• Zurück

Erklärung zu Buch 17 Nr. 0814.... Wirkungen des Streites für die Seele....

Es fordern die Menschen Gerechtigkeit und haben selbst nicht den rechten Maßstab für ihr eigenes Tun und Handeln, und wenn ein jeder Mensch willig wäre, dem Gerechtigkeitsgefühl Rechnung zu tragen, so wäre bald aller Streit und Hader aus der Welt geschafft, oft aber hält sich der Mensch eher berechtigt, für sich alle Rücksichtnahme zu fordern, dem Mitmenschen diese aber abzusprechen, und so fordert letzteres den Unwillen des Mitmenschen heraus, und es wird der Friede erheblich gestört. Und das hat wieder zur Folge, daß sich die Menschen befeinden, daß sie die Liebe in sich verringern und eine Mauer zwischen sich aufbauen, und es wird ein solcher Zustand nimmer zur Förderung der Seele beitragen, vielmehr wird diese in eine Art Stillstand gezwungen, sie verliert sich in Gedanken, die völlig unnütze und wertlos sind, und bringt somit die Seele um kostbare Zeit der Arbeit, die ihrer Förderung dienlich wäre. Wenn ihr Menschen euch so die Auswirkung eines Streites vor Augen haltet, so wird es euer ernstes Streben sein müssen, allen solchen Feindseligkeiten aus dem Wege zu gehen und lieber ein Unrecht auf euch zu nehmen, als der Seele weit größeren Schaden zuzufügen, indem ihr bemüht seid, einen Streit auszutragen. Ihr verwendet eure Willenskraft auf gänzlich unwichtige Fragen und deren Lösung und bedenket nicht, daß ihr auch von einem für euch günstigen Ausgang eines Streites nicht den geringsten Vorteil für die Seele zieht, und das sollte euch stets davor zurückhalten, Debatten zu führen über nutzlose Dinge, tragen sie euch doch nur schädliche Wirkungen für die Seele ein. Alles Regeln solcher Fragen Gott überlassen ist weit vernünftiger und führt zu weit größerem Erfolg.

(Und nun horche auf die Stimme des Herzens und nimm eine nähere Erklärung auf über die dir unverständliche Mitteilung, die das gedankliche Beeinflussen des gebannten Geistigen in der Schöpfung betrifft.... Wie es dir ersichtlich und verständlich ist, dient die Schöpfung, d.h. alles, was dir sichtbar ist, doch lediglich dem Zweck, dem Geistigen Aufenthalt zu gewähren, und es ist also ein jedes Ding geistig belebt. Dies gilt für alles, was dir sichtbar ist. So nun der Geistträger dem menschlichen Gestaltungswillen ausgesetzt ist.... also alle Materie, die sozusagen als Material dem Menschen wieder dient, um in seiner Hand umgeformt zu werden.... hat nun seinerseits der Mensch die Möglichkeit, auch auf die geistige Kraft, die der Materie innewohnt, einzuwirken.... und er kann sozusagen diese geistige Kraft so beeinflussen, daß sie rascher ihren Entwicklungsgang beenden und ebendiese Form verlassen kann. Es muß also das Bestreben des Menschen sein, in aller Materie das gebannte Geistige zu erkennen, diesem Geistigen beizustehen und möglichst dafür Sorge zu tragen, daß eine dauernde Veränderung und Verwertung der Materie alles Geistige in sich frei werden läßt.... daß gleichsam der Mensch dazu beiträgt, die Lebensdauer der Materie in unveränderter Form zu verkürzen.... es muß ihm klarwerden, daß ja nichts im Weltall seine Form auf lange Zeit behält und daß ein dauernder Wechsel der Außenform der geistigen Wesenheit zum Aufstieg verhilft. Wer in diesem Sinn alles betrachtet und seinerseits hilfsbereit ist, indem er in allen Schöpfungswerken Hüllen geistiger Substanz erblickt und also selbst tätig ist, um diese Hülle dauernd umzuformen, und dies in vollem Bewußtsein, den geistigen Wesenheiten beizustehen, dessen Aufgabe wird dadurch erst richtig erfüllt, ist er doch nicht nur für sich und sein geistiges Wohl tätig, sondern gleichzeitig für die hilflosen, sich selbst noch nicht bewußt befreien könnenden Wesenheiten, deren Weg dann erheblich verkürzt wird. Denn so der Mensch glaubt, daß alle Schöpfung Geistträger ist und bleibt, so wird er auch darüber klar sein, daß er, als gleichfalls Geistträger, eine Verbindung finden muß mit der geistigen Wesenheit, indem er die Außenform einer öfteren Veränderung unterzieht und alles, was unter den Händen des Menschen entsteht, gleichsam von Gottes Willen zugelassen ist immer zur Bildung einer neuen Außenform, die wieder die geistige Substanz in sich aufzunehmen berechtigt ist. Nur der Wille des Menschen wird hierzu benötigt. Und nur der Glaube, daß alle Schöpfung geistig belebt ist, sowie alles Liebesbestreben, das dem Freiwerden der geistigen Substanz gilt, ist für diese Wesen ein Hilfsfaktor, der nicht hoch genug bewertet werden kann. Und jedes Werk, das ihr in diesem Bewußtsein in Angriff nehmt, wird auch den Segen Gottes in sich tragen; denn es sind alle Seine geistigen Mitarbeiter, die für die Erlösung der Wesen tätig sind, sowohl auf Erden wie auch im Jenseits.... )

Amen

Effecten van de strijd voor de zielen

De mensen eisen gerechtigheid en hebben zelf niet de juiste maatstaf voor hun eigen doen en handelen. En wanneer elk mens bereidwillig zou zijn om rekening te houden met het rechtvaardigheidsgevoel, dan zou spoedig alle strijd en twist uit de wereld geholpen zijn. Maar vaak houdt de mens zich eerder gerechtvaardigd om alle inachtneming voor zichzelf op te eisen, maar deze van de medemensen te betwisten. En dit lokt dan weer het misnoegen van de medemensen uit en de vrede wordt hierdoor aanzienlijk verstoord.

En dat heeft weer tot gevolg, dat de mensen elkaar vijandig gezind worden. Dat ze de liefde in zich verminderen en ze een muur tussen hen in bouwen. En zo’n toestand zal nooit aan de vooruitgang van de ziel bijdragen. Veeleer wordt ze op deze manier tot stilstand gedwongen. Ze verliest zich in gedachten, die volledig nutteloos en waardeloos zijn en berooft dus de ziel van kostbare tijd voor arbeid, die voor haar vooruitgang nuttig zou zijn.

Wanneer jullie mensen je dus de uitwerking van een ruzie voor ogen houden, dan zal het jullie ernstige streven moeten zijn om al zulke vijandelijkheden uit de weg te gaan en liever een onrechtvaardigheid op je te nemen, dan de ziel veel grotere schade op te laten lopen, doordat jullie je inspannen om een ruzie uit te vechten.

Jullie gebruiken je wilskracht voor geheel onbelangrijke kwesties en hun oplossing en denken er niet aan, dat jullie ook door een voor jullie gunstige afloop van een strijd niet het geringste voordeel voor de ziel behalen. En dat moet jullie er steeds van weerhouden om discussies te hebben over nutteloze zaken. Dat levert voor jullie toch alleen maar schadelijke effecten voor de ziel op. Het is veel verstandiger om zulke kwesties door God af te laten handelen en het leidt tot een veel groter succes.

En luister nu aandachtig naar de stem van het hart en neem een nadere verklaring op over de voor jou onbegrijpelijke mededeling, die over het via de gedachten beïnvloeden van het vastgehouden geestelijke in de schepping gaat. Zoals het voor jou duidelijk en begrijpelijk is, dient de schepping, dat wil zeggen alles wat voor jou zichtbaar is, immers enkel en alleen maar voor het doel om het geestelijke een verblijfplaats te bieden en dus is ieder ding geestelijk levend. Dit geld voor alles, wat voor jou zichtbaar is.

Als nu de drager van geest aan de menselijke wil om vorm te geven blootgesteld is, dus alle materie, die, bij wijze van spreken, als materiaal de mensen weer dient om door zijn hand omgevormd te worden, heeft de mens van zijn kant nu de mogelijkheid om ook op de geestelijke kracht, die in de materie zit, in te werken. En hij kan, bij wijze van spreken, deze geestelijke kracht zo beïnvloeden, dat ze snel haar ontwikkeling kan beëindigen en deze vorm kan verlaten.

Het streven van de mens moet dus zijn om in alle materie het vastgehouden geestelijke te herkennen, dit geestelijke bij te staan en zoveel mogelijk ervoor te zorgen dat een blijvende verandering en gebruik van de materie al het geestelijke in zich vrij laat worden. Dat de mens er als het ware aan bijdraagt om de levensduur van de materie in onveranderde vorm te verkorten. Het moet hem immers duidelijk worden, dat niets in het heelal zijn vorm voor lange tijd behoudt en dat een voortdurende verandering van de uiterlijke vorm het geestelijke wezen helpt om opwaarts te gaan.

De opdracht van degene, die alles met dit bewustzijn bekijkt en van zijn kant tot hulp bereid is, doordat hij in alle scheppingswerken omhulsels van geestelijke substantie ziet en hij dus zelf werkzaam is om deze omhulsels voortdurend om te vormen, en dit in het volle bewustzijn de geestelijke wezens bij te staan, wordt daardoor pas op de juiste manier vervuld. Hij is dan toch niet alleen maar voor zichzelf en zijn geestelijk welzijn werkzaam, maar tegelijkertijd voor de hulpeloze wezens, die zichzelf niet bewust kunnen bevrijden. Hun weg wordt dan aanzienlijk verkort.

Want als de mens gelooft, dat de hele schepping drager van geest is en blijft, dan zal het voor hem ook duidelijk zijn dat hij, eveneens als drager van geest, een verbinding moet vinden met het geestelijke wezen, doordat hij de uiterlijke vorm aan een herhaaldelijke verandering onderwerpt, en alles wat onder de handen van de mens ontstaat, in zekere zin door Gods wil toegelaten is, steeds tot vorming van een nieuwe uiterlijke vorm, die weer gerechtigd is om de geestelijke substantie in zich op te nemen. Slechts de wil van de mens is hiervoor nodig.

En alleen het geloof dat de hele schepping geestelijk leeft, zoals al het streven naar liefde, dat het vrij worden van de geestelijke substantie betreft, is voor deze wezens een vorm van hulp, die niet hoog genoeg gewaardeerd kan worden. En elk werk dat jullie met dit bewustzijn aanpakken, zal ook de zegen van God in zich dragen. Want degenen, die voor de bevrijding van de geestelijke wezens werkzaam zijn, zowel op aarde als ook in het hiernamaals, zijn allemaal Zijn geestelijke medewerkers.

Amen