• Terug

Beklimmen van de bergen – Streven naar de geestelijke hoogte

Kijk, als u de bergen probeert te beklimmen, mag het u niet aan besluitvaardigheid ontbreken, want alles wat hoog boven is, moet in zekere zin beklommen worden. Een lui mens kan niet gemakkelijk zijn doel bereiken, want hij moet verdubbelde kracht aanwenden, om dan echter met dubbele voldoening neer te kijken en de afgelegde weg te zegenen, die hem naar de hoogte geleid heeft.

Zo moet het geestelijke streven ook beschouwd worden. Het is eveneens het voortdurend willen beklimmen van de top, wat de geestelijke volmaaktheid is. De steeds onvermoeibare wandelaar bestijgt de hoogte met zekerheid, als hij zich niet van de wijs laat brengen door de moeite en inspanningen, die de weg hem brengt. Zijn blik is naar boven gericht, hij schuwt geen moeite en streeft altijd alleen maar naar het doel.

Als het rondtrekken op aarde zich op dezelfde manier voltrekt, wanneer de mens met naar boven gerichte blik eveneens elke moeite en zware inspanning op zich neemt, als hij zich niet van de wijs laat brengen door de momenten van vreugde van de wereld, maar zijn ziel vooruitstuurt naar de hogere regionen en de hele wil aanwendt, om de geestelijke hoogte te bereiken, dan zal hij ook eens tevreden terug kunnen blikken op de gang over de aarde en nooit zal hij berouw hebben over wat hij opgegeven heeft om dit doel te bereiken, om in het licht te staan en van alle leed bevrijd te zijn.

Degene, die bovenop de bergtop staat en zich vrij voelt van alle aardse last, die als het ware gelooft daar dichter bij zijn Heer en Schepper te zijn, die nu zijn blik kan laten zwerven over eindeloos verre streken en alles in zijn pracht en schoonheid aanschouwt, zal zich ongeveer voor kunnen stellen in welke geestelijke vrijheid de ziel na de volbrachte klim al het rondom haar bestaande kan zien, hoe ze zich vrij voelt van elke aardse zwaarte en, zich in het licht van de goddelijke genadezon bevindend, van onnoemelijke gelukzaligheden genieten mag. En al is de klim ook moeilijk, dan is toch het loon zo onvergelijkelijk heerlijker, dat het duizendvoudig opweegt tegen al het lijden en alle zelfverloocheningen, die eraan vooraf gegaan zijn.

Amen

Subindo as montanhas.... Aspirando às Alturas Espirituais....

Eis que, se aspirais a subir as montanhas, não vos deve faltar força de propósito, pois tudo o que é alto deve, por assim dizer, ser escalado. Um homem preguiçoso não pode facilmente alcançar seu objetivo, pois deve aplicar força dupla para olhar para baixo com dupla satisfação e abençoar o caminho que percorreu e que o levou às alturas. O esforço espiritual também deve ser considerado desta forma. É também um desejo perpétuo de subir ao cume, que é a perfeição espiritual. O vagabundo incansável sobe as alturas com certeza, se não se deixa distrair pelos esforços e fadigas que o caminho lhe traz. O seu olhar é dirigido para cima, ele não poupa esforços e esforça-se apenas para o objectivo. Se a caminhada na Terra se realiza da mesma forma, se o ser humano com o olhar voltado para cima também se esforça e se esforça, se não se deixa distrair pelos prazeres momentâneos do mundo, mas envia a sua alma para as regiões superiores e usa toda a sua vontade Para alcançar a altura espiritual, um dia ele poderá olhar para trás com satisfação no seu caminho terreno, e nunca se arrependerá do que se sacrificou para alcançar esta meta, para estar na luz e ser aliviado de todo o sofrimento. Quem está no alto da montanha e se sente livre de todas as cargas terrenas, quem crê estar mais perto do seu Senhor e Criador, por assim dizer, quem pode agora deixar o seu olhar vaguear sobre infinitas regiões vastas e contemplar tudo no seu esplendor e beleza, poderá imaginar, grosso modo, a liberdade espiritual em que a alma pode contemplar tudo o que existe à sua volta, depois de ter completado a sua ascensão, como se sente livre de todo o peso terreno e, estando de pé à luz do sol divino da graça, pode gozar de delícias indescritíveis. E mesmo que a ascensão seja árdua, a recompensa é tão incomparavelmente gloriosa que supera mil vezes todos os sofrimentos e renúncias que a precederam....

Amém