• Terug

Liefde – Vervulling – Bron van geestelijke rijkdom

Wat de laatste tijd gebeurt, zal jou volkomen gelovig maken, want jouw gebed dringt door tot de Heer en zal verhoord worden. Zie, Mijn kind, het is Mijn wil dat jouw gevoel verdiept wordt. Er moet een verbond gesloten worden tussen Mij en jou, die eeuwig voort zal duren. En als hij niet door alle beproevingen verstevigd is, bestaat altijd het gevaar van vervlakking. Het menselijke begrip heeft geen zicht op de verantwoordelijkheid van de strijd in het leven op aarde. Een onbegrensde kennis daarvan zou de vrije handelswijze echter beïnvloeden. Maar de bedoeling van het leven is om uit volledig vrije wil te streven naar God, onbewust van de op hem wachtende heerlijkheid of verdoemenis. Want als een wezen berekenend handelt, verliest ieder doen en laten aan waarde.

De liefde moet de mensen drijven en dit moet weer de innerlijke drang zijn. Maar de juiste mate van liefde is alleen al het verlangen naar boven, want Ik Zelf ben de liefde. Wie Mij dus in zich heeft door zijn werken in liefde laat zich als het ware zonder tegenstand door Mij vastpakken en naar de overkant in Mijn rijk leiden. Het mensenkind kan dus onbezorgd voor de grootste opdracht geplaatst worden en het zal uit eigen aandrang deze opdracht vervullen, omdat in de eerste plaats de liefde werkzaam was. Het moet alleen voortdurend door tegenstand aangespoord en bevestigd worden, omdat de eisen van het leven, die aan een voor zo’n opdracht staand mensenkind gesteld worden, onnoemelijk groot zijn. Het moet zich staande kunnen houden tegenover alle vijandelijkheden van buiten. Het moet zelf buitengewoon wetend zijn en zich kunnen verweren tegen tegenwerpingen van vijandelijke zijde. Het moet sterker worden, wat zonder innerlijke strijd onmogelijk is.

Maar geen ambt wordt aan de mens gegeven zonder de benodigde kracht te schenken. En de mens beseft zeer vaak niet het ware doel van een schijnbare tegenslag, die altijd een middel is tegen lauwheid en vermoeiing van de geest. Hij zal pas volledig begrip krijgen, wanneer hij op zijn leven op aarde terugkijkt. Maar zolang hij nog op aarde vertoeft, overvalt hem vaak de angst en hij roept in deze angst de hemelse Vader innig aan om hulp. En zo wordt de band met Mij steeds sterker gesmeed. Het geloof van wie tot Mij zijn toevlucht neemt, wordt beloond en in versterkte mate wordt hem genade toegevoerd.

Zie, de scheiding van Mij is het bitterste leed dat het kind van de aarde kan bedreigen. Maar wie ervan schrikt dat Ik hem zou kunnen verlaten, heeft Mijn volste liefde, want zijn hart verlangt immers naar Mij. Waarom zou het dan nog moeten vrezen dat Ik Mijn genade van hem afwendt? En zijn vurige verlangen moet alsmaar groter worden, opdat Ik hem bedenken kan met Mijn liefde. Iedere geestelijke spijziging is het hoogste bewijs van Mijn liefde, want wie deze spijs waardig wordt, zal nooit honger of dorst hebben. En zo is de liefde voor Mij gelijktijdig ook de vervulling van het vurige verlangen, want wie Mij liefheeft, ontvangt. Laat de wereld streven naar aardse goederen en let er op waar wel het ware geluk te vinden is. Altijd alleen maar daar waar zuivere liefde de harten vervult. Liefde, die tot geven bereid is. Maar zolang alleen maar de liefde voor aardse goederen actief wordt, liefde die bezitten wil, zolang zal ze ook geen innerlijk geluk en innerlijke vrede voortbrengen.

Als de liefde zich nu naar Mij toekeert, wanneer ze aan Mij geven wil en wel zichzelf aan Mij in eigendom, dan zal deze liefde onnoemelijke gelukzaligheden teweegbrengen, want Ik Zelf wil de vervulling zijn. Het zachtste smeken tot Mij zal voldoende zijn, zodat het kind van de aarde Mijn spreken verneemt. Het zal op aarde zichtbaar te onderscheiden zijn dat geestelijke kracht het kind ondersteunt en het voortaan in Mijn liefde wandelt. De bron van het leven is eeuwig en altijd Mijn genade en wie in Mijn liefde staat, die kan onophoudelijk putten uit deze bron. Hij zal nooit gebrek lijden en leed nodig hebben en hij zal geestelijke rijkdom verzamelen en aan de vreugde, die Mijn liefde voor hem bereidt, zal geen einde komen. En dit is voor hen bestemd die in Mij de Heer zien. Die zich altijd aan Mij onderwerpen en Mij liefde schenken en eer brengen. Maar Ik buig Mij als Vader naar hen toe, Die in diepste liefde Zijn kinderen tot Zich trekt. Want in deze wereld leeft wat Mijn liefde eens geschapen heeft. Toch moet alles uit Mij ook één zijn met Mij. Maar als het nu uit eigen aandrang naar Mij als zijn Schepper en Vader verlangt, is Mijn vreugde onbeschrijfelijk, want Mijn liefde geldt voor jullie, Mijn kinderen, eeuwig. En jullie terugkeer in het Vaderhuis zal voor jullie de hoogste zaligheid zijn.

Amen

Liebe.... Erfüllung.... Quell des geistigen Reichtums....

Was sich in jüngster Zeit ereignet, wird dich völlig gläubig machen, denn dein Gebet dringt zum Herrn und wird Erhörung finden. Siehe, Mein Kind, es ist Mein Wille, daß dein Empfinden vertieft werde, es soll ein Bund geschlossen werden zwischen Mir und dir, der ewiglich bestehenbleibt, und so er nicht durch alle Prüfungen gefestigt ist, ist immer die Gefahr der Verflachung.... Der menschlichen Einsicht entzieht es sich, wie verantwortungsvoll der Kampf im Erdenleben ist, doch ein unbegrenztes Wissen darum würde die freie Handlungsweise beeinflussen.... Der Sinn des Lebens aber ist das Streben zu Gott aus völlig freiem Willen, unbewußt der seiner wartenden Herrlichkeit oder Verdammnis. Denn so ein Wesen in Berechnung handelt, verliert jedes Tun und Lassen an Wert.... Die Liebe soll den Menschen treiben und diese wieder innerster Antrieb sein, das rechte Maß der Liebe aber ist allein schon Verlangen nach oben, denn Ich Selbst bin die Liebe.... wer Mich also in sich hat durch sein Wirken in Liebe, läßt sich gleichsam ohne Widerstand von Mir erfassen und hinüberleiten in Mein Reich. Es kann somit das Erdenkind unbesorgt vor die größte Aufgabe gestellt werden, es wird dieser Aufgabe nachkommen aus eigenem Antrieb, weil die Liebe zuerst tätig war, nur muß es fortgesetzt durch Widerstände angeregt und gefestigt werden, weil die Anforderungen des Lebens, die an ein in solcher Aufgabe stehendes Erdenkind herantreten, unsagbar groß sind.... Es muß sich behaupten können allen Anfeindungen von außen gegenüber, es muß selbst außerordentlich wissend sein und sich bewähren können gegen Einwendungen feindlicher Seite.... es muß erstarken, was ohne inneren Kampf unmöglich ist. Doch kein Amt wird dem Menschen gegeben ohne die nötige Kraftzuwendung, und es erkennt der Mensch sehr oft nicht den wahren Zweck eines scheinbaren Rückschlages, der immer ein Mittel ist gegen Lauheit und Ermüdung des Geistes. Volles Verständnis wird ihm erst dann werden, wenn er rückschauend sein Erdenleben betrachtet, so aber sein Wandeln noch auf Erden ist, befällt ihn oft Bangigkeit, und er ruft in solcher den himmlischen Vater innig um Hilfe an.... Und so wird der Bund mit Mir immer fester geschlossen; sein Glaube, der zu Mir seine Zuflucht nimmt, wird belohnt und in verstärktem Maß ihm Gnade zugeführt. Siehe, die Trennung von Mir ist das bitterste Leid, das dem Erdenkind drohen kann, doch wer darob erschrecket, daß Ich ihn verlassen könnte, hat Meine vollste Liebe, denn sein Herz verlangt ja nach Mir.... wie wird es da zu fürchten brauchen, daß Ich Meine Huld von ihm abwende. Und nur immer größer soll sein Sehnen sein, auf daß Ich es bedenken kann mit Meiner Liebe.... Jede geistige Speisung ist Meiner Liebe höchster Beweis, denn es wird nimmer hungern und dursten, wer dieser Speise gewürdigt wird, und so ist die Liebe zu Mir auch gleichzeitig Erfüllung des Sehnens, denn wer Mich liebt, der empfängt. Lasset die Welt trachten nach irdischen Gütern und beachtet, wo wohl das wahre Glück zu finden ist.... Immer nur dort, wo reine Liebe die Herzen erfüllt.... Liebe, die zu geben bereit ist.... Solange aber nur Liebe zu irdischem Gut rege wird.... Liebe, die besitzen will, solange wird sie auch kein inneres Glück und inneren Frieden erzeugen. Wenn nun die Liebe sich Mir zuwendet, wenn sie Mir geben will, und zwar sich selbst Mir zu eigen, so wird diese Liebe unsagbare Wonnen auslösen, denn Ich Selbst will Erfüllung sein.... Das leiseste Flehen nach Mir soll genügen, daß das Erdenkind Meine Sprache vernimmt.... es soll sichtbar ausgezeichnet sein auf Erden, daß geistige Kraft es unterstützt und es in Meiner Liebe fortan wandelt. Der Lebensquell ist immer und ewig Meine Gnade, und wer in Meiner Liebe steht, der darf unausgesetzt schöpfen an diesem Quell, er wird nie darben und leiden brauchen und geistigen Reichtum sammeln, und der Freude, die ihm Meine Liebe bereitet, wird kein Ende sein. Und solches ist denen bestimmt, die in Mir den Herrn sehen.... die sich Mir allzeit unterstellen und Mir Liebe und Ehre entgegenbringen.... Ich aber neige Mich ihnen zu als Vater, Der in tiefster Liebe Seine Kinder zu Sich zieht, denn es lebt gleichfort in dieser Welt, was Meine Liebe einst erschaffen hat, doch alles aus Mir soll auch eins sein mit Mir.... So es nun aus eigenem Antrieb nach Mir als seinem Schöpfer und Vater verlangt, ist Meine Freude unbeschreiblich, denn Meine Liebe gilt euch, Meinen Kindern, ewiglich.... Und höchste Seligkeit soll sein für euch eure Rückkehr in das Vaterhaus....

Amen