• Terug

Medewerking van de wezens in het hiernamaals aan het lot

Alleen degene, die zich onbezorgd aan de leiding van de hem verzorgende geestelijke wezens overgeeft, zal de kracht van deze wezens op allerlei manieren gewaarworden. Er wordt op een bepaalde manier meegewerkt aan het lot van elk individueel mens. Ze spannen zich in hun liefde in om het bestaan op aarde aangenaam voor de mensen op aarde te maken. Maar ze moeten zich steeds aan de goddelijke wil aanpassen en kunnen niet eigenmachtig het lot veranderen of verbeteren, want ze moeten steeds aan de onrijpe toestand van de ziel van de mens denken en hun enorme liefde zou in grote mate ongeschikt zijn om de aardse mensen dat te ontzeggen, waar ze naar verlangen.

Ze proberen de mensen echter een vervangingsmiddel te bieden voor dat, wat de goddelijke wijsheid hen ontzegt. Dit is nu zo te begrijpen, dat de geestelijk volmaakte zich weliswaar aan de wil van God onderwerpt, echter in zoverre rekening houdt met de wil van de mens, dat het hem tijdens het aardse bestaan elke mogelijke hulp verleent. Vooral dan, wanneer de mens zich onderdanig in de goddelijke wil schikt. Want nu is het voor het aardse leven niet meer nadelig, als hij het besef heeft, dat alles goddelijke beschikking is en het de mens dus op de een of andere manier tot zegen strekken moet. (Onderbreking)

Participation of the otherworldly beings in fate....

Only those who unhesitatingly abandon themselves to the guidance of the spirit beings looking after them will feel the power of these beings in manifold ways. It is a certain sympathy for the fate of each individual human being. In their love they endeavour to make people's earthly existence beautiful but they always have to submit to divine will and cannot change or improve fate on their own authority, for they always have to consider the human being's immature state of soul and their excessive love would be very little suited to deny earthly people what they long for. However, they always try to offer people a substitute for what divine wisdom denies them. This is now to be understood in such a way that the spiritually perfect indeed subordinates itself to the will of God, but takes the will of man into account insofar as that it gives him every conceivable help in earth existence, especially then when man devotedly submits to divine will. For now it is no longer a disadvantage for earthly life if he regocnizes that everything is divine providence and therefore must somehow be a blessing for the human being. (interruption)