• Back

KURS ŽIVOTA PREDODREĐEN ZAVISNO O VOLJI....

Kurs života ljudskog bića korespondira sa stanjem duševne zrelosti u vrijeme njezina utjelovljenja na Zemlji, što znači, Bog je tako skicirao njegov život da on dušu osigurava sa najboljim mogućnostima za viši razvitak. Ako ljudsko biće ima iskren interes za svoju dušu [[u smislu, ‘ako je to ono što mu leži na srcu’]] on će doista iskoristiti svaku mogućnost i postići svoj cilj dok je još na Zemlji, on ćesebe prilagoditi vječnom Božanstvu tako što će živjeti život u skladu sa Božjom voljom. Ali on također može dopustiti da ga sve prilike mimoiđu bez da ih iskoristi, a to predstavlja duhovni zastoj, manu/deficit/pogrešku u njegovu razvoju. I ovaj će nedostatak opet biti balansiran, prema tome život često pred njega postavlja velike zahtjeve koji zahtjevaju svu njegovu snagu ako ih želi ispuniti. Njemu je učinkovito/korisno ponuđena druga mogućnost prakticiranja ljubavi spram bližnjega utoliko što se od njega očekuje nešto što zahtjeva svu njegovu volju ali što pretpostavlja pomažuću ljubav spram bližnjega. Ako on živi u skladu sa ovim zahtjevima on mora aktivirati svoju volju i djelovati za dobrobit njegovih bližnjih ljudskih bića. I ova aktivnost može voditi do duševne zrelosti, budući je njezina pokretačka sila ljubav spram bližnjega a ova je najučinkovitije sredstvo za postizavanje zrelosti duše. Ako ljudsko biće prakticira ljubav spram bližnjega od ranog doba, on će iskoristiti svaku mogućnost koja mu je ponuđena za njegovo duhovno napredovanje, jer onda će on također bistro i jasno prepoznati značenje i svrhu njegovog zemaljskog postojanja.

Ako je on, međutim, mlaka srca i trom i ako je njegovo srce otvrdnulo spram patnje njegovih bližnjih ljudskih bića, onda će on također pustiti da ga mimoiđe svaka mogućnost za razvoj, on će jedino misliti o sebi i ignorirati nevolju njegovih bližnjih ljudskih bića, onda će on također živjeti u potpunom neznanju o svojem stvarnom zadatku na Zemlji i prema tome neće svjesno stremiti ka usponu. Moguće je da je duša, prije njezina utjelovljenja kao ljudsko biće, već bila iznimno dobrovoljna/orna/spremna, i ta je dobrovoljnost/spremnost vodila do njezina zemaljskog života u kojem ona može postići vrlo visok duhovni stupanj, jer u skladu sa njezinom voljom Bog joj omogućava priliku da postane aktivna. Tako će ljudskom biću život biti relativno lagan utoliko što njegova duša neće pružiti otpor već će dobrovoljno stremiti ispuniti zapovijedi Božje budući ona prima snagu kao rezultat svoje dobrovoljnosti. Jer snaga ljubavi je ona koja opet rezultira u aktivnosti ljubavi. Voljna duša se ne opire vršenju [[ili ‘ne odbija vršiti’]] djela ljubavi budući u njoj prebiva ljubav i pošto će srce ispunjeno ljubavlju neprestano stimulirati ljubav-nu aktivnost. I prema tome njemu će biti ponuđeno obilje mogućnosti, bez obzira kako ih on koristi. Što se manje osoba opire njegovim unutarnjim nukanjima/urgiranjima to će skorije duša sazrijeti, jer onda će ona neprestano biti vođena/poticana vršiti djela ljubavi, i na taj se način duša postepeno mijenja u ljubav, ona ispunjava svoj zadatak na Zemlji, i svako iskustvo doprinosi njezinom višem razvoju. Jer zemaljski život duše je predodređen zavisno o njezinoj volji, kojeg ona prema tome može proći sa velikim uspjehom.... tako da će postići zrelost na Zemlji koja joj omogućava ući u kraljevstvo svjetla smjesta nakon njezine fizičke smrti.

AMEN

Caminho de vida predeterminado de acordo com a vontade....

O caminho da vida do ser humano corresponde ao estado de maturidade da alma no momento de sua encarnação na Terra, isto é, sua vida terrena é predeterminada por Deus, de tal modo que a alma tem a melhor oportunidade de se desenvolver para cima. Se o ser humano cuidar de sua alma, ele fará uso de cada oportunidade e alcançará seu objetivo na Terra, ele se assimilará à Deidade eterna através de um modo de vida de acordo com a vontade de Deus. Mas ele também pode deixar passar todas as oportunidades não aproveitadas, o que significa uma paralisação espiritual, uma deficiência no seu desenvolvimento. E essa deficiência deve agora ser compensada, e por isso a vida muitas vezes se aproxima dele com grandes exigências que exigem todas as suas forças se ele quiser cumpri-las. Assim lhe é, por assim dizer, mais uma vez oferecida a oportunidade de praticar o amor ao próximo, sendo-lhe pedido que faça coisas que exigem toda a sua vontade, mas que pressupõem servir o amor ao próximo. Se ele cumpre esses requisitos, deve deixar sua vontade tornar-se ativa e trabalhar para o benefício de seus semelhantes. E tal atividade pode trazer maturidade à alma, porque tem o amor ao próximo como sua força motriz e este é o meio mais eficaz para atingir a maturidade da alma. Se o ser humano é ativo no serviço do amor ao próximo desde a sua juventude, ele usará todas as oportunidades que se lhe apresentam para o desenvolvimento espiritual futuro, pois então também reconhecerá brilhante e claramente o significado e a finalidade da sua existência terrena. Se, porém, ele for morno e indolente e seu coração estiver petrificado com o sofrimento do seu semelhante, então também deixará passar por ele todas as oportunidades de desenvolvimento, apenas pensará em si mesmo e desconsiderará as dificuldades do seu semelhante, agora também viverá em completa ignorância da sua verdadeira tarefa terrena, e assim também não se esforçará conscientemente para cima. A alma já pode ter estado extremamente disposta antes da sua encarnação como ser humano, e essa vontade lhe dá agora um curso terreno que lhe pode trazer um progresso espiritual muito elevado, pois de acordo com a sua vontade Deus lhe dá também a oportunidade de deixá-la tornar-se ativa. Assim a vida será relativamente fácil para ele, na medida em que sua alma não resiste, mas obedece de bom grado e esforçadamente aos mandamentos de Deus, porque recebe força como resultado de sua vontade. Pois é a força do amor que atrai toda atividade de amor atrás de si mesma novamente. Mas uma alma disposta não resiste a fazer obras de amor porque o próprio amor habita nele e porque o amor estimula constantemente o coração para a atividade amorosa. E por isso lhe é oferecida uma oportunidade abundante, não importa como ele use essa oportunidade. Quanto menos resistência uma pessoa oferece ao impulso interior, mais rapidamente a alma amadurecerá, pois então será continuamente estimulada à atividade amorosa, e assim a alma se transformará lentamente em amor, cumprirá sua tarefa na Terra e cada experiência contribuirá para o seu desenvolvimento superior. Pois dependendo da sua vontade, a vida terrena da alma também está predeterminada, o que agora pode cobrir com grande sucesso.... que ela atinge a maturidade da alma na Terra, o que lhe permite entrar no reino da luz imediatamente após o seu desaparecimento...._>Amém