• Retour

Jaillissements – Diversité des constellations

Cette Loi de la nature vaut pour tout l'Univers– l'indestructibilité de ce qui est. Rien ne peut disparaître, mais seulement se modifier selon la Volonté de Dieu. Et ce changement se produit de manière que quelque chose devient invisible, pour apparaître de nouveau ailleurs visiblement. Chaque Œuvre de Création, pour aussi petite qu’elle soit, porte en elle cette Loi, de sorte que sa perte apparente signifie seulement une transformation de ce qui a existé auparavant. En conséquence les grandes Œuvres de la Création comme les constellations, peuvent prendre une autre forme, mais cela est un processus qui s'étend sur un espace de temps immense, qui demande des milliers d'années selon le calcul du temps terrestre, et qui donc ne peut jamais être observé par les hommes lorsqu’il s'agit de changements fondamentaux d'une Œuvre de Création. La cause de cela est presque toujours des jaillissements des Œuvres de Création individuelles pour la formation de nouvelles Créations semblables mais plus jeunes. Ces nouvelles Créations ont les mêmes caractéristiques et la même constitution que l'Œuvre de Création dont ils sont procédés. Donc dans l’entourage du Soleil on trouvera toujours des constellations dont les substances qui les composent sont de même type et obéissent aux mêmes Lois de la nature et cela fait reconnaître leur appartenance vraiment à ce Soleil. Vu de la Terre notre Soleil ne peut donc pas être autre chose qu'une formation agrandie de constitution semblable aux planètes qui l'entourent, vu que celles-ci sont des Œuvres de Création procédées de lui. Par conséquent toutes ces constellations devraient aussi être habitées par des êtres semblables. Mais ici on peut remarquer d’énormes différences. Une Œuvre de Création ne cache pas en elle les mêmes êtres vivants qu’une autre, et par conséquent la constitution extérieure de chaque constellation est différente c'est-à-dire toujours adaptée aux êtres vivants qui y demeurent. Et cela exclut maintenant la même constitution substantielle. Donc le noyau de chaque constellation est une substance fondamentale, mais la forme extérieure correspond aux êtres vivants qui lui sont assignés. Tout ce qui se trouve dans l’entourage du Soleil est procédé de ce Soleil, c'est-à-dire qu’il a été expulsé de lui, mais à l'instant de son autonomie il a assumé la constitution qui correspond aux êtres vivants pour lesquels cette Œuvre de Création doit devenir le séjour. Le degré de maturité infiniment différent du spirituel encore imparfait demande un nombre infini de Créations de constitution différente, de sorte que déjà dans cela on trouve la cause de la diversité des constellations.

Amen

Erupties - Verscheidenheid van hemellichamen

Voor het universum geldt één natuurwet: de onverwoestbaarheid van datgene wat bestaat. Niets kan er vergaan, maar alleen maar veranderen volgens de Wil van GOD. En deze verandering gebeurt weer zo, dat er iets onzichtbaar wordt om ergens anders weer zichtbaar tevoorschijn te komen. Elk nog zo klein scheppingswerk draagt deze wet in zich, zodat dus het schijnbare verval alleen maar een omvorming betekent van datgeen wat er eerst was. Derhalve kunnen ook grote scheppingswerken, zoals hemellichamen, een andere vorm aannemen; dit is echter een proces dat zich over een ontzaglijk grote tijdsruimte uitstrekt, dat, naar aardse tijdrekening, duizenden jaren vergt en dus nooit door mensen kan worden gadegeslagen inzover het gaat om fundamentele veranderingen van een scheppingswerk. Meestal zijn het de erupties van afzonderlijke scheppingswerken die aanleiding zijn om opnieuw dezelfde scheppingen van kleinere afmeting te vormen.

Deze nieuwe scheppingen vertonen dezelfde aard en gesteldheid als het scheppingswerk waaruit ze tevoorschijn zijn gekomen. Dus zullen zich in de omtrek van een zon steeds zulke hemellichamen bevinden waar dezelfde samenstellende (opbouw) stoffen en dezelfde natuurwetten laten zien dat ze juist bij deze zon horen. Aards gezien kan nu de zon niets anders zijn dan een oneindig vergroot bouwwerk met dezelfde gesteldheid als de haar omringende planeten, daar deze uit haar voortgekomen scheppingswerken zijn. Bijgevolg zouden ook al deze hemellichamen met dezelfde wezens bevolkt moeten zijn. Maar hier vertonen zich nu de meest enorme verschillen.

Geen enkel scheppingswerk wordt bewoond door levende wezens die hetzelfde zijn als die van andere scheppingswerken en bijgevolg is ook de uiterlijke gesteldheid van elk hemellichaam een andere en wel steeds aangepast aan de levende wezens die er op leven. En dat schakelt nu ook weer een zelfde samenstelling in stoffelijk opzicht uit. Het is dus alleen maar de kern van elk hemellichaam die uit dezelfde grondstof bestaat, de uiterlijke vorm echter is in overeenstemming met de hem toegewezen levende wezens. Alles wat zich in de omgeving van een zon bevindt, is voortgekomen uit deze zon, d.w.z. door deze uitgestoten, maar heeft vanaf het moment van zijn zelfstandigheid de gesteldheid aangenomen die past bij de levende wezens die dit scheppingswerk als verblijfplaats zullen krijgen. De oneindig veel verschillende graden van rijpheid van het nog onvolmaakte geestelijke vereisen ook oneindig veel scheppingen van 'n verschillende gesteldheid, zodat daarin al de reden ligt voor de verscheidenheid van de hemellichamen.

Amen