• Back

KRISTOVA CRKVA.... VJERA POPUT STIJENE KOJA PRKOSI OLUJAMA....

Istinska Kristova Crkva ne uključuje/sadržava sljedbenike ove ili one teološke škole [[ili ‘u Istinsku Kristovu Crkvu se ne ubrajaju sljedbenici ove ili one vjeroispovijesti’]], ove ili one organizacije, već jedino stado onih koji posjeduju živu vjeru. Jedino vjera je Božji uvjet za ljudsko biće da bude u stanju sebe smatrati pripadnikom Kristove Crkve. Stoga, Njegova Crkva može postojati svugdje, ona se prostire gdjegod su ljudi koji vjeruju u Isusa Krista i zbog Njega žive život koji može biti opisan kao slijeđenje Krista [[ili ‘Kristovo nasljeđe’]], [[život]] koji korespondira sa voljom Boga, Koji je hodao po Zemlji u Isusu Kristu da bi kroz Svoju Riječ obznanio Svoju volju ljudima i Koji je živio Njegov život na Zemlji kao živi primjer Njegove Riječi. Svatko tko je u vrlo dubokoj vjeri također vrši Božje zapovijedi, on živi sa ljubavlju i sebe oblikuje u Božje dijete, on je sljedbenik Kristove Crkve i prema tome kandidat za Njegovo kraljevstvo. Vrlo duboka vjera i prema tome život ljubavi rezultiraju u djelovanju Božjeg duha u ljudskom biću, i tako će Kristova Crkva neprestano i zauvijek biti prožeta Njegovim duhom, ona će biti jedino sposobna govoriti što je istinito i pravedno, biti će u stanju naučavati mudrost i živjeti u punoj snazi vjere, to jest, biti će također sposobna uvjeriti druge ljude, pod uvjetom da su voljni, o njezinoj vrijednosti, o njezinom zadatku proglašavanja Božjeg Kraljevstva svijetu u skladu sa Njegovim instrukcijama. Ali jedino oni dobre volje su ovo sposobni razumjeti, njezina vrijednost ostaje skrivena drugima pošto oni ne (po)znaju karakteristike Kristove Crkve.... niti mogu razlikovati što je ispravno od pogrešnog.

Kako god, svjetovne organizacije koje tvrde kako (je)su Kristova Crkva na Zemlji, kao što je napomenuto od strane Isusa Krista, generalno samo reprezentiraju izvanjsku pojavu ali ne njezinu suštinu [[u smislu, ‘generalno to jesu samo u pričini, tj. na van, ali ne i u suštini’]].... One uistinu naučavaju Kristovu Riječ, ipak jedino živa vjera daje Božjoj Riječi pravi smisao a ljudskoj duši ispravnu vrijednost. A ova živa vjera može postojati u svakoj svećeničkoj organizaciji no isto tako može biti odsutna iz nje, pa ipak, jedino ljudsko biće koje ovu živu vjeru naziva svojom vlastitom [[= u smislu, ‘koji je u posjedu ove žive vjere’]] je sljedbenik Njegove Crkve. A živa vjera početno uspostavlja ispravan odnos sa Bogom kroz djela ljubavi.... To budi duh unutar ljudskog bića koji će ga podučiti, i onda ljudsko biće može jasno i potpuno razumjeti suštinu Kristove Crkve.... on u stvari može razlikovati između Božje volje i ljudske volje pod maskom Kršćanske vjere [[= koja je zamaskirana u Kršćansku vjeru]].... Onda će on pripadati Kristovoj Crkvi koja ne potrebuje drugog imena, koja nema nikakvu izvanjsku karakteristiku/odliku već učinkovitost snage duha, koja također izvanjski može biti prepoznata/priznata putem života ljubavi i mudrosti. Ali kada je ljudsko biće sljedbenik te Crkve on je također vjeran do kraja pošto svatko tko ima živu vjeru također ima i svjetlo koje sjaji vječno.... on živi u istini i sada će također biti sposoban pomoći drugima razumjeti pošto je od strane duha u njemu potstaknut tako činiti. Njegova vjera je nepokolebljiva i prema tome poput stijene koja prkosi svim olujama.... i vrata pakla neće biti u stanju učiniti ništa protiv takve vjere i neće uzdrmati/poljuljati Kristovu Crkvu.... kao što je Krist obećao.... Njegova Crkva je nepobjediva i takva će vječno ostati.

AMEN

La Iglesia de Cristo - La fe - La roca

La Iglesia de Cristo no abarca los partidarios de esta o a quella dirección espiritual, sino exclusivamente sólo la banda de los que se encuentran en la fe viva. De la fe únicamente ha hecho Dios dependiente, si el hombre puede ser contado en la Iglesia de Cristo. Por eso puede existir también Su Iglesia en todas partes, será extendida, donde viven hombres que se entuentran en la fe en Jesucristo y llevan un modo de vida también conforme a Él, lo que puede llamarse la sucesión de Cristo que corresponde a la Voluntad de Dios, quien en Jesucristo caminó en la tierra, para dar a conocer Su Voluntad a los hombres a través de Su Palabra y conducta en la tierra como el ejemplo vivo de Sus Palabras.

Pues quien es profundamente creyente respeta y guarda también los mandamientos de Dios, él anda en el amor y se forma en un hijo de Dios, él es partidario de la Iglesia de Cristo y por eso aspirante a Su Reino. La fe profunda y de ese modo una vida en amor tiene por cosecuencia el obrar del Espíritu de Dios en los hombres, y de ese modo está siempre y permanentemente la Iglesia de Cristo realizada por Su Espíritu, ella podrá predicar sólo bien y verdaderamente, ella podrá enseñar sabiduría y permanecerá en la fuerza plena de la fe, es decir, ella es capaz de convencer a otros hombres, si ellos son de buena voluntad, de su valor, de su eficacia al anunciar en todo el mundo Su Reino, por orden de Dios. Pero sólo los que son de buena voluntad, reconocerán eso, a los demás les queda oculto su valor, pues no están enterados del distintivo de la Iglesia de Cristo, y tampoco saben discernir lo recto de lo falso. Mas donde organizaciones mundanas que pretenden tener el derecho de ser la mencionada Iglesia de Cristo en la tierra, representan sólo la forma exterior, mas no el núcleo, lo esencial. Ellas enseñan la Palabra de Cristo, pero es primero la fe viva la que da a la Palabra de Dios el verdadero sentido y el verdadero valor para las almas de los hombres. Y la fe viva puede estar en cada organización eclesiástica, como también puede faltar en cada una de ellas, pero sólo el que es participante de Su Iglesia nombra esa fe viva la suya propia.

Primeramente la fe viva establece la justa relación a Dios por el actuar en el amor. De esa manera despierta el espíritu en el hombre, lo enseña, y después puede el hombre conocer clara y lúcidamente, en qué consiste la Iglesia de Cristo, él puede bien distinguir la Voluntad de Dios y la voluntad del hombre bajo el pretexto de fe cristiana. Entonces pertenece él a la Iglesia de Cristo, la que no necesita ninguna señal exterior más que la eficiencia de la fuerza del Espíritu, la que también es de reconocer hacia fuera por una conducta de vida en amor y sabiduría.

Más si el hombre es participante de esta Iglesia, entonces es él también fiel a ella hasta el fin, pues quien se encuentra una vez en la viva fe, tiene en sí también la luz que brilla eternamente, él está en la Verdad y ahora puede estar activo aclarándo, porque el espíritu en él lo impulsa a ello.

Imperturbable es su fe y por eso como una roca, que desafía todo asalto y las puertas del infierno no avanzarán ni un paso contra una fe semejante y nunca jamás harán vacilar a la Iglesia de Cristo, como Cristo lo prometió. Su Iglesia es invencible y continuará siendolo hasta por toda la eternidad.

Amén