• Back

The inner emptiness of those who take the wrong path....

How rarely is the importance of divine teachings recognized. It is as if people regard all supernatural activity as foolishness, and they consider serious reflection on it to be human weakness or lack of character. The divine is unacceptable to them, but conversely they are not afraid to approve of human reorganizations and support them. And they cannot be helped in any other way. All attempts to make them think fail and time is irretrievably lost for their souls. What lives on earth is meant to follow the path of higher development, and it will also cover the path as long as divine will controls the being. But as soon as the own will is active in the embodiment as man, the course of development upwards is endangered, because the being rebels. It wants to go its own way and rejects every hint, every advice from God. But without this it walks in the wrong direction, and the only possibility is therefore to illuminate this wrong path in such a way that they recognize the fate of those who fall by the wayside, who sink down exhausted and powerless because the path was endless and left no goal in sight. These are the people who go along enjoying life, but who nevertheless recognize their worthlessness and cannot find any real satisfaction in their lives.... who now go to the end of their lives listlessly and bitterly, but no longer have any purpose in life. They do not believe that life has a continuation after death, so they see no goal for themselves and live out the rest of their earthly existence in complete lethargy of spirit. They can certainly still fulfil their earthly work, but this only happens purely mechanically without them finding any meaning and purpose in it. They have given up all struggle because they do not know what they should fight for, and such people should serve as a warning example to those who have not yet finally decided to reject faith, who are therefore still faced with the decision to live life with or without God. They are to be shown the desolation of such a life, which has brought nothing but discouragement and a complete emptiness, because they lived life without God and were therefore devoid of any emanation of strength from Him and their path could therefore never lead them upwards....

Amen

Innerlijke leegte van degenen, die op de verkeerde weg zitten

Hoe zelden wordt het belang van goddelijk onderricht beseft? Het is alsof de mensen elk bovenaards werkzaam zijn als onzin beschouwen en een ernstig daarover nadenken, houden ze voor menselijke zwakte of een gebrek aan karakter. Het goddelijke is voor hen onaannemelijk, maar omgekeerd schuwen ze er niet voor om menselijke herschikkingen goed te keuren en te ondersteunen. En ze zijn niet op een andere manier te bereiken. Alle pogingen om hen tot nadenken te bewegen, falen en de tijd gaat onherroepelijk voor hun ziel verloren.

Wat op aarde leeft, moet zich opwaarts ontwikkelen en het legt ook die weg af, zolang de goddelijke wil het wezen beheerst. Maar als de eigen wil tijdens de belichaming als mens werkzaam is, verkeert het opwaartse ontwikkelingsproces in gevaar, want het wezen verzet zich. Het wil eigenmachtig zijn gang gaan en staat afwijzend tegenover elke aanwijzing en elke raadgeving. Maar zonder deze aanwijzingen en raadgevingen neemt het wezen de verkeerde richting en de enige mogelijkheid is daarom om deze verkeerde weg zo te verlichten, dat ze het noodlot herkennen van degenen, die langs de weg blijven liggen, die afgemat en krachteloos neerzinken, omdat de weg eindeloos lang was en geen doel liet zien.

Dit zijn de mensen die wel gericht zijn op levensgenot, maar die toch hun onwaardigheid herkennen en geen goede bevrediging in hun leven kunnen vinden. Die nu lusteloos en verbitterd hun levensweg naar het einde zien gaan. Ze geloven er niet in, dat het leven na de dood voortgezet moet worden. Ze maken daar dus op uit dat ze geen doel hebben en leven er voor de rest van hun aardse bestaan in volledige lethargie van de geest op los. Ze kunnen aards hun werk nog wel verrichten, maar dit gebeurt alleen maar puur mechanisch, zonder dat ze hier een zin of doel bij vinden.

Ze hebben iedere strijd opgegeven, omdat ze niet weten, waar ze voor moeten strijden en zulke mensen moeten als een waarschuwend voorbeeld dienen voor degenen, die nog niet definitief tot het afwijzen van het geloof besloten hebben. Die nog voor de beslissing staan om het leven met of zonder God te leiden. Hen moet het troosteloze van zo’n leven, dat de mens niets gebracht heeft dan ontmoediging en een totale leegte, voorgehouden worden, omdat ze het leven zonder God leefden en daarom gespeend waren van elke krachtuitstraling uit Hem en hun weg hen daarom niet opwaarts kon doen gaan.

Amen