• Terug

Onderdrukking van verlangens een voordeel voor de ziel – Geboden – Zich ontzeggen

Het kan nooit nuttig zijn voor de ziel om tegen de goddelijke wil te handelen, ofschoon er voordeel voor het lichaam uit voortkomt. En daarom zullen de goddelijke geboden bijna altijd hinderlijk zijn voor het aardse welzijn. Ze zullen altijd een zeker afzien van of ontzegging van de mensen verlangen en zullen daarom ook zelden daar bijval vinden, waar men met volle teugen van het leven probeert te genieten. Maar ontegenzeggelijk wordt de ziel een weldaad bewezen, waar de geboden vervuld worden door het naar de achtergrond schuiven van lichamelijke genoegens.

De ziel probeert zich van alles, wat haar hindert, te verlossen en voelt zich in een vrije toestand onnoemelijk goed, wat het lichaam echter tijdens de tijd op aarde niet van pas komt. Want alle voordeel voor de ziel heeft alleen een geestelijke uitwerking en het is daarom voor het aardse lichaam niet voelbaar waar te nemen. En daarom moet het zielenleven volledig gescheiden worden van het gevoelsleven van het lichaam. Maar elke keer als er rekening gehouden wordt met het lichaam, zal dat de ziel in zekere zin schaden, want als het aardse verlangen van het lichaam gestild wordt, neemt gelijktijdig de materie toe en dus ook de boeien, waarin de ziel nog smacht. En de mens moet zich bevrijden uit de materie, het moet alles mijden en alles het lichaam ontzeggen om vrij te worden van de materie, die hem duizenden jaren lang gevangen gehouden heeft.

Wie dit overdenkt, zal ook het gevaar kunnen begrijpen, die in de vervulling van de aardse wensen zit. Hij zal alle wilskracht aanwenden om aan het verlangen van het lichaam weerstand te kunnen bieden, en hij zal de ziel bijstaan in haar nood en haar behulpzaam zijn om zich vrij te maken uit de boeien van de materie.

In elke aardse levenssituatie probeert de mens van nature het grootst mogelijke voordeel voor zichzelf te behalen. Hij denkt er altijd in de eerste plaats aan om zijn bestaan op aarde draaglijk te maken en ziet niet het gevaar dat juist in zo’n streven ligt. Als hij in de eerste plaats aan zijn ziel denkt en rekening zou willen houden met de gevolgen voor zijn ziel, dan zou het veel makkelijker voor hem worden om van zo menig aards voordeel af te zien en genoegen te nemen met de vooruitgang van de ziel. Maar als de mens weinig of geen acht slaat op alle geestelijke gedachten, zal hij er steeds alleen maar aandacht voor hebben om zijn aardse leven zo behaaglijk een zorgeloos mogelijk vorm te geven. En voor de rest al het geestelijke verwerpen in de verkeerde veronderstelling daarmee van alle verantwoordelijkheid ontheven te zijn.

Daarom is de onvermoeibare arbeid van de wezens in het hiernamaals steeds ook weer gericht op opheldering over de eigenlijke bestemming van de mens. Wanneer dit eenmaal duidelijk is geworden voor de mens, dan zal hij in de onderdrukking van zijn eigen begeerten een voordeel voor de ziel zien. Hij zal juist meer voor het zielenheil werkzaam zijn, in dezelfde mate ook het verlangen naar de wereld verliezen en ter wille van zijn ziel ook daar, waar hij begeerde naar de vervulling van zijn wensen, van afzien._>Amen

La soppressione delle bramosie vantaggio per l’anima - I Comandamenti – La rinuncia

Agire contro la Volontà divina non può mai servire all’anima, benché ne provenga un vantaggio per il corpo. Perciò i Comandamenti divini saranno sempre d’ostacolo al ben vivere terreno; pretenderanno dall’uomo sempre una certa rinuncia e perciò trovano anche raramente risonanza dove si cerca di gustare appieno la vita. Ma all’anima viene indubbiamente dimostrato un beneficio, dove vengono adempiuti i Comandamenti sotto la retrocessione dei piaceri corporei. L’anima cerca di togliersi tutto ciò che le è d’impedimento e si sente indicibilmente bene in uno stato libero, cosa che però al corpo durante il tempo terreno non è concesso, perché ogni vantaggio ha l’effetto sull’anima solo in modo puramente spirituale e perciò non è percettibile al corpo terreno. Perciò la vita dell’anima dev’essere totalmente separata dalla vita delle sensazioni del corpo. Ma ogni qualvolta il corpo viene tenuto in considerazione, questo è in certo qual modo nocivo per l’anima, perché se il desiderio terreno del corpo viene soddisfatto, aumenta anche contemporaneamente la materia e con ciò anche la catena nella quale l’anima langue ancora. L’uomo si deve staccare dalla materia, deve evitare tutto e sottrarre al corpo, per diventare libero dalla materia, che lo ha tenuto prigioniero da millenni. Chi pensa a questo, potrà anche misurare il pericolo che si trova nell’esaudimento dei desideri terreni. Impiegherà tutta la forza di volontà per poter resistere al desiderio del corpo, ed assisterà l’anima nella sua miseria e le sarà d’aiuto per liberarsi dalle catene della materia. L’uomo cerca in ogni situazione di vita terrena di arraffarsi in modo naturale il vantaggio più grande possibile, pensa sempre prima a rendersi sopportabile la sua esistenza terrena e non vede il pericolo, che si trova proprio in un tale tendere. Se volesse pensare dapprima alla sua anima e tenesse in considerazione le eventuali sue conseguenze, allora gli sarebbe forse molto più facile rinunciare a qualche vantaggio terreno ed accontentarsi della promozione della sua anima. Ma se l’uomo dà nessuna o poca considerazione a tutti i pensieri spirituali, avrà sempre soltanto l’interesse a formarsi la sua vita terrena il più piacevole e spensierata possibile, e per il resto rigettare tutto lo spirituale nella falsa opinione, di essere con ciò anche sospeso da ogni responsabilità. Perciò anche il fervente lavoro degli esseri nell’aldilà è sempre di nuovo per il chiarimento sulla vera destinazione dell’uomo. Se questo è intanto diventato chiaro per l’uomo, vedrà nella soppressione delle proprie bramosie un vantaggio per l’anima, sarà più attivo per appunto la salvezza dell’anima, nella stessa misura perderà anche il desiderio per il mondo e per via della sua anima presterà rinuncia anche là, dove c’è la voglia per l’esaudimento dei suoi desideri.

Amen