• Back

LJUBAV JE SUŠTINA BOŽANSTVA.... NAOPAKA LJUBAV....

Ljubav jeste i ostaje najuzvišeniji osjećaj.... No ne može se smatrati Ljubavlju sve što vi ljudi pod time podrazumijevate.... Jer ljubav može biti i naopaka, a ta ne može ‘imati pravo’ na uzvišenost. Ljubav je Božanski princip, ona je dakle praiskonska suština Božanstva, ona je nešto što se ne da definirati, ona je bit i svojstvo Boga, ona je velika, ljudima neobjašnjiva sila koja je sve dovela u postojanje, pošto ima stvaralačko i oživljavajuće djelovanje. Ona je dakle Božje pra-biće, ona je nešto što zrači iz Boga, što se pronalazi u svim Njegovim tvorevinama, a u čovjeku posebno treba doći do razvoja i izražaja.

Ispravna Ljubav vuče ka gore, ona traži spoj sa vječnom Ljubavlju, pra-izvorom Života i sve snage. A opet, to je moguće obuhvatiti samo onim ljudima kod kojih se ispravna Ljubav razvila, inače to ostaje nerazumljiv pojam, jer ljudi mogu doduše u srcu osjetiti ljubav, no najčešće svakoj pohotljivosti daju naziv “Ljubav”, a to je samo krivo usmjerena ljubav, čežnja za vezom sa stvarima koje ljudima izgledaju poželjne. Ali takva jedna kriva ljubav ne daje snagu, dok je ispravna Ljubav u sebi i snaga, što opet može biti razumljivo samo čovjeku koji ljubi.

Jer jedino čovjek koji ljubi tu snagu može prepoznati, pošto on ne vodi samo zemaljski nego i duhovni život, dakle traži spoj sa onim područjem (od) gdje se ispravna Ljubav isijava i time se snaga Ljubavi utoliko više duhovno izražava, pošto biva korištena za Ljubavno djelovanje, dakle postaje poticaj za zemaljske aktivnosti, no nikad ne teži time postići zemaljske uspjehe, nego nesvjesno teži duhovnom usponu.

Snaga Ljubavi može postići sve.... Tko u sebi maksimalno razvije Ljubav, može činiti čuda, pošto biva ispunjen Božanskom silom za koju ne postoji ništa nemoguće. Samo je do njihove slabe voljnosti za Ljubav to što si ljudi ne stvaraju dokaz za to. Oni bi uvijek mogli imati dokaz za to, no najuzvišenije osjećanje, čisto Božanska Ljubav, Koja je potpuno nesebična i samo traži da usreći, ta Ljubav ljudima je strana i stoga samo rijetko dolazi do stapanja sa vječnom Ljubavlju, što bi kao posljedicu imalo dotok Božanske sile u izobilju.

Jer razumljivo je da je sve što se izjednačava sa pra-bićem Boga, samo u sebi već Ljubav, i time može razviti Božanske sposobnosti, pošto čovjek jeste dio Boga, jedino što se nalazi u Bogu protivnom odnosu putem vlastite volje. No promjeni li svoju volju.... dakle oblikuje li se u Ljubav koja mu je ranije nedostajala, tad opet poprimi sve Božanske osobine koje je pra-početno posjedovao a vlastitom krivicom izgubio.

Kad si razumno Božje stvorenje, čovjek, razjasni što zaista jeste, kao i kad prepozna svoju pripadnost Bogu i trudi se toga biti dostojan, time se opet približava praizvoru sve snage, jer vječna Ljubav prepoznaje njegovu volju i privlači ga na Sebe. A tad je i čovjek aktivan u Ljubavi, jer dotok snage izražava se u djelovanju u Ljubavi, jer su Bog i Ljubav jedno, i gdje je Bog nazočan, nikako drugačije nego u Ljubavi se ni ne može djelovati. To znači približavanje Bogu i preuzimanje snage u svoj punini.

Ljubav je najuzvišenije osjećanje koje čovjeka može pokretati, jer ono je Božansko isijavanje u srce čovjeka koji je dobre volje.... Ljubav koja se posvećuje svjetskim stvarima, koje se dakle još smatraju materijom, ne daje snagu, nego ju oduzima, a pošto čovjek nema duhovnu dostavu snage, koristi životnu snagu kako bi se domogao onoga što njegova krivo usmjerena ljubav žudi. On dakle ne dobija ništa, nego gubi, pošto je to što on zadobija, prolazno, i on si proigrava neprolazne vrijednosti, koje si svojom životnom snagom treba stvoriti.

Ispravna Ljubav čovjeka usrećuje, (22 Lipanj 1949) ispravna Ljubav nije ona koja potražuje nego koja daje, ona dijeli bez da želi primiti, a opet neprestano prima što više dijeli. Jer ispravna Ljubav je sjedinjeno djelovanje s Bogom pa mora i biti za sve sposobna, tako da će dakle uvijek odnositi pobjedu, što znači bit’ će jača od svake druge snage ili sile, ona će svladati zlo, ona će smekšati ono što je ljutito, ona će postići sve jer je strpljiva, tako da se čak i Božji protivnik neće moći oduprijeti Božanskoj Ljubavi i jednom će se predati, jer će i on čeznuti za Božjom Ljubavi i bez otpora će Joj se prepustiti, jer i sve duhovno osjeća Ljubav Božju i dâ se od nje izbaviti time što joj više ne pruža otpor.

AMEN

Epítome do Amor de Divindade.... Reverse Love....

O sentimento mais sublime é e continua a ser o amor.... Mas nem tudo o que vocês humanos entendem por amor deve ser reconhecido como amor.... Pois o amor também pode ser um perverso que não pode alegar ser sublime. O amor é o princípio divino, portanto é na realidade o epítome da divindade, é algo que não pode ser definido, é a essência e característica de Deus, é o grande poder que é inexplicável aos seres humanos e que fez com que tudo se tornasse realidade porque tem um efeito criativo e vivificante. É portanto o ser original de Deus, é algo irradiante de Deus, que se encontra em todas as Suas criações e deve chegar ao seu pleno desenvolvimento no ser humano. O amor certo desenha para cima, procura a união com o amor eterno, a fonte original da vida e toda a força. Mais uma vez, só é possível compreender isto nas pessoas em que o verdadeiro amor se tornou realidade, caso contrário, este continua a ser um conceito incompreensível porque as pessoas podem certamente sentir o sentimento de amor no seu coração, mas geralmente dão a qualquer desejo o nome "amor", que, no entanto, é apenas um amor mal dirigido, um desejo de união com coisas que parecem desejáveis para o ser humano. Mas um amor tão mal dirigido não é um amor que dá força, enquanto que o amor certo é força em si mesmo ao mesmo tempo, o que mais uma vez só pode ser tornado compreensível para uma pessoa amorosa. Pois só uma pessoa amorosa pode reconhecer esta força porque não só vive uma vida terrena, mas também uma vida espiritual, procurando assim o contacto com o reino onde o amor certo é emanado e a força do amor tem um efeito mais espiritual, na medida em que é utilizado para a actividade amorosa, assim estimula certamente a actividade terrena, mas nunca procura alcançar o sucesso terreno com ela, mas luta inconscientemente pela ascensão espiritual. A força do amor pode alcançar tudo.... Quem leva o amor ao seu mais alto desenvolvimento é capaz de fazer milagres porque está cheio de força divina, para a qual nada é impossível. O facto de as pessoas não poderem provar isto a si próprias é devido à sua vontade limitada de amar. Eles poderiam fornecer esta prova a qualquer momento, mas o sentimento mais sublime, o amor divino puro, que é completamente altruísta e procura apenas agradar, este amor é estranho às pessoas, e assim a união com o amor eterno, que resulta no fornecimento de força divina em abundância, só raramente é estabelecida. Pois é compreensível que tudo o que está em conformidade com a natureza original de Deus, que é amor em si mesmo, possa também desenvolver capacidades divinas, porque o ser humano é uma parte de Deus que só tem uma relação anti-divina com Ele através da sua própria vontade. Se mudar a sua vontade.... Assim, molda-se em amor, que antes lhe faltava, depois volta a assumir todas as características divinas que originalmente possuía e perdeu por sua própria culpa. Assim que a criatura pensante de Deus, o ser humano, percebe o que realmente é, assim que reconhece a sua pertença a Deus e tenta fazer-se digno dela, aproxima-se novamente da fonte original de força, pois o amor eterno reconhece a sua vontade e atrai-a para si próprio. Mas então o ser humano também é activo no amor, pois o fornecimento de força expressa-se na actividade no amor, porque Deus e o amor são um só e, onde Deus está presente, não pode ser activo de outra forma que não seja no amor. Isto significa tanto como aproximar-se de Deus e receber força em toda a plenitude. O amor é o sentimento mais sublime que pode mover uma pessoa, pois é emanação divina para o coração de uma pessoa de boa vontade.... O amor que se volta para as coisas terrenas, que por isso ainda devem ser consideradas como matéria, não dá força, mas sim força-sapo, e uma vez que o ser humano não tem qualquer suprimento espiritual de força, ele usa a força da vida para ganhar o que o seu amor erradamente dirigido deseja. Assim, não ganha mais do que perde, porque o que ganha é transitório e perde valores imperecíveis que deveria criar para si próprio com a sua vitalidade. O amor certo faz o ser humano feliz, (22.6.1949) o amor certo não é um amor exigente mas sim um amor que dá, distribui sem querer receber e no entanto recebe constantemente quanto mais distribui. Porque o amor certo é um trabalho unido com Deus e, portanto, deve também ser capaz de tudo, por isso será sempre vitorioso, ou seja, será sempre vitorioso. mais forte do que qualquer outra força ou poder, conquistará o mal, apaziguará a raiva, conseguirá tudo porque é paciente e sofredor, e assim até o adversário de Deus não poderá resistir à força do amor divino e um dia declarar-se-á derrotado, porque também ele desejará o amor de Deus e render-se-á a ele sem resistência, tal como todos os seres espirituais sentem o amor de Deus e se deixam redimir por ele, não resistindo mais a ele...._>Ámen