• Terug

Het gebed is de brug over de kloof naar God

Een onoverbrugbare kloof betekent voor de mens de verwijdering van God, als hij de genade van het gebed niet gebruikt. Dan zal hij eeuwig niet in de nabijheid van God komen. Het gebed getuigt pas van de wil van de mens om toe te naderen en het vergroot de toevoer van kracht, die de mens nodig heeft om zijn wil uit te kunnen voeren. Maar een mens, die nooit door het gebed contact zoekt met God, zal nooit genade in ontvangst kunnen nemen en daarom krachteloos zijn.

Het gebed is de brug, die over de kloof naar God leidt. Wie gelooft deze brug niet nodig te hebben, zal geen andere overgang vinden. Gods eindeloze liefde heeft deze mogelijkheid aan de mensen gegeven. Zodoende is de kloof niet onoverbrugbaar meer voor degene, die zich van deze brug bedient. Die dus een weg naar God zoekt en deze betreedt. En deze moet ononderbroken worden gebruikt, want deze leidt direct naar God. De mens kan spreken met God, Die aan de andere kant van deze kloof is en hij wordt door Hem gehoord. God zal iemand die de bedeltocht doet, die de moeite genomen heeft om God Zelf om hulp te vragen, niet ongehoord achterlaten.

Het gebed is alleen maar de uitdrukkingsvorm van de naar God toegekeerde wil, want wie zich nog tegen God verzet, neemt niet zijn toevlucht tot Hem in het gebed, want hij erkent geen macht boven zich. Daarom is de bezorgdheid om zulke mensen, dat ze de weg naar God nooit zullen vinden, gerechtvaardigd, als het voor hen niet mogelijk is om vurig te bidden. Ze verbranden alle bruggen achter zich, zodra ze zich te verheven voelen om een stil gebed omhoog te sturen.

Hun kan op geen enkele manier hulp geboden worden. Hun kan noch genade, noch waarheid, noch kracht gegeven worden, want voor dat alles is in de eerste plaats het gebed nodig. De genade kan de mens niet ongevraagd toegestuurd worden en zodoende kan er ook geen krachtschenking plaatsvinden. Maar net zomin kan hem de waarheid geboden worden, omdat de waarheid weer God Zelf is, maar God niet erkend wordt als de schenker van de waarheid. Want een gevend wezen wordt om het geven van zijn geschenken gevraagd.

Zodoende kan het gebed nooit en te nimmer uitgeschakeld worden en het is het kostbaarste genadegeschenk, dat God elk mens ter beschikking gesteld heeft. Elk mens kan zich van het gebed bedienen, maar God moet erkend worden en er moet een vereniging met Hem nagestreefd worden. Dan is de kloof overbrugd, het is mogelijk deze te passeren en de mens wordt de toegang tot God verleend, zodra hij vurig bidt.

Amen

La preghiera è il ponte sulla voragine verso Dio

La distanza da Dio significa una insuperabile voragine per l’uomo, se non utilizza la Grazia della preghiera, perché non giungerà in eterno vicino a Dio. La preghiera soltanto testimonia della volontà dell’avvicinamento dell’uomo, ed aumenta l’apporto di Forza di cui l’uomo ha bisogno per poter eseguire la sua volontà. Un uomo però che non cerca mai il contatto con Dio nella preghiera, non potrà mai trovare Grazia e perciò sarà inerme. La preghiera è il ponte che supera la voragine verso Dio. Chi crede di non aver bisogno di questo ponte, non troverà nessun altro passaggio. L’infinito Amore di Dio ha dato all’uomo questa possibilità; quindi la voragine è superabile per colui che si serve di questo ponte, che quindi cerca una via verso Dio e la percorre. E dev’essere utilizzata ininterrottamente, perché conduce direttamente a Dio. L’uomo può parlare con Dio, il Quale E’ al di là della voragine, e viene udito da Lui, Dio non lascia ritornare indietro inudito un richiedente, che si è sottoposto alla fatica di chiedere a Dio Stesso il Suo Sostegno. La preghiera è solo la forma d’espressione della volontà rivolta a Dio, perché chi si oppone ancora a Dio, non si rifugia in Lui nella preghiera, perché non riconosce su di sé nessun Potere. Perciò per tali uomini è giustificata la preoccupazione, perché non troveranno mai Dio, se a loro non è possibile pregare intimamente. Abbattono dietro di sé tutti i ponti appena si sentono troppo superiori per mandare in Alto una silenziosa preghiera. Non possono essere aiutati in nessun modo; a loro non può essere trasmessa né la Grazia, né la Verità, né la Forza, perché per tutto ciò serve dapprima la preghiera. All’uomo non può essere rivolta la Grazia senza averla richiesta e quindi non può aver luogo nessuna trasmissione di Forza. Tanto meno però gli può essere offerta la Verità, dato che questa è di nuovo Dio Stesso, ma Lui non viene riconosciuto come il Donatore della Verità, perché ad un Essere Donante viene chiesto l’apporto dei Suoi Doni. Quindi la preghiera non può mai e poi mai essere esclusa, ed è il più prezioso Dono di Grazia che Dio ha messo a disposizione di ogni uomo. Ognuno si può servire della preghiera, ma Dio dev’Essere riconosciuto e desiderata l’unificazione con Lui, allora la voragine è superata, è stata resa passabile ed all’uomo concesso di giungere a Dio, appena prega intimamente.

Amen