• Terug

Het overwinnen van de materie – De toename van het geestelijke

De gang door de materie is een eindeloos lange gevangenschap voor het wezenlijke en daarom moet de bevrijding een verlossing voor het wezen betekenen. Hoe knellender de dwang was, des te meer maakt de bevrijding uit de vorm gelukkig en daarom is het heel waardevol, wanneer de mens zich geheel van materiële dingen kan scheiden, want des te eerder kan de ziel zich van haar last bevrijden en zich tot de hoogte verheffen. Vrij komen uit de vorm betekent vrij worden van het verlangen, zodat niets werelds hem meer begerenswaardig lijkt en hij dus alle materie overwonnen heeft. En dan is het gemakkelijk voor de geest om zich te ontplooien.

De materie is de hindernis voor het geestelijke streven. Ze is er eigenlijk voor de mens, maar moet toch overwonnen worden. Dat wil zeggen dat de geneigdheid ernaar uit het hart gerukt moet worden, want als de mens naar iets werelds verlangt, dan knoopt hij door zijn verkeerde liefde in zekere zin weer de verbinding met dit wereldse aan en zodoende gaat zijn ontwikkeling achteruit. Zijn verlangen betreft een uiterlijke vorm, die hij al overwonnen had en het daarin verborgen geestelijke probeert zich nu te vermenigvuldigen, doordat deze het al vergevorderde geestelijke binnen zijn bereikt trekt en dit betekent weer een groter verlangen naar de materie.

Het verblijf in de vorm moet voor het geestelijke een dwang zijn, zodat het probeert zich daaruit te bevrijden. Als het eenmaal uit deze uiterlijke vorm bevrijd is en in de volgende ontwikkelingsfasen ook door verdere vormen gegaan is, dan mag het nu niet meer naar deze uiterlijke vormen verlangen, die het al overwonnen heeft. Het moet veeleer zulke vormen leren verachten. Dat wil zeggen dat ze voor de mens niet meer zo veel mogen betekenen, dat hij ernaar verlangt.

Maar waar het verlangen naar de materie nog heel sterk is, daar kan men van een overmacht van het onrijpe geestelijke spreken, waar de mens aan ten prooi valt. De wil van de mens is zwak en laat zich door het geestelijke in de materie overheersen. Zodoende wordt ze weer een prooi van het werkzaam zijn van satanische krachten, die de mens de materie als misleiding voorhoudt om het streven naar God, het bewuste gebed, tegen te gaan en dat lukt deze kracht ook nog.

Dan neemt de materie het al rijpere geestelijke weer in zich op, zodat het onrijpe geestelijke in die materie toeneemt. Dit doet afbreuk aan het geestelijke, dat zich opwaarts ontwikkelt. Voor de mens betekent dit weer een geestelijke achteruitgang. Zo’n mens zal voortdurend in de ban zijn van datgene, waar het naar verlangt. Het valt hem steeds zwaarder zich daarvan te bevrijden en hij wordt meer en meer slaaf van dat, waar hij meester over zou moeten zijn of zou moeten overwinnen. Dan begint de macht, die onderworpen had moeten zijn, de overhand te krijgen en het gevolg daarvan zal zijn, dat hij haar ook in het hiernamaals nog toegedaan is, doordat hij naar aardse goederen streeft en weinig of helemaal niet aan zijn ziel denkt. Hij kan dus in het gunstigste geval op dezelfde trede blijven staan.

Maar het gevaar is heel nabij, dat het verlangen naar aardse goederen zo groot is, dat God aan dit verlangen voldoet en het geestelijke opnieuw door deze vorm ingelijfd wordt, die zijn gezindheid en denken vervult. Dat het wezen dezelfde weg af moet leggen en opnieuw de uiterlijke vorm als drukkende last ervaart, tot het zich uiteindelijk van het verlangen ernaar vrijgemaakt heeft. Tot het uiteindelijk de materie overwonnen heeft en alleen nog maar naar geestelijke goederen verlangt.

Amen

Superando a Matéria.... Aumentar a.... espiritual

A passagem pela matéria é uma prisão infinitamente longa para a disposição e, portanto, o tornar-se livre deve significar a redenção para o ser. Quanto mais opressiva foi a restrição, mais gratificante é a libertação da forma e, portanto, de maior valor quando o ser humano pode se separar completamente das coisas materiais, pois quanto mais cedo a alma puder se livrar de sua carga e oscilar para cima. Libertar-se da forma significa libertar-se do desejo, que as coisas terrenas já não lhe parecem desejáveis e que, portanto, ele superou toda a matéria. E depois é fácil para o espírito desabrochar. A matéria é o obstáculo do esforço espiritual. Está lá, na verdade para o ser humano, mas deve ser superada, ou seja, a inclinação para ela deve ser arrancada do coração, pois se o ser humano deseja algo terreno, então ele, por assim dizer, restabelece a ligação com este terreno através do seu amor errado e assim se forma retrogressivamente. Seu desejo é de uma forma externa que ele já superou, e o espiritual imaturo escondido nele procura agora aumentar a si mesmo, atraindo o espiritual já avançado para sua esfera e isso novamente significa um maior desejo por matéria.... (1.3.1941) A permanência na forma deve ser uma compulsão para o espiritual, para que ele procure se libertar dela. Mas uma vez livre dessa forma exterior e que tenha passado também por outras formas nas fases seguintes de desenvolvimento, não deve mais suportar um desejo por essas formas exteriores que já superou. Pelo contrário, deve aprender a desprezá-los, ou seja, não devem mais significar tanto para o ser humano que ele os deseje. Mas onde o desejo pela matéria ainda é muito forte, pode-se falar de uma predominância do espiritual imaturo, ao qual o ser humano cai vítima. A vontade do ser humano é fraca e se deixa dominar pelo espiritual na matéria, assim ele cai novamente presa ao trabalho de forças satânicas que prendem a matéria ao ser humano como um trabalho enganoso a fim de evitar a luta para Deus, a oração consciente, e essa força também é bem sucedida.... Então a matéria absorve novamente a substância espiritual já mais madura, de modo que a substância espiritual imatura aumenta dentro de si, o que diminui a substância espiritual em desenvolvimento mais elevado, significando assim o declínio espiritual para o ser humano. Uma pessoa assim estará constantemente sob o feitiço do que deseja. Ele terá cada vez mais dificuldade em desligar-se dela e, aos poucos, tornar-se escravo daquilo que deve controlar, ou seja, vencer; então o poder que deve estar sujeito começará a governar, e a conseqüência será que o ser humano raramente poderá desligar-se desse poder, que ainda lhe prestará homenagem no além, lutando por bens terrenos e pensando pouco ou nada da sua alma. No melhor dos casos, portanto, ele pode permanecer no mesmo nível. Mas o perigo é muito próximo de que o desejo do bem terreno seja tão grande que Deus corresponda a este desejo e o espiritual seja mais uma vez incorporado nesta forma, que cumpre o seu pensamento e a sua.... sensação de que o ser tem de percorrer o mesmo caminho e sente novamente a forma externa como uma carga opressiva até se libertar finalmente do desejo de a.... até que finalmente tenha superado a matéria e deseje apenas o bem espiritual....

Amém