• Terug

Beklimmen van de bergen – Streven naar de geestelijke hoogte

Kijk, als u de bergen probeert te beklimmen, mag het u niet aan besluitvaardigheid ontbreken, want alles wat hoog boven is, moet in zekere zin beklommen worden. Een lui mens kan niet gemakkelijk zijn doel bereiken, want hij moet verdubbelde kracht aanwenden, om dan echter met dubbele voldoening neer te kijken en de afgelegde weg te zegenen, die hem naar de hoogte geleid heeft.

Zo moet het geestelijke streven ook beschouwd worden. Het is eveneens het voortdurend willen beklimmen van de top, wat de geestelijke volmaaktheid is. De steeds onvermoeibare wandelaar bestijgt de hoogte met zekerheid, als hij zich niet van de wijs laat brengen door de moeite en inspanningen, die de weg hem brengt. Zijn blik is naar boven gericht, hij schuwt geen moeite en streeft altijd alleen maar naar het doel.

Als het rondtrekken op aarde zich op dezelfde manier voltrekt, wanneer de mens met naar boven gerichte blik eveneens elke moeite en zware inspanning op zich neemt, als hij zich niet van de wijs laat brengen door de momenten van vreugde van de wereld, maar zijn ziel vooruitstuurt naar de hogere regionen en de hele wil aanwendt, om de geestelijke hoogte te bereiken, dan zal hij ook eens tevreden terug kunnen blikken op de gang over de aarde en nooit zal hij berouw hebben over wat hij opgegeven heeft om dit doel te bereiken, om in het licht te staan en van alle leed bevrijd te zijn.

Degene, die bovenop de bergtop staat en zich vrij voelt van alle aardse last, die als het ware gelooft daar dichter bij zijn Heer en Schepper te zijn, die nu zijn blik kan laten zwerven over eindeloos verre streken en alles in zijn pracht en schoonheid aanschouwt, zal zich ongeveer voor kunnen stellen in welke geestelijke vrijheid de ziel na de volbrachte klim al het rondom haar bestaande kan zien, hoe ze zich vrij voelt van elke aardse zwaarte en, zich in het licht van de goddelijke genadezon bevindend, van onnoemelijke gelukzaligheden genieten mag. En al is de klim ook moeilijk, dan is toch het loon zo onvergelijkelijk heerlijker, dat het duizendvoudig opweegt tegen al het lijden en alle zelfverloocheningen, die eraan vooraf gegaan zijn.

Amen

Escalando las montañas.... Luchando por las alturas espirituales....

Veáis, so os esforcéis por escalar montañas, no os debe faltar determinación, porque todo lo que está en lo alto hay que escalarlo, por así decirlo. No es fácil para una persona perezosa llegar a su meta, porque tiene que usar el doble de fuerza para luego mirar hacia abajo con el doble de satisfacción y bendecir el camino recorrido que lo ha llevado hacia arriba. Es esfuerzo espiritual debe ser considerado de la misma manera, Es también una voluntad constante de subir a la cumbre, que es la perfección espiritual. El caminante incansable sube con certeza a las alturas, siempre que no se deje desanimar por el trabajo y el esfuerzo que le trae el camino. Su mirada está dirigida hacia arriba, no escatima esfuerzos y siempre se esfuerza hacia la meta.

Cuando se hace la caminata en la tierra de la misma manera, cuando el hombre también asume todos los esfuerzos y penalidades con los ojos dirigidos hacia arriba, cuando no se deja engañar por las alegrías momentáneas del mundo, sino que ya envía a su alma hacia las regiones superiores y tiene toda la voluntad de alcanzar las alturas espirituales, entonces también un día podrá mirar hacia atrás con satisfacción en su camino terrenal, y nunca se arrepentirá de lo que entregó para alcanzar esta meta, para estar en la luz y ser aliviado de todo sufrimiento.

Quien éste en la cima de la montaña y se siente libre de todas las cargas terrenales, quien crea que allí está más cerca de su Señor y Creador, quien ahora deja vagar su mirada por áreas infinitamente amplias y viéndolo todo en su esplendor y belleza, podrá imaginarse a grandes rasgos la libertad espiritual en que el alma puede ver todo lo que le rodea después de haber terminado el ascenso, cómo se siente libre de toda pesadez terrenal y, estando en la luz del divino sol de gracia, se le permite disfrutar de una bienaventuranza indecible. E incluso si el ascenso es arduo, la recompensa es tan incomparablemente gloriosa que supera mil veces todo el sufrimiento y la renuncia que han pasado antes....

amén