• Terug

Onbenut aards leven – Bewuste arbeid - Toestand in het hiernamaals

Het is van een onvergelijkelijk voordeel voor de ziel, wanneer ze zich bewust is van haar opdracht op aarde en ze er nu, al naar vermogen, naar streeft om deze opdracht te vervullen.

Wanneer de mens zich voorstelt, dat de onbenutte tijd op aarde het bitterste zelfverwijt veroorzaakt bij de beëindiging van het leven op aarde, dan zal dit een aansporing voor hem moeten zijn om ijverig aan zichzelf te werken, want de mens schept toch voor zichzelf zijn toestand in het hiernamaals. Hij zal altijd de consequenties van zijn levenswandel moeten dragen. En hij kan in dezelfde mate een buitengewoon mooi leven in het hiernamaals voor zichzelf scheppen, zoals anderzijds een kommervol, onnoemelijk troosteloze toestand zijn lot kan zijn. En dit eveneens door eigen schuld.

En de Vader in de hemel verlangt van Zijn mensenkinderen alleen maar, dat ze zich in de liefde oefenen. Alle mensen moeten zich in de liefde voor elkaar vinden en alleen voor elkaar leven, opdat ze in deze liefde ook God boven alles liefhebben en Hem eer en lof zingen tot in alle eeuwigheid. Want waar de liefde aanwezig is, daar zal de mens zich ook innig met God verbinden. En door die liefde zal ook de gang over de aarde gezegend zijn, want deze kinderen zijn de Vader in de hemel nabij, en de toestand van hun zielen is licht en helder.

En als nu bewust een veredeling van zichzelf nagestreefd wordt, als bewust de genade van God afgesmeekt wordt en ook bewust voortdurend de wil van God vervuld wordt, is de toestand van de ziel heel gemakkelijk tot rijpheid te brengen. Want de mens heeft zijn doel op aarde herkend en zal nu nooit nutteloos en onverantwoordelijk door dit bestaan op aarde gaan. Hij heeft de juiste weg, die naar de hoogte, naar het eeuwige vaderland leidt, gevonden.

Amen

Una vita terrena inutilizzata – Il cosciente lavoro - Lo stato nell’aldilà

E’ di incomparabile vantaggio per l’anima quando si rende conto del sup compito terreno ed ora aspira ad eseguire questo compito con tutte le forze. Se l’uomo s’immagina che il tempo terreno inutilizzato fa scaturire le più amare auto accuse alla fine della vita terrena, allora dovrebbe essergli uno sprone al fervente lavoro su sé stesso, perché l’uomo crea appunto a sé stesso lo stato nell’aldilà. Dovrà sempre portare le conseguenze per il suo cammino di vita, e nella stessa misura si può creare una vita oltremodo bella nell’aldilà, come d’altra parte uno stato tormentoso, immensamente disperato può essere la sua sorte, e questo pure per propria colpa. Il Padre nel Cielo esige appunto dai Suoi figli terreni solamente che si esercitino nell’amore. Tutti gli uomini si dovrebbero ritrovare reciprocamente nell’amore e vivere soltanto l’uno per l’altro, affinché in questo amore amino anche Dio sopra tutto e Gli cantino onore e lode in tutta l’Eternità. Perché dove abita l’amore, là l’uomo si unirà anche intimamente con Dio, ed attraverso l’amore viene benedetto anche il cammino terreno, perché questi figli sono vicini al Padre nel Cielo, lo stato della loro anima è luminoso e limpido. E se ora si aspira coscientemente alla nobilitazione di sé stesso, quando la Grazia di Dio viene coscientemente supplicata, ed anche la Volontà di Dio viene sempre e continuamente eseguita coscientemente, è molto facile portare alla maturità lo stato dell’anima. Perché l’uomo ha riconosciuto il suo scopo sulla Terra ed ora non passerà più attraverso questa esistenza terrena inutilmente e da irresponsabile. Ha trovato la retta via che conduce in Alto, nell’eterna Patria.

Amen