• Zurück

Ewigkeitsbegriff.... Vollkommenheit....

Unendlich lange Zeiträume sind vergangen, in denen Mein Schöpferwille tätig war, um alles von Mir entfernte Geistige wieder zurückzuführen.... Unendlich viele Schöpfungen sind also entstanden, die diese Rückkehr ermöglichen sollten, und unzählige Seelen haben ihr Ziel erreicht, daß sie wieder bei Mir weilen im Licht.... Doch noch viel längere Zeiträume sind erforderlich, bis alles Geistige den Weg zu Mir zurückgelegt haben wird. Denn unzählig sind die Wesen, die aus Mir hervorgingen und im freien Willen einst von Mir abstrebten. Es sind Ewigkeiten, Zeiträume von für euch Menschen unfaßbarer Dauer, und daher kann das Wort "ewig" wohl angewandt werden, ohne ein falscher Begriff zu sein für euch, wenngleich auch einmal der Zeitpunkt kommt, wo jedem Zeitraum ein Ende gesetzt ist.... Denn für Mich ist auch die längste Zeitdauer nur wie ein Augenblick, für alles Geschöpfliche aber im Zustand der Unvollkommenheit unendlich lang.... Im Zustand der Unvollkommenheit.... Und nun werdet ihr verstehen, daß es eine Zeitbegrenzung immer nur im Zustand der Unvollkommenheit gibt.... daß dagegen die Vollkommenheit keine Begrenzung kennt, daß für alles Vollkommene nicht mehr der Begriff "Zeit" angewendet werden kann, und sonach ist es für Mich Selbst belanglos, wann die restlose Rückkehr zu Mir vollzogen ist. Doch für euch, Meine Geschöpfe, die aus eigener Schuld unvollkommen geworden sind, ist es von größter Bedeutung, wie lange ihr euch in einem Zustand befindet, der für euch quälend ist und dessen Zeitdauer also von euch selbst verkürzt oder verlängert wird. Je tiefer ihr in der Sünde steckt, je weiter ihr noch von der Vollkommenheit entfernt seid, desto mehr ängstigt euch der Zeit- und Raumbegriff, eben weil er für euch unfaßbar ist und dennoch nicht geleugnet werden kann.... weil eure Erdenlebenszeit eine eng begrenzte ist und doch endlose Zeiten in der Vergangenheit und ebenso endlose Zeiten der Zukunft für euch zur Gewißheit geworden sind.... Letzteres sogar ist eure feste Überzeugung, so daß ihr kein Beenden einer Zeitepoche für möglich haltet. Eure Überzeugung ist insoweit berechtigt, daß es kein "Ende" gibt, daß immer und ewig bestehenbleibt das Geistige, das aber das allein "Wirkliche" ist.... daß nur das vergeht, was unwirklich ist, was nur Mittel sind zur Rückkehr zu Mir.... Und allzuoft rechnet sich der Mensch selbst zum Unwirklichen, zu dem, was keinen Bestand hat, was vergeht, wie die Zeit vergeht.... weil er nicht des Geistigen in sich gedenkt, dem keine Begrenzung gesetzt ist und das ewig nicht vergehen kann.... das aber Ewigkeiten Qualen empfinden kann, weil es Ewigkeiten dazu benötigt, um vollkommen zu werden und dann aber auch endlos selig zu sein in vollster Freiheit, unabhängig von Zeit und Raum.... weil es wieder bei Mir weilet, Der Ich bin ohne Anfang und Ende und überall, Der Ich bin von Ewigkeit zu Ewigkeit....

Amen

Eeuwigheidsbegrip - Volmaaktheid

Oneindig lange tijdsruimten zijn er vergaan waarin mijn wil om te scheppen werkzaam was om al het geestelijke dat van Mij verwijderd was weer terug te brengen. Oneindig veel scheppingen zijn er zo ontstaan die deze terugkeer mogelijk moesten maken en ontelbare zielen hebben hun doel bereikt dat ze weer bij Mij verblijven in het licht. Maar nog veel langere tijdsruimten zijn er vereist tot al het geestelijke de weg terug naar Mij zal hebben afgelegd. Want ontelbaar zijn de wezens die uit Mij voortkwamen en zich in vrije wil eens van Mij wegspoedden.

Het zijn eeuwigheden, tijdsruimten van voor u mensen onvoorstelbare duur en daarom kan het woord "eeuwig" wel worden gebruikt zonder voor u een verkeerd begrip te zijn, ofschoon ook eens het tijdstip komt waarop aan elke tijdsruimte een grens is gesteld. Want voor Mij is ook de langste tijdsduur slechts als een ogenblik, voor al het geschapene echter, in een toestand van onvolmaaktheid, oneindig lang. In de toestand van onvolmaaktheid. En nu zult u begrijpen dat er altijd alleen in de toestand van onvolmaaktheid een begrenzing van tijd bestaat, dat daarentegen de volmaaktheid geen begrenzing kent, dat voor al het volmaakte het begrip "tijd" niet meer kan worden gebruikt en derhalve is het voor Mij zelf onbelangrijk wanneer de algehele terugkeer naar Mij voltrokken is. Maar voor u, mijn schepselen die door eigen schuld onvolmaakt bent geworden, is het van de grootste betekenis hoe lang u zich in een toestand bevindt die voor u kwellend is en waarvan de tijdsduur dus door uzelf verkort wordt of langer wordt gemaakt.

Hoe zondiger u bent, hoe verder u nog van de volmaaktheid verwijderd bent, des te meer beangstigt u het begrip van tijd en ruimte. Juist omdat het voor u onvoorstelbaar is en toch niet kan worden geloochend, omdat uw tijd van leven op aarde nauw begrensd is en er toch eindeloze tijden van het verleden en evenzo eindeloze tijden van de toekomst voor u tot een zekerheid zijn geworden. Dit laatste is zelfs uw vaste overtuiging zodat u geen beëindigen van een tijdperk voor mogelijk houdt. Uw overtuiging is in zoverre juist, dat er geen "einde" bestaat, dat altijd en eeuwig het geestelijke bestaan blijft, dat echter alleen dat het werkelijke is, dat alleen dat vergaat wat niet werkelijk is, wat alleen maar middelen zijn om naar Mij terug te keren. En al te vaak rekent de mens zichzelf tot het onwerkelijke, tot datgene wat geen duurzaamheid heeft, wat vergaat zoals de tijd vergaat, omdat hij niet aan het geestelijke in zich denkt dat geen begrenzing is gesteld en dat eeuwig niet kan vergaan, maar dat eeuwigheden kwellingen kan ondergaan omdat er eeuwigheden voor nodig zijn om volmaakt te worden en dan echter ook eindeloos gelukzalig te zijn in volledige vrijheid, onafhankelijk van tijd en ruimte, omdat het weer bij Mij verblijft - en Ik ben zonder begin en einde en overal, Ik ben van eeuwigheid tot eeuwigheid.

Amen