• Terug

Het overwinnen van de materie – De toename van het geestelijke

De gang door de materie is een eindeloos lange gevangenschap voor het wezenlijke en daarom moet de bevrijding een verlossing voor het wezen betekenen. Hoe knellender de dwang was, des te meer maakt de bevrijding uit de vorm gelukkig en daarom is het heel waardevol, wanneer de mens zich geheel van materiële dingen kan scheiden, want des te eerder kan de ziel zich van haar last bevrijden en zich tot de hoogte verheffen. Vrij komen uit de vorm betekent vrij worden van het verlangen, zodat niets werelds hem meer begerenswaardig lijkt en hij dus alle materie overwonnen heeft. En dan is het gemakkelijk voor de geest om zich te ontplooien.

De materie is de hindernis voor het geestelijke streven. Ze is er eigenlijk voor de mens, maar moet toch overwonnen worden. Dat wil zeggen dat de geneigdheid ernaar uit het hart gerukt moet worden, want als de mens naar iets werelds verlangt, dan knoopt hij door zijn verkeerde liefde in zekere zin weer de verbinding met dit wereldse aan en zodoende gaat zijn ontwikkeling achteruit. Zijn verlangen betreft een uiterlijke vorm, die hij al overwonnen had en het daarin verborgen geestelijke probeert zich nu te vermenigvuldigen, doordat deze het al vergevorderde geestelijke binnen zijn bereikt trekt en dit betekent weer een groter verlangen naar de materie.

Het verblijf in de vorm moet voor het geestelijke een dwang zijn, zodat het probeert zich daaruit te bevrijden. Als het eenmaal uit deze uiterlijke vorm bevrijd is en in de volgende ontwikkelingsfasen ook door verdere vormen gegaan is, dan mag het nu niet meer naar deze uiterlijke vormen verlangen, die het al overwonnen heeft. Het moet veeleer zulke vormen leren verachten. Dat wil zeggen dat ze voor de mens niet meer zo veel mogen betekenen, dat hij ernaar verlangt.

Maar waar het verlangen naar de materie nog heel sterk is, daar kan men van een overmacht van het onrijpe geestelijke spreken, waar de mens aan ten prooi valt. De wil van de mens is zwak en laat zich door het geestelijke in de materie overheersen. Zodoende wordt ze weer een prooi van het werkzaam zijn van satanische krachten, die de mens de materie als misleiding voorhoudt om het streven naar God, het bewuste gebed, tegen te gaan en dat lukt deze kracht ook nog.

Dan neemt de materie het al rijpere geestelijke weer in zich op, zodat het onrijpe geestelijke in die materie toeneemt. Dit doet afbreuk aan het geestelijke, dat zich opwaarts ontwikkelt. Voor de mens betekent dit weer een geestelijke achteruitgang. Zo’n mens zal voortdurend in de ban zijn van datgene, waar het naar verlangt. Het valt hem steeds zwaarder zich daarvan te bevrijden en hij wordt meer en meer slaaf van dat, waar hij meester over zou moeten zijn of zou moeten overwinnen. Dan begint de macht, die onderworpen had moeten zijn, de overhand te krijgen en het gevolg daarvan zal zijn, dat hij haar ook in het hiernamaals nog toegedaan is, doordat hij naar aardse goederen streeft en weinig of helemaal niet aan zijn ziel denkt. Hij kan dus in het gunstigste geval op dezelfde trede blijven staan.

Maar het gevaar is heel nabij, dat het verlangen naar aardse goederen zo groot is, dat God aan dit verlangen voldoet en het geestelijke opnieuw door deze vorm ingelijfd wordt, die zijn gezindheid en denken vervult. Dat het wezen dezelfde weg af moet leggen en opnieuw de uiterlijke vorm als drukkende last ervaart, tot het zich uiteindelijk van het verlangen ernaar vrijgemaakt heeft. Tot het uiteindelijk de materie overwonnen heeft en alleen nog maar naar geestelijke goederen verlangt.

Amen

Superando la materia.... Incrementando lo espiritual....

El paso a través de la materia es un cautiverio interminable para la esencia y, por tanto, la liberación debe significar una liberación para la esencia. Cuanto más opresiva era la restricción, tanto más feliz será la liberación de la forma y, por lo tanto, es de mayor valor si el hombre puede separarse completamente de las cosas materiales, porque más pronto el alma puede deshacerse de su carga y elevarse hacia las alturas.... Liberarse de la forma significa liberarse del deseo, de modo que las cosas terrenales ya no le parecen deseables y, por tanto, ha superado toda materia. Y entonces hay una facilidad para el espíritu que se desarrolle.

La materia es el obstáculo al esfuerzo espiritual. En realidad está ahí para el hombre, pero aun así debe ser superado, es decir, el deseo por ello debe ser arrancado del corazón, porque si el hombre desea algo terrenal, entonces, por así decirlo, se reconecta con esa cosa terrenal a través de su amor equivocado y por lo tanto se desarrolla retrogrado. Su deseo está dirigido a una forma exterior que ya ha superado, y lo espiritual inmaduro escondido en ella ahora busca multiplicarse atrayendo lo espiritual ya avanzado a su área y esto nuevamente significa y mayor deseo por la materia....

(01.03.1941) La permanencia en la forma debe ser una compulsión para lo espiritual para que intente liberarse de ella. Pero una vez que está libre de esta forma externa y ha pasado por otras formas en las fases posteriores de desarrollo, ya no puede tener ningún deseo por aquellas formas externas que ya ha superado. Más bien, debe aprende a despreciar tales cosas, es decir, que ya no deben significar tanto para los hombres como para desearlas.

Pero donde el deseo de la materia sigue siendo muy fuerte, se puede hablar de un predominio de lo espiritual inmaduro, del que el ser humano es víctima. La voluntad del hombre es débil y se deja dominar por lo espiritual en la materia, por lo que vuelve a caer en la obra de las fuerzas satánicas, que presenta la materia al hombre como una obra de deslumbramiento para dejar de esforzarse hacia Dios, la oración consciente, y esta fuerza también lo logra.... Entonces la materia vuelve a absorber en sí misma lo espiritual ya más maduro, de modo que lo espiritual inmaduro aumenta en sí mismo, lo que daña a lo espiritual que se encuentra en el desarrollo superior, lo que significa un retroceso espiritual para el ser humano.

Un hombre así estará siempre bajo el hechizo de lo que desea. Le resulta cada vez más difícil liberarse de ello y poco a poco se vuelve esclavo de aquello que debería dominar, es decir, superar; Entonces comienza a gobernar el poder que debería ser derrotado, y el resultado será que el hombre rara vez podrá liberarse de ese poder y que todavía le rendirá homenaje en el más allá esforzándose por los bienes terrenales y poco o nada piensa en su alma.

En el mejor de los casos, puede permanecer en el mismo nivel. Pero el peligro es muy evidente que el deseo de los bienes terrenales es tan grande que Dios que Dios corresponde a este deseo y lo espiritual se incorpora nuevamente a esta forma que cumple sus sentidos y pensamientos.... que el ser tiene que recorrer el mismo camino y vuelva a sentir la forma externa como una carga opresiva hasta que finalmente se haya liberado del deseo de ella.... hasta que finalmente haya superado la materia y sólo desea bienes espirituales....

amén