da bi i razmišljanje bilo sređeno.

Dakle Bog nikako ne može biti isključen, kao što ni razumska aktivnost ne smije biti isključena, da bi se došlo u posjed Istine. Dostavljeno duhovno dobro tek će dakle onda biti od vrijednosti za čovjeka kad je ovaj zauzeo stav u odnosu na to, i to nakon ozbiljnog promišljanja uz Božju pomoć. To je ispravno korištenje dara razuma koje nikada ne smije biti zanemareno, budući da čovjek mora biti odgovoran za svoje razmišljanje i pošto prava, vjera sa uvjerenjem, može biti zadobivena tek putem razumske obrade.

Tko prihvaća bez razmišljanja ono što mu se od duhovnih dobara nudi, neće moći zadobiti živu vjeru, nego samo formalnu vjeru, koja ne može pretrpjeti potrese, pošto čovjek ne može zastupati ono duhovno dobro koje posjeduje ako istovremeno i njegov razum nije postao aktivan i to duhovno dobro obradio. U svako doba će mu Božja pomoć biti osigurana, samo ako Ga on za to moli, jer Bog je uvijek spreman na čovjeka djelovati putem Svog Duha, njegovo razmišljanje urediti i upravljati na ispravan način, no On želi da Ga se za Njegovu pomoć zamoli, pošto to svjedoči za volju koja je Njemu usmjerena, koja u svoj slobodi treba stremiti savršenstvu, kako bi postao blažen....

AMEN

Aprovechar el don del entendimiento....

El don del entendimiento debe ser aprovechado en todos los sentidos. Terrenalmente, el ser humano debe utilizarlo para vivir en el orden correcto y para la bendición de sus semejantes y para cumplir su tarea terrenal, así como el entendimiento debe ser aprovechado para hacer justicia a la tarea espiritual. Porque el ser humano es responsable de su alma, y para poder asumir la responsabilidad de sí mismo, debe poder distinguir entre el bien y el mal y, por tanto, también sopesar y considerar intelectualmente todo lo que sucede a su alrededor para poder tomar una posición en el corazón.

Tiene que saber lo que Dios quiere de él durante la duración de su vida terrenal; Este conocimiento debe serle presentado y él mismo debe procesarlo intelectualmente antes de poder tomar una posición al respecto. Por eso Dios le dio al ser humano el entendimiento, y sólo el uso del entendimiento puede llevar su alma a la madurez. Y por eso los humanos también están obligados a pensar en el conocimiento espiritual que se les imparte. El conocimiento espiritual que se les presenta y que acepta sin examinarlo todavía no es conocimiento para él. Entonces sólo realiza algo mecánicamente, lo que nunca podrá promover su desarrollo ascendente si no cumple con los deberes que ese conocimiento espiritual le exige. La propia actividad mental definitivamente debe haber comenzado antes de que se convierta en un conocimiento real para él que le reporte beneficio a su alma.

Y la actividad de la mente debe usarse de la manera correcta, es decir, hay que consultar a Dios, hay que pedirle ayuda, iluminación del espíritu, pensamiento correcto, es decir, verdadero. Porque la actividad de la mente también puede extraviarse en sus resultados, siempre que un ser humano crea que puede comprenderlo todo a través de su mente. La voluntad del hombre es libre y el libre albedrío también debe ser ilimitado para que el ser humano pueda pensar correcta e incorrectamente, es decir, el pensamiento correcto también depende de su voluntad. Y sólo entonces todo está ordenado y corresponde a la ley divina cuando está en la misma voluntad de Dios, esta voluntad tiene que ser dirigida primero hacia Dios para que el pensamiento también esté ordenado.

Por tanto, Dios nunca puede ser desconectado, como tampoco se debe desconectar la propia actividad intelectual para obtener posesión de la verdad. Por lo tanto, los bienes espirituales impartidos sólo tendrán valor para los seres humanos una vez que ellos mismos se hayan pronunciado al respecto y esto después de una seria reflexión con la ayuda de Dios. Éste es el uso correcto del don del entendimiento, que nunca debe ignorarse porque los seres humanos también tienen que ser responsables de su pensamiento y porque la fe verdadera y convencida sólo puede obtenerse mediante el procesamiento intelectual.

Cualquiera que acepte irreflexivamente lo que se le ofrece en términos de conocimiento espiritual, no podrá llamar propia una fe viva, sino sólo una creencia formal que no puede resistir ningún shock, porque una persona no puede representar lo que posee de bienes espirituales, a menos que su mente está activo al mismo tiempo y ha procesado esos bienes espirituales. Tendrá asegurado el apoyo de Dios en todo momento, si Él sólo es invocado al respecto, porque Dios siempre está listo para influir en las personas a través de Su Espíritu, para ordenar y dirigir su pensamiento de la manera correcta, pero Él quiere que se Le acerque a Él para pedirle ayuda, porque esto demuestra la voluntad dirigida hacia Él, que debe esforzarse por alcanzar la perfección en toda libertad para ser feliz....

amén