• Terug

De ziel - Drager van alle scheppingswerken

De zielensubstanties zijn als resultaat van hun samenstelling een bovenmate fijn geconstrueerd product, dat op de mens een betoverende indruk zou maken als hij het kon zien. Want er bestaat niets wat daar niet in te vinden is. Alles wat aanwezig is in de gehele schepping is in een oneindige verkleining in de ziel te vinden, omdat de afzonderlijke substanties ieder scheppingswerk doorleefd hebben en daardoor ook iedere doorleefde vorm vasthouden. Zij vergroten zich door een gestadig aaneensluiten, zodat het totaalbeeld steeds verandert en zich vervolmaakt.

Het bevattingsvermogen van de mens zou niet toereikend zijn om zich al deze scheppingswerken voor te stellen, maar overweldigd door de wijsheid en de almacht van de Schepper zal hij eenmaal dat beeld aanschouwen dat hem de wonderbaarlijkste heerlijkheden onthult. Het geringste en onopvallendste scheppingswerk bergt weer duizenden miniatuurscheppingen in zich, waarin zich wederom alles bevindt wat in het grote scheppingswerk van God vertegenwoordigd is.

Maar de menselijke ziel is drager van al deze scheppingen, dat wil zeggen: zij is samengesteld uit ontelbare substanties waarvan ieder reeds haar bestemming in de schepping vervuld heeft en waardoor ze zich aaneen mochten sluiten voor de laatste grote opgave: als menselijke ziel de eindeloos lange weg over de aarde te beëindigen. Er is geen wonderwerk in de gehele oneindige schepping zo bovenmate prachtig samengesteld als de menselijke ziel.

En het is een bewijs van haar volmaaktheid wanneer de ziel zichzelf als in een spiegel kan aanschouwen en dan haar eigen heerlijkheid beseft, dat wil zeggen: wanneer zij zichzelf in het stralendste licht ziet in een duizenden malen veelvoudige vorm en gedaante. En die zelfbeschouwing zal haar onzegbaar zalig maken omdat het aanschouwen van het gehele scheppingswerk een overweldigende schoonheid voor haar betekent. En nooit zal er een einde komen aan haar beschouwingen, want steeds weer vormt dat beeld zich opnieuw. Steeds weer komen nieuwe scheppingswerken te voorschijn die steeds weer betoverender op haar overkomen. Want de heerlijkheden van God nemen geen einde, dus ook niet dat wat Gods liefde aanbiedt aan Zijn schepselen die volmaakt zijn en zodoende in het licht staan. Zij zullen voortdurend Zijn liefde voelen en daardoor ook voortdurend toenemende gelukzaligheid ervaren.

Er zal geen einde aan komen, geen begrenzing van hetgeen het geestelijke oog mag aanschouwen. En er zal niets onveranderd blijven bestaan, wat voor het wezen een zalige toestand betekent. Want zonder ophouden zal deze zalige toestand worden verhoogd, waarvoor voortdurende veranderingen nodig zijn van hetgeen het geestelijke oog van de ziel aangeboden wordt.

Amen

DUŠA-NOSILEC VSEH DEL STVARJENJA ....

Snovi duše kažejo v svoji sestavi eno zelo fino konstruirano sestavo, ki bi človeka čudežno "pretresla", če bi jo lahko videl. Kajti ne obstaja ničesar (v vesolju), kar ni prisotno v tej stvaritvi.... Vse kar je prikazano v celotnem stvarjenju, se lahko v neskončnem pomanjšanju najde v duši, ker so posamezne snovi bile oživile vsako delo stvarjenja in so s tem nekatere od njih prav tako obdržale obliko teh prejšnjih oblik, in so se torej skozi neprestano združevanje razmnoževale in zatorej nenehno spreminjale in izboljševale celotno sliko. Dojemanje človeka ne bi bilo dovolj, da si predstavlja vsa ta dela stvarjenja. Vendar pa bo nekega dne preplavljen z Modrostjo in Vsemogočnostjo Stvarnika on opazoval podobo, ki mu bo razkrila najbolj čudežno veličastnost.

Najmanjše in najbolj nepomembno delo stvarjenja zopet vsebuje na tisoče drobcenih stvaritev znotraj v sebi, ki pa spet prikazujejo vse, kar je zastopano v velikem Božjem delu stvarjenja. Človekova duša pa je nosilec vseh teh stvaritev, to pomeni, sestavljena je iz neštetih substanc, od katerih je vsaka že izpolnila svojo nalogo v stvarjenju in zato ji je bilo dovoljeno, združiti se zaradi svoje zadnje in največje naloge.... da zaključi neskončno dolg zemeljski napredek kot duša človeka. Ne obstaja nobeno drugo čudežno delo v vsem velikem Božjem stvarjenju, ki bi bilo tako prečudovito oblikovano kot duša človeka....

In dokaz njene popolnosti je, ko duša lahko sama sebe opazuje kot v ogledalu in dojema svojo lastno lepoto (čudovitost), to je, ko ona vidi sebe v najsvetlejši Luči (Svetlobi) v mnogi tisočkratni obliki in pojavnosti, in tako ji kontemplacija (opazovanje same sebe) povzroča nepredstavljivo srečo, ker je pogled na celotno delo stvarjenja zanjo ena preplavljajoče čudovita izkušnja-doživetje. In kontemplacija duše se ne bo nikoli končala, ker se slika sebe vedno znova spreminja (oblikuje), vedno znova se pojavljajo vse bolj čudežna dela stvarstva, ker so Božji čudeži neskončni, in s tem tudi to kar Božja Ljubezen zagotavlja Njegovim bitjem, katera so popolna in zatorej razsvetljena....

Ona bodo vedno in ves čas-stalno čutila Njegovo Ljubezen, in zatorej kot rezultat doživljajo tudi vse večjo srečo.... Ne bo konca, nobene omejitve tega kar duhovno oko lahko opazuje.... In nič ne bo ostalo nespremenjeno, kar pomeni stanje blaženosti za bitje, temveč se bo to stanje sreče (blaženosti) neprestano povečevalo, kar pa zahteva nenehno spreminjanje tega, kar bo ponujeno duhovnemu očesu bitja. AMEN