• Nazaj

POMANJKANJE SAMOSPOZNANJA.... SAMOLJUBJE.... TRDOGLAVOST....

Usmeri pozornost na besede, ki ti pritekajo: najhujše(najbolj bridko) življenjsko stanje si prirejajo ljudje sami, ko se nahajajo v nenehni notranji neskladnosti (disharmoniji) in ne izmolijo, da jim na pomoč priskoči Božja milost, preko katere bi bili osvobojeni pritiska, ki jih obremenjuje. Ti ljudje vedno mislijo, da je njihovo stanje nesrečno in so vedno bolj nošeni z notranjimi občutki; in na koncu je njihovo stanje le še neskončen obup, in to brez pravega vzroka.

Pri teh ljudeh je še vedno preveč razvito samoljubje, ki povzroča, da se oni ne morejo dvigniti iznad sebe in v usodi drugih ljudi najdejo veliko več smisla, tako da je tem ljudem pravilna presoja(razsodnost)vedno nekaj tujega(ne znajo pravilno presoditi). Oni zavračajo vsakršen razumen argument, zaradi česar imajo veliko težje življenje zaradi lastne trdoglavosti, ker bi drugače dobra volja naredila, da bi bilo življenje veliko znosnejše za njih.

Sàmo življenje je tako poučno (polno priložnosti za učenje) in daje večkratno osnovo (temelj), če se ga le pravilno iskoristi in če se v vseh duševnih stiskah najde pribežališče(rešitev)v Ljubezen-skem delovanju. Tedaj je na zanesljiv način prišlo do vzpostavitve ravnotežja, in srce postaja radostno.... In če oseba zanemari sebe, potem od nje odpada vse težko in ona izpolnitev življenja najde v delovanju za druge. Namen življenja je vendarle vedno edinole dozorevanje njegove osebnosti, odrekanje od izpolnjevanja lastnih želja in nenehno prostovoljno služenje.

Kolikor bolj se lahko človek podredi, toliko svobodnješe bo postalo njegovo duhovno stanje; in kolikor bolj pogosto je dejaven v samo-premagovanju, toliko močnejša bo njegova volja, in to delo na samemu sebi prinaša oplemenitenje celotnega bitja.Vedno bo vzeta v poštev edino korist bližnjega, in stanje bolečine, ki muči človeka, bo odstranjeno.... To pa doseže volja za delovanjem.... Veliko je lažje premagati svet, kot pa samega sebe....

Človek ne želi priznati, da je on sam povzročitelj tega stanja; vedno raje išče vzrokepovsod drugje, kot pa pri samemu sebi, in to je njegova napaka.... Težko je (po)nuditi pomoč tam, kjer primanjkuje samospoznanja.... ampak kje potem začeti.... Tisti, ki vedno želi biti kritičen do drugih in nikoli do sebe, bo težko prepoznal temeljno zlobo; on se bo vedno imel za vrednega obžalovanja in ne bo zbral volje, da prekine svoje stanje, ki ga še tlači.

Tako da ima samo ena stvar pravi učinek na takšno duševno stanje.... V vsej Ljubezni mu usmeriti pozornost na napačno stališče do življenja, s katerim se mora soočiti človek sam, kar pa je vedno primer, ko trpi pod pritiskom svojega razpoloženja in ne najde izhoda. Kjer je volja, tam je tudi delovanje; in šele to človeka osvobaja od vsakega zla....

AMEN

Gebrek aan zelfkennis - Eigenliefde - Stijfkoppigheid

Let op de woorden, die je heden worden toegestuurd: De bitterste toestand van het leven wordt veroorzaakt door de mensen zelf, die met zichzelf in altijddurende onvrede leven en voor zich de genade Gods niet afsmeken, waardoor ze bevrijd zouden worden van de druk die hen bezwaart. Steeds houden deze mensen hun eigen toestand voor zo beklagenswaardig en lopen ze steeds meer vast in sombere gevoelens. En hun hele bestaan is uiteindelijk alleen nog een grenzenloos verbitterd zijn en dat zonder echte reden. Hun eigenliefde is te sterk ontwikkeld om zichzelf te overwinnen en in het lot van andere mensen zien ze veel eerder de vervulling van het leven. En zo blijft een rechtvaardige beoordeling altijd iets vreemds voor deze mensen. Ze wijzen alle redelijke overwegingen af en hebben zo een veel moeilijker leven door eigen stijfkoppigheid, want de goede wil zou hen het leven veel gemakkelijker laten overwinnen. Het leven zelf is zo leerzaam en geeft zo veelvuldig houvast, wanneer het maar juist wordt benut en toevlucht wordt genomen tot het werkzaam zijn in liefde in alle geestelijke neerslachtigheid. Er is dan als het ware een vereffening tot stand gebracht en het hart wordt blij. En wanneer de eigen persoon wordt achtergesteld, valt vanzelf al het zware van de mens af en vindt hij de vervulling van het leven in het werkzaam zijn voor anderen.

Het doel van het leven is toch altijd alleen het rijpworden van zichzelf, afstand te doen van de vervulling van eigen wensen en een voortdurende bereidwilligheid om dienstbaar te zijn. Hoe meer de mens zich kan achterstellen, des te vrijer zal zijn geestestoestand worden en hoe vaker hij zich oefent in zelfoverwinning, des te sterker wordt zijn wil en dit werken aan zichzelf brengt een veredeling van het gehele wezen tot stand. Steeds zal dan alleen rekening worden gehouden met het welzijn van de medemens en de pijnlijke toestand die de mens kwelt is opgeheven en dit wekt de wil op om in aktie te komen. Het is heel wat gemakkelijker om de wereld te overwinnen dan zichzelf. De mens wil niet toegeven, dat hij de veroorzaker van zijn toestand is. Steeds zoekt hij de oorzaak overal elders dan bij zichzelf en dat is zijn fout.

Waar zelfkennis ontbreekt kan moeilijk hulp worden gebracht, want waar moet dan de hefboom worden aangebracht? Wie alleen maar op anderen kritiek wil uitoefenen, maar nooit op zichzelf, zal moeilijk de hoofdzonde inzien. Hij zal zichzelf steeds alleen maar beklagenswaardig vinden en de wil niet opbrengen, de beëindiging van zijn toestand, die hem nog terneerdrukt, tot stand te brengen. En zo is er maar één ding met de juiste uitwerking op zo’n gemoed: het in alle liefde opmerkzaam te maken op zijn verkeerde instelling tegenover het leven. Het leven, dat de mens zelf de baas moet worden en waardoor hij zich niet moet laten overheersen, wat echter telkens het geval is, wanneer hij onder de druk van zijn stemming lijdt en zich geen uitweg verschaft. Waar de wil is, is ook de daad en eerst deze bevrijdt de mens van elk kwaad.

Amen