• Terug

De ziel - Drager van alle scheppingswerken

De zielensubstanties zijn als resultaat van hun samenstelling een bovenmate fijn geconstrueerd product, dat op de mens een betoverende indruk zou maken als hij het kon zien. Want er bestaat niets wat daar niet in te vinden is. Alles wat aanwezig is in de gehele schepping is in een oneindige verkleining in de ziel te vinden, omdat de afzonderlijke substanties ieder scheppingswerk doorleefd hebben en daardoor ook iedere doorleefde vorm vasthouden. Zij vergroten zich door een gestadig aaneensluiten, zodat het totaalbeeld steeds verandert en zich vervolmaakt.

Het bevattingsvermogen van de mens zou niet toereikend zijn om zich al deze scheppingswerken voor te stellen, maar overweldigd door de wijsheid en de almacht van de Schepper zal hij eenmaal dat beeld aanschouwen dat hem de wonderbaarlijkste heerlijkheden onthult. Het geringste en onopvallendste scheppingswerk bergt weer duizenden miniatuurscheppingen in zich, waarin zich wederom alles bevindt wat in het grote scheppingswerk van God vertegenwoordigd is.

Maar de menselijke ziel is drager van al deze scheppingen, dat wil zeggen: zij is samengesteld uit ontelbare substanties waarvan ieder reeds haar bestemming in de schepping vervuld heeft en waardoor ze zich aaneen mochten sluiten voor de laatste grote opgave: als menselijke ziel de eindeloos lange weg over de aarde te beëindigen. Er is geen wonderwerk in de gehele oneindige schepping zo bovenmate prachtig samengesteld als de menselijke ziel.

En het is een bewijs van haar volmaaktheid wanneer de ziel zichzelf als in een spiegel kan aanschouwen en dan haar eigen heerlijkheid beseft, dat wil zeggen: wanneer zij zichzelf in het stralendste licht ziet in een duizenden malen veelvoudige vorm en gedaante. En die zelfbeschouwing zal haar onzegbaar zalig maken omdat het aanschouwen van het gehele scheppingswerk een overweldigende schoonheid voor haar betekent. En nooit zal er een einde komen aan haar beschouwingen, want steeds weer vormt dat beeld zich opnieuw. Steeds weer komen nieuwe scheppingswerken te voorschijn die steeds weer betoverender op haar overkomen. Want de heerlijkheden van God nemen geen einde, dus ook niet dat wat Gods liefde aanbiedt aan Zijn schepselen die volmaakt zijn en zodoende in het licht staan. Zij zullen voortdurend Zijn liefde voelen en daardoor ook voortdurend toenemende gelukzaligheid ervaren.

Er zal geen einde aan komen, geen begrenzing van hetgeen het geestelijke oog mag aanschouwen. En er zal niets onveranderd blijven bestaan, wat voor het wezen een zalige toestand betekent. Want zonder ophouden zal deze zalige toestand worden verhoogd, waarvoor voortdurende veranderingen nodig zijn van hetgeen het geestelijke oog van de ziel aangeboden wordt.

Amen

The soul - Carrier of all works of creation....

The substances of soul demonstrate in their composition an extreme finely constructed formation that would strike the human being as enchanting if he could see it. There is nothing that is not present in this creation.... Everything in creation can be found in miniature in the soul because the individual substances had animated every work of creation and therefore also retained the shape of these previous forms, who multiply by continuous association and therefore constantly change and perfect the overall image. A human being’s comprehension would not suffice to imagine all these works of creation, yet one day he will, overwhelmed by the wisdom and omnipotence of the Creator, behold the image that reveals to him the most amazing magnificence. The least and most insignificant work of creation holds again thousands of miniature creations within itself which in turn also exhibit everything that is represented in God’s great work of creation. The human soul, however, is carrier of all these creations, i.e. it is composed of countless substances, each one has already fulfilled its task in creation and hence was permitted to unite for the last and greatest task.... to complete the infinitely long earthly progress as a human soul. No other work of wonder in all of God’s great creation is so extraordinary beautifully shaped as the human soul.... And it is proof of its perfection when the soul can behold itself as in a mirror and perceive its own glory, i.e. when it sees itself in the most radiant light in many thousand-fold shapes and formations, and thus the contemplation of itself causes it unimaginable happiness because the vision of the entire work of creation is an overwhelmingly beautiful experience for the soul. And the soul’s contemplations will never end because the image reshapes itself time and again; constantly more enchanting works of creation emerge since God’s wonders are endless and so is what His love provides to His living creations who are perfect and thus enlightened.... They always and ever feel His love and as a result experience ever increasing happiness.... There will be no conclusion, no limit of what the spiritual eye may behold.... And nothing remains unchanged, which denotes a state of bliss for the being which progressively increases and therefore requires constant transformation of the being’s spiritual vision....

Amen