• Terug

Het schatten van de tijd dat er voormensen leefden is niet mogelijk

IK zal er steeds voor weten te zorgen dat u zich niet verlaten voelt door MIJ, want u moet u in alle noden en zorgen tot MIJ wenden en u zult altijd antwoord krijgen, omdat IK weet wat u zorgen baart. IK ben echter steeds bereid deze van u af te nemen als u ze maar vol vertrouwen aan MIJ overlaat. U hoeft u niet ongerust te maken, want IK denk aan u, IK weet ook wat u bezwaart en welke vragen u bezig houden. Er zijn eindeloos lange tijden vergaan, waarin er al mensen op de aarde leefden, want het schatten van de tijd dat u ontleent aan het boek van de vaderen, is slechts in zoverre gerechtvaardigd,als dat de toenmalige geestestoestand van die mensen daaruit is op te maken - dat echter het menselijk geslacht al heel lange tijden de aarde bevolkt en dat alleen maar steeds die gebeurtenissen tot uw informatie werden vastgelegd die voor de ontwikkeling van de mensen van belang waren, dat het echter niet meer mogelijk is, de tijdsduur ervan te bepalen. U zult nooit tot een juist resultaat komen.

Zoveel echter is zeker, dat er al veel perioden achter u liggen op aarde, dat echter de mens steeds hetzelfde scheppingswerk is gebleven dat hij nu nog is. Dat hij ook zijn verstand van het begin af aan gebruiken kon en hem steeds dezelfde problemen bezig hielden die ook vandaag nog de mensen handen vol werk bezorgen, zover het gaat om de reden van het (hier) zijn en zijn doelgerichtheid. Want deze gave, daarover na te denken, had IK de mensen van het begin af aan gegeven.

Al in die tijd ontdekten de mensen sporen van prehistorische schepselen, die ze weliswaar niet als gelijk aan hen wilden erkennen, daar ze toch aanzienlijk van hun eigen wezen afweken en omdat de eerste mensen wisten dat er vóór hen nog geen identieke mensen waren, want ze zagen zichzelf als een nieuwe schepping. Zij wisten zelf dat met hun bestaan een scheppingsdaad begon die er tevoren nog niet geweest was. Ze wisten dit daar ze met elkaar van gedachten konden wisselen en dit voor ieder geschapen mens mogelijk was. Bovendien waren hun zulke voormensen onbekend, zoals ze ook niet alle eerdere scheppingen kenden die ze zelf hadden moeten doorlopen, tot ze zich als mens mochten belichamen.

Maar nooit hebben tijdens dezelfde tijd de eerder genoemde preadamieten met de mensen op de aarde geleefd, want die waren uitgestorven toen de mensen op de aarde verschenen. Er kon dus nooit een samenleven hebben plaatsgevonden omdat zoiets niet beantwoordde aan Mijn plan van eeuwigheid, dat niets gebrekkigs zou hebben laten ontstaan in een tijd waarin de volkomen mens zich als kroon van de schepping moest bewijzen. Want van alle scheppingen ervoor was deze mens zich niet bewust. Hij kende zijn lange gang door de scheppingswerken van deze aarde niet, hij moest een volkomen nieuwe schepping zijn waardoor een ziel kon worden opgenomen, omdat nu voor de mens een heel nieuwe gang over de aarde begon met als doel de uiteindelijke vereniging met MIJ. Dat de mens deze laatste vereniging door eigen falen niet bereikte, heeft niets te maken met z'n gang door de voorstadia, want iedere ziel die zich eenmaal als mens mag belichamen, heeft ook die graad van rijpheid bereikt die zo'n belichaming toelaat.

Het is echter voor de mens onmogelijk een precieze tijd van zijn verblijf op de aarde vast te stellen en hij zal daarover ook geen opheldering verkrijgen, omdat het van geen belang is hoe lang hij al op de aarde leeft. En zo ook laten de tijden waarin deze voormensen geleefd hebben zich niet vaststellen. Maar het staat vast dat ze aan de mens zijn voorafgegaan, dat ze zich in de oertijden overal hebben opgehouden, eveneens als een schepping die diende om de eindeloos vele zielepartikeltjes rijper te laten worden en ze er zodoende ook toe bijdroegen dat deze partikeltjes zich positief ontwikkelden, die zich dan weer in de mens mochten belichamen.

U, mensen kunt het niet meer d.m.v. de tijd vaststellen en dit zal u ook niet mogelijk zijn. Alleen kunt u naar schatting een tijdstip aannemen, maar weet nooit of dit juist is, want het leven van ieder mens is begrensd. Mijn schepping bestaat echter al eeuwigheden, die voor u ook eeuwigheden zullen blijven, tot u eens het licht bereikt. Dan zult u ook weten dat ook het besef van eeuwigheid voor MIJ is als een vluchtig ogenblik.

Amen

Non è possibile fare la stima del tempo per gli uomini antecedenti

Io saprò sempre evitare che voi vi sentiate abbandonati da Me, perché in tutte le miserie e pene dovete rivolgervi a Me e riceverete sempre Riposta, perché Io conosco la vostra preoccupazione e Sono pronto a togliervela se soltanto volete affidarla fiduciosi a Me. Non dovete porvi dei pensieri, perché Io penso a voi. Io so anche che cosa vi preme e quali domande vi preoccupano. Sono passati dei tempi infinitamente lunghi nei quali vivevano già degli uomini sulla Terra, perché la stima del tempo, che voi cogliete dal Libro dei padri, ha la sua giustificazione solo in quanto, il relativo stato spirituale di quegli uomini vi è da intravedere, ma che la razza umana popolava la Terra già da tempi ultralunghi, e che sono sempre stati soltanto registrati quegli avvenimenti per il loro orientamento, che era d’importanza per lo sviluppo degli uomini, che però non è più possibile, di determinare questi tempi nella loro durata. Non giungereste mai ad un giusto risultato. Ma questo è certo, che già molti periodi terreni sono passati, che però l’uomo è sempre rimasto la stessa Opera di Creazione che è ancora oggi, che poteva anche usare il suo intelletto sin dall’inizio e lo muovevano sempre gli stessi problemi, che ancora oggi danno da fare agli uomini, per quanto si tratta del motivo dell’esistenza e dello scopo della destinazione. Perché questo Dono, di rifletterci, l’avevo dato agli uomini sin dall’inizio. Già a quei tempi gli uomini hanno scoperto delle tracce di creature antecedenti, che però non volevano riconoscere come simili a loro, dato che erano notevolmente diversi nella loro propria specie, e dato che i primi uomini sapevano che prima di loro non vi erano stati ancora degli uomini simili, perché si riconoscevano come una Creazione Nuova. Loro stessi sapevano, che con la loro esistenza cominciava un Atto di Creazione, che prima non esisteva. Loro sapevano, dato che potevano comunicare e questo era possibile ad ogni uomo creato. Inoltre tali essere antecedenti erano loro sconosciuti, come non conoscevano nemmeno tutte le Creazioni antecedenti, che loro stessi hanno dovuto attraversare, finché non hanno potuto incorporarsi come uomo. Ma quei pre-adamitici non hanno mai vissuto sulla Terra allo stesso tempo con degli uomini, perché quelli erano estinti, quando arrivavano degli uomini sulla Terra. Quindi non ha mai potuto aver luogo una vita in comune, perché questo non corrispondeva al Mio Piano dall’Eternità, che non avrebbe potuto far sorgere niente di imperfetto in un tempo, in cui l’uomo perfetto doveva dimostrarsi come corona della Creazione. Perché tutte le Creazioni antecedenti erano inconsce a quest’uomo. Egli non conosceva il suo lungo percorso attraverso le Opere della Creazione di questa Terra, e quindi doveva essere una Creazione totalmente Nuova, che poteva accogliere un’anima, perché per l’uomo ora cominciava un cammino terreno del tutto nuovo con la meta della definitiva unificazione con Me. Che l’uomo non ha potuto raggiungere quest’ultima unificazione per proprio fallimento, non ha però nulla a che fare con il percorso attraverso gli stati antecedenti, perché ogni anima, che può una volta incorporarsi come uomo, ha anche raggiunto il grado di maturità, che permette una tale incorporazione. Ma per l’uomo è impossibile stabilire un periodo preciso della sua permanenza sulla Terra, e su questo non riceverà nemmeno una chiarificazione, perché non è importante da quanto tempo vive già sulla Terra. E così non si lasciano nemmeno stabilire i tempi, in cui hanno vissuto quegli uomini antecedenti. Ma questo è certo, che sono preceduti agli uomini, che da tempi primordiali si sono soffermati ovunque, pure come una reazione, che serviva alla maturazione di infinitamente tante particelle d’anima, e quindi hanno anche contribuito allo sviluppo in Alto di queste particelle, che poi hanno di nuovo potuto incorporarsi negli uomini. Voi uomini non potete più stabilire il tempo, e questo non vi sarà nemmeno possibile. Potete soltanto presumere per stima un punto nel tempo, ma non sapete mai, se questo è giusto, perché la vita di ogni singolo uomo è limitata. La Mia Creazione però esiste già da delle Eternità, che per voi rimangono anche delle Eternità finché arrivate una volta alla Luce. Allora saprete anche, che il concetto di Eternità è per Me come un attimo fuggente.

Amen