• Indietro

La Luce è là dove agisce lo Spirito di Dio

La Luce è ovunque dove Io posso riversare il Mio Spirito, perché là l’oscurità è spezzata e là non potrà mai più prendere posto. La Luce è dove Io Stesso posso istruire gli uomini, dove viene badato alla Mia Parola, dove gli uomini hanno nostalgia del collegamento con Me ed ascoltano la Mia Parola come rivolta a loro stessi. La Luce è dove gli uomini rendono possibile affinché Io possa irradiare il Mio Spirito su di loro. Ma la Luce è anche solamente là, perché non diversamente se non attraverso l’Agire del Mio Spirito può essere donata a voi uomini. E perciò l’oscurità è più diffusa sulla Terra, perché il Mio Spirito può agire soltanto raramente. Potrebbe essere irradiata la Luce più chiara, ed agli uomini potesse essere trasmesso il sapere più profondo e se si sentisse bene nella Luce della conoscenza. Ma chi vuole essere sapiente, cerca di conquistarlo su vie diverse; egli crede di poter penetrare intellettualmente in regioni, che possono essere esplorate soltanto spiritualmente. Agli uomini è quasi sempre ignota la giusta via, non sanno niente, che Io Stesso Mi rivelo tramite il Mio Spirito. L’ “Effusione dello Spirito” è per loro un concetto totalmente sconosciuto. Tutto ciò che sanno su questo, è la vicissitudine di Pentecoste dei primi discepoli, che loro considerano come caso unico e non vogliono credere, che questo procedimento può ripetersi sempre di nuovo presso tutti gli uomini, quando costoro possono dimostrare le stesse premesse, come i Miei primi discepoli. Mi trovo in strettissimo contatto con le Mie creature, ma Mi esprimo solamente, quando questi stabiliscono il contatto con Me mediante l’agire d’amore oppure mediante intimi pensieri. Ma alla maggior parte degli uomini Io Sono soltanto un Dio lontano, e questi non possono essere interpellati da Me Stesso, affinché ascoltino la Mia Voce, perché non hanno il desiderio di ascoltarMi e perciò non badano a ciò che viene loro trasmesso attraverso il loro spirito.

L’Effusione dello Spirito è la facoltà di sviluppare dei pensieri, che gli toccano quasi il territorio estraneo, affinché la conoscenza dell’uomo possa essere accresciuta, che in lui si faccia chiarezza su problemi dapprima non risolti, che quindi riceve un sapere, che gli trasmette il Mio Spirito. L’Effusione dello Spirito è una trasmissione di Forza, che egli stesso non possedeva e che ora gli giunge tramite Me. “Il Mio Spirito Si riverserà su ogni carne.... ”. La Luce e la Forza fluiscono da Me su ogni uomo, quando si apre, quando lui stesso si prepara per essere un vaso che sia degno, di accogliere Me Stesso, la Mia Luce e la Mia Forza. E gli uomini non sono informati su questo procedimento, non lo possono nemmeno essere perché lo possono comprendere solamente sotto certe premesse e queste non le possono dimostrare. Perché prepararsi ad essere un vaso dello Spirito divino significa, che ci si deve formare nell’amore, e tutti gli uomini a cui manca l’amore, non osservano questo primo e più importante Comandamento e non possono neanche credere che Io Stesso Mi annuncio. L’Agire del Mio Spirito significa entrare in diretto contatto con Me e sentirMi. D’altra parte si può parlare dell’Effusione dello Spirito soltanto a degli uomini di spirito risvegliato, perché deve già essere stato stabilito il contatto con Me, che permette che il Mio Spirito ora sia attivo. E perciò l’Effusione dello Spirito non può essere considerato come dogma, perché non ci sarebbe nessuna comprensione finché non si sia svolto l’ordinare dei pensieri tramite lo Spirito. Ma gli uomini potrebbero crederlo e cercare di formarsi mediante l’agire nell’amore, affinché il Mio Spirito possa riversarsi su loro. Ma anche questa fede non esiste, perché gli uomini vivono totalmente senza amore. Perciò sono ciechi spiritualmente, camminano nell’oscurità e non vedono dove splende una Luce, e se viene portata loro vicina, la rifiutano. Ma possono essere beati solamente, quando stanno nella Luce. E se non riconoscono sulla Terra la loro oscurità nemmeno come difetto, nell’aldilà li tormenterà indicibilmente, e ben per coloro, che là tendono verso le scintille di Luce, che a volte guizzano loro, ben per coloro, perché anche là possono ancora giungere alla Luce.

Amen

Licht is waar Gods geest werkzaam is (1)

Licht is overal waar Ik mijn geest kan uitgieten. Want daar is de duisternis doorbroken en zal ze ook nooit meer terrein kunnen winnen. Licht is waar Ik zelf de mensen kan onderrichten, waar mijn woord in acht wordt genomen, waar de mensen vurig verlangen naar de verbinding met Mij en mijn woord als tot hen zelf gesproken aanhoren. Licht is waar de mensen het mogelijk maken dat Ik mijn geest over hen kan uitstralen. Maar ook alleen daar is het licht, want anders dan door het werkzaam zijn van mijn geest kan het u mensen niet worden geschonken. En daarom is er veel meer duisternis over de aarde verspreid, want mijn geest kan maar zelden werkzaam zijn. Het helderste licht zou uitgestraald kunnen worden en aan de mensen zou het diepste weten kunnen worden overgebracht. En ze zouden zich goed voelen in het licht van het inzicht.

Maar wie wetend wil zijn, die tracht het langs andere wegen te bereiken. Hij denkt door middel van zijn verstand door te kunnen dringen in gebieden die alleen geestelijk doorgrond kunnen worden. De ware weg is de mensen meestal onbekend. Ze weten er niets van dat Ik zelf Me openbaar door mijn geest. Het "uitgieten van de geest" is voor hen een volledig onbekend begrip. Alles wat zij daarover weten is de Pinksterbelevenis van de eerste discipelen, die ze als eenmalig beschouwen, en ze willen niet geloven dat dit gebeuren zich steeds weer en bij alle mensen kan herhalen wanneer dezen aan dezelfde randvoorwaarden voldoen als mijn eerste leerlingen. Ik sta steeds in zeer nauwe verbinding met mijn schepselen, maar Ik uit Me alleen wanneer ook dezen de verbinding met Mij tot stand brengen door werken van liefde of door innige gedachten. Voor de meeste mensen ben Ik slechts een verre God en dezen kunnen nooit door Mij zelf worden toegesproken zodat ze mijn stem vernemen. Want ze hebben niet het verlangen Mij te horen en slaan daarom geen acht op wat hun door hun geest wordt overgebracht.

Het uitgieten van de geest is het vermogen om gedachten te ontwikkelen die als het ware een voor hem vreemd gebied raken zodat het inzicht van de mens wordt vergroot, zodat hij duidelijkheid verkrijgt over problemen die tevoren onopgehelderd bleven. Hij ontvangt dus een weten dat mijn geest aan hem overbrengt. Het uitgieten van de geest is een overdracht van kracht die hij zelf niet bezat en die Ik hem nu doe toekomen. "Mijn geest zal zich uitgieten over alle vlees." Licht en kracht stromen vanuit Mij over in een mens wanneer hij zich openstelt, wanneer hij zich zelf toebereidt als een vat dat waardig is Mij zelf - mijn licht en mijn kracht - in zich op te nemen.

En over dit gebeuren zijn de mensen niet onderricht. Zij kunnen dat ook niet zijn, omdat ze het alleen kunnen begrijpen onder bepaalde voorwaarden en zij niet kunnen aantonen hieraan te voldoen. Want zich gereed te maken tot opnamevat van de goddelijke geest betekent zoveel als zich tot liefde te vormen. En alle mensen bij wie de liefde ontbreekt, die dit eerste en voornaamste gebod niet vervullen, kunnen ook niet geloven dat Ik Me zelf kenbaar maak. Het werkzaam zijn van mijn geest betekent: rechtstreeks met Mij in verbinding te staan en Mij te horen. Er kan wederom alleen over het uitgieten van de geest worden gesproken door de mensen wier geest gewekt is. De verbinding met Mij die het toelaat dat mijn geest nu werkzaam is, moet al tot stand zijn gebracht. En daarom kan het uitgieten van de geest niet als leerstelling worden verdedigd, omdat er geen begrip voor zou zijn, zolang het ordenen van de gedachten door de geest niet heeft plaatsgevonden. Maar de mensen zouden het wel kunnen geloven en ze zouden kunnen proberen zich door werken van liefde zo te vormen dat mijn geest zich over hen kan uitgieten. Maar ook dit geloof is er niet, omdat de mensen zonder enige liefde leven. Daarom zijn ze geestelijk blind. Ze wandelen in de duisternis en ze zien niet waar er een licht opvlamt. En als het dicht bij hen wordt gebracht, dan keren ze zich af.

Maar ze kunnen alleen gelukzalig zijn wanneer ze in het licht staan. En al zien ze op aarde hun duisternis ook niet in als een gebrek, in het hiernamaals echter zal het donker hen onuitsprekelijk kwellen. En zalig zijn zij die daar dan aansturen op de lichtvonken die soms voor hen opflitsen. Zalig zijn zij, want ook daar zullen ze het licht nog kunnen bereiken.

Amen