• Terug

Wederzijdse hulp van de wezens in het hiernamaals in de zorg om de dwalende zielen – Leed is een hulpmiddel

Zo werkt het geestelijk volmaakte zonder ophouden voor de verlossing van het onvolmaakte en steeds is de liefde de drijfveer, want de staat van rijpheid van dit wezen heeft ook weer een werkterrein nodig. En dit zoeken ze zowel op aarde als ook in het hiernamaals. Want de nood van de niet verloste zielen is onbeschrijflijk groot en kan zonder daadkrachtige hulp niet verzacht worden. Daarom zal het ijverigste streven van de wezens in het hiernamaals zijn om zich in verbinding te stellen met de noodlijdende zielen. Maar dat is vaak moeilijk en zonder succes. Het mag echter niet opgegeven worden, om welke reden in deze wezens een overvloed aan geduld en liefde aanwezig moet zijn om niet te verslappen in hun werk.

Een kleine aanwijzing op de eeuwigheid kan af en toe voldoende zijn om de zielen tot nadenken te stemmen. En dan is de verbinding tot stand gebracht, want nu kunnen de gedachten door de vrienden in het hiernamaals overgedragen worden op een wezen, dat over de eeuwigheid nadenkt. Maar als het wezen louter van materiële gedachten vervuld is, zowel op aarde als ook in het hiernamaals, dan zal zo’n aanwijzing ongehoord wegsterven. Het wezen leeft steeds alleen in het heden en denkt niet aan de troosteloze toestand in de eeuwigheid.

Zulke wezens zijn buitengewoon hardnekkig en ze moeten zich door lijden en kwellingen van hun toestand bewust worden. En ook dan wijken de lichtwezens niet van hun zijde, zonder herkend te worden door de arme ziel, maar steeds tot hulp bereid. Daarom zijn de wezens op aarde ook voortdurend omgeven door lichtdragers, die hun gedachtegang graag naar het geestelijke zouden willen laten wenden. Maar vaak wordt hun liefde geweerd, hun hulp afgewezen en de mens blijft in dezelfde toestand, wat hem een deerniswekkend lot in het hiernamaals oplevert.

En in het besef van deze komende nood, wijken de wezens niet van de zijde van de aan hen toevertrouwde mensen, zolang deze nog op aarde verblijven. Ze zijn ook vaak aanleiding tot aardse nood en kwellingen, als ze geen andere uitweg vinden om de ziel te helpen. Ze zijn aanleiding tot mislukkingen, de grond ingeboorde hoop en teleurstellingen van allerlei soort, die echter slechts steeds het doel hebben om de mensen het nutteloze van hun aardse streven voor ogen te houden en hun denken in andere banen te leiden. Ze beseffen de waardeloosheid van al datgene, wat de mens nastreeft en omdat hun niet geestelijk opheldering gegeven kan worden, omdat dit stellig afgewezen wordt, moeten de mensen vaak gedwongen dat opgeven, wat ze nastreven.

Deze taak is niet gemakkelijk voor de in volmaaktheid staande wezens, want hun gevoel is liefde. En liefde wil steeds vervullen en geven, ze wil gelukkig maken en vreugde geven. En nu moet ze nemen van en leed veroorzaken bij de mensen, wie hun liefde geldt. Maar het leed, dat hen eens wacht, is veel groter en om dit af te wenden van hun beschermelingen, grijpen ze vaak vernietigend in het aardse leven in.

De uiteindelijk verlossing van zulke wezens is alleen door leed te bereiken, als de liefde in hen niet ontwaakt, wanneer ze het leed van hun medemensen zien. Dit kan in een mum van tijd een ommekeer van hun denken bewerkstelligen. Vaak brengt eigen leed geen besef met zich mee, maar de kwellingen van de medemensen te moeten aanzien, stemt de mens tot nadenken en brengt hem dichter bij het inzicht. En dan is het gevaar voor zo’n ziel voorbij, want het hart van degene, die in staat is om lief te hebben, is niet verhard en de invloeden van de wezens in het hiernamaals zijn niet zonder succes.

En zo kan het leed niet van de mensheid weggehouden worden, zolang ze het inzicht nog niet heeft, dat ze op aarde leeft om zich te ontwikkelen voor de eeuwigheid. Pas het lijden brengt deze gedachten dichter bij haar en het is het enige hulpmiddel voor degenen, die voor de zielen vechten.

Amen

Ajuda mútua de seres do outro mundo no cuidado de almas erradas.... Ajuda ao Sofrimento....

Assim, o espiritualmente perfeito trabalha constantemente para a redenção do imperfeito, e o amor é sempre a força motriz, pois o estado de maturidade desses seres também requer um campo de atividade, e eles buscam isso tanto na Terra como no além. Pois a dificuldade das almas não redimidas é indescritivelmente grande e não pode ser aliviada sem ajuda ativa. Portanto, será o esforço mais ávido dos seres do além para fazer contato com as almas sofredoras, mas isso é muitas vezes trabalhoso e sem sucesso, mas não deve ser abandonado, razão pela qual esses seres devem ter muita paciência e amor, a fim de não afrouxar em seu trabalho. Às vezes uma pequena pitada de eternidade pode ser suficiente para tornar a alma pensativa, e então a conexão é estabelecida, pois os pensamentos podem agora ser transmitidos a um ser que pensa sobre isso através dos amigos no além. No entanto, se o ser estiver cheio apenas de pensamentos materiais, tanto na Terra como no além, tal dica ficará inaudita.... só vive no presente e não pensa no estado de desolação na eternidade. Tais seres são extraordinariamente obstinados e têm de tomar consciência da sua situação através do sofrimento e do tormento. E mesmo assim os seres de luz não deixam o seu lado, não reconhecidos pelas pobres almas, mas sempre prontos para ajudar. Assim também os seres terrenos estão constantemente rodeados de portadores de luz que querem virar o seu pensamento para o espiritual. No entanto, o seu amor é frequentemente resistido.... A sua ajuda é rejeitada, e o ser humano permanece no mesmo estado que lhe dá um destino miserável no além. E, no conhecimento desta adversidade vindoura, os seres não deixam o lado do povo que lhes foi confiado enquanto ainda habitarem na Terra. Eles também são muitas vezes a causa de adversidades e dificuldades terrenas, se não conseguirem encontrar outra saída para ajudar a alma. Eles são a causa de fracassos, esperanças destruídas e decepções de todo tipo que, no entanto, só têm a intenção de tornar o ser humano consciente da futilidade do seu esforço terreno e de orientar o seu pensamento numa direcção diferente. Eles reconhecem a inutilidade de tudo aquilo por que o ser humano se esforça, e como não podem receber esclarecimento mental, uma vez que este é estritamente rejeitado, as pessoas muitas vezes têm de desistir à força daquilo por que lutam. Esta tarefa não é fácil para os seres em perfeição, pois seu sentimento é amor.... e o amor quer sempre realizar e dar, quer fazer feliz e distribuir alegria.... e deve agora levar e causar dor às pessoas a quem o seu amor se aplica. Mas o sofrimento que os espera um dia é muito maior e, para evitar que isso aconteça, muitas vezes intervêm destrutivamente na vida terrena. A redenção final para tais seres só pode ser alcançada através do sofrimento, se o amor não despertar neles quando virem o sofrimento dos seus semelhantes. Isto pode causar uma mudança na sua maneira de pensar em muito pouco tempo. Muitas vezes o próprio sofrimento não traz a realização, mas ter de olhar para o tormento do próximo faz as pessoas pensarem e aproxima-as da realização. E então o perigo para tal alma acabou, pois aquele que é capaz de amar, seu coração não está endurecido, e as influências dos seres no além não estão sem sucesso. E assim o sofrimento não pode ser mantido longe da humanidade enquanto esta ainda não tiver adquirido a consciência de que vive na Terra para se educar para a eternidade. Só o sofrimento aproxima este pensamento, e é a única ajuda daqueles que lutam pelas almas....

Amém