Comparer communication avec traduction

Autres traductions:

Le Sacrifice de la mort ne devait pas forcer à la foi

Même Ma mort dans le Sacrifice sur la Croix ne devait pas mener par contrainte à la foi dans Ma Divinité dans l'Homme Jésus. Parce que bien que l'Amour Même ait porté ce Sacrifice, bien que Moi-même fusse en Lui jusqu’à Sa mort, parce qu'il s'était totalement uni avec Moi, la « Divinité » de toute façon s'est retiré de Lui, c'est-à-dire qu’Il a souffert et est mort en tant qu’Homme, Il n'a pas profité du Pouvoir qu’Il possédait du fait de l'unification avec Moi. C’est en tant qu’Homme qu’Il a pris sur Lui toutes les souffrances et les douleurs et avec cela Il a éteint la grande faute du péché qui pesait sur l'humanité entière. Et donc même la mort sur la Croix devait être un processus qui se déroulait d’une manière entièrement humaine, parce que personne ne devait être forcé à la foi, et tout phénomène insolite aurait signifié une telle contrainte de foi. Certains hommes étaient bien saisis d'une inquiétude qui était provoquée par la mort sur la Croix, certains hommes étaient touchés et étaient opprimés par le jugement qui avait été prononcé sur un Homme qu’ils ne retenaient pas comme coupable. Mais que cela ait été un Sacrifice que la Divinité Même a accompli dans l'Homme Jésus, pour cela il manque toute preuve, et cela devait être ainsi, parce que même l'acceptation des Grâces de l'Œuvre de Libération doit être un acte de la libre volonté, parce que le Pardon du péché ne pouvait pas se dérouler autrement qu’au travers du libre dévouement à Jésus et de la reconnaissance de Lui-Même comme Fils de Dieu et Rédempteur du monde, dans lequel s'était incorporée l'Éternelle Divinité Même. Personne ne doit être forcé à la foi, à chaque homme il devait être laissé la liberté de reconnaître Jésus Christ comme le Rédempteur du Monde et d'accepter Son Sacrifice de Grâce. Pour cela la mort de Jésus était une affaire entièrement humaine qui, d’aucune manière, n’agissait d’une manière contraignante sur les hommes qui assistaient à Son heure de mort ou bien l’apprenaient même après. Et pour tous les hommes l'Œuvre de Libération de Jésus reste une affaire qu’ils peuvent croire ou bien aussi mettre en doute, parce que la vraie connaissance demande un certain progrès de l'âme, elle doit pouvoir se tourner vers Moi, qu’elle peut ensuite reconnaître en Jésus-Christ. Un homme qui se trouve encore entièrement dans le pouvoir de Mon adversaire, ne croira jamais dans l'Œuvre de Libération de Jésus Christ pour combien elle soit décrite fidèlement selon la Vérité. Parce qu'il ne veut pas croire, parce qu'il est encore sous l'influence de l'adversaire qui se donne du mal pour empêcher sa libération par Jésus Christ. Et malgré cela les hommes peuvent conquérir une foi en Lui entièrement convaincue, lorsqu’ils se rendent compte que Mon Esprit peut les instruire, lorsque par une vie dans l'amour selon Ma Volonté ils permettent Mon Influence mentale. Mais alors ce sont des preuves extérieures qui convainquent l'homme de la Vérité, de l'Œuvre divine de Miséricorde, alors ses pensées sont orientées selon la Vérité, et l'homme comprend les liaisons et la motivation du Sacrifice sur la Croix, et il peut croire même sans preuves. Chaque preuve est et reste une contrainte de foi pour les hommes ; mais la libre épreuve de volonté est l'unique décisive dans la vie terrestre, et ainsi les hommes doivent se décider librement d'accepter et de reconnaître Jésus et Son Sacrifice de la Croix. L'homme n'est forcé en rien à l'acceptation, et donc tous les évènements doivent être décrit dans leur Vérité, comme ils se sont réellement déroulés : comme la condamnation d'un criminel qui aurait été condamné à la mort la plus outrageante, à la mort sur la Croix. Avec Son Pouvoir Jésus aurait pu vraiment éviter cette mort, parce qu'Il l'avait à sa disposition au travers de la totale unification avec Moi, mais Il ne l'évita pas, parce qu'Il voulait souffrir la mort totalement pour apporter de l'Aide aux hommes dans la misère dont eux-mêmes n'auraient jamais pu se libérer. Mais Il pouvait les aider à la liberté, Il pouvait libérer la voie vers le Père, Il pouvait leur ouvrir la Porte dans le Règne de la Lumière, mais toujours seulement en prenant sur Lui la gigantesque faute et en prenant la voie vers la Croix, en prenant sur Lui une mesure de souffrance que presqu’aucun homme n’aurait pu supporter, si l'Amour ne lui en avait pas donné la Force, et à nouveau cet Amour était Moi-même. Mais Il n'employa pas cette Force pour se libérer de Ses souffrances, mais seulement pour pouvoir supporter les souffrances et la mort la plus amère sur la Croix. Parce qu'Il voulait racheter l'humanité du péché et de la mort ; le fait que même les miens doutèrent de Moi était compréhensible, vu qu’ils Me voyaient tout à coup déshabillé de tout (Mon) Pouvoir, lorsqu’ils devaient assister à la façon dont J’étais traité, du fait que Je ne Me défendais pas et ne mettais pas en service le Pouvoir qu'ils avaient souvent pu constater en Moi. Mais alors le Sacrifice de la Croix ne se serait pas accompli, et même Mon parcours en tant qu’Homme sur la Terre aurait été inutile, parce que malgré Mes Enseignements et Instructions les hommes seraient restés toujours dans la faiblesse dans les rapports avec Mon ennemi, parce que la faute du péché non éteinte était la faiblesse, le poids qui pesait sur l'humanité, et dont il ne pouvait pas se libérer avec leur propre force. Et Je suis mort sur la Croix pour la fortification de leur volonté, pour la fortification de leur volonté Moi-même ai pris sur Moi l'immense poids du péché et Je l'ai éteint au moyen de la plus douloureuse Œuvre de Miséricorde qui n’est jamais été effectuée sur cette Terre et qui ne se déroulera jamais plus. Je suis mort pour tous les hommes du passé, du présent et du futur, mais chaque homme dans la libre volonté doit reconnaître et accepter Mon Œuvre de Libération, parce qu'alors il Me reconnaît aussi Moi-Même, auquel une fois il avait refusé sa reconnaissance et donc avait été précipité dans l'abîme.

Amen

Traducteurs
Traduit par: Jean-Marc Grillet

De offerdood mocht niet tot geloof dwingen

Ook mijn offerdood aan het kruis mocht niet leiden tot een gedwongen geloof aan mijn Godheid in de mens Jezus. Want ofschoon de Liefde zelf dit offer heeft gebracht, hoewel Ik zelf in Hem was tot aan Zijn dood omdat Hij zich geheel met Mij had verenigd, trok de Godheid in Hem zich toen terug. Dat wil zeggen: Hij leed en stierf als mens. Hij deed geen beroep meer op Zijn macht die Hij door de vereniging met Mij bezat. Hij heeft als mens alle leed en pijnen op zich genomen en daardoor de grote zondeschuld teniet gedaan, welke op de gehele mensheid drukte. En dus moest ook de kruisdood een gebeuren zijn dat heel menselijk plaatsvond, omdat niemand tot geloof mocht worden gedwongen en elk ongewoon verschijnsel zo’n geloofsdwang zou hebben betekend. Wel werden vele mensen door een onrust bevangen die de kruisdood teweegbracht. Er werden vele mensen ontroerd en ze waren terneergeslagen vanwege het vonnis dat werd voltrokken aan een mens die ze niet voor schuldig hielden.

Maar dat het een offer was dat de Godheid zelf in de mens Jezus volbracht, daarvoor ontbrak elk bewijs. En dit moest ook zo zijn omdat ook het aannemen van de genade van het verlossingswerk een daad van de vrije wil moest zijn, omdat de vergeving van de zonde niet anders kon plaatsvinden dan door de vrijwillige overgave aan Jezus en de erkenning van Hem zelf als Gods Zoon en Verlosser van de wereld in Wie de eeuwige Godheid zich zelf had belichaamd.

Niemand mag tot geloven worden gedwongen. Het moet aan ieder mens vrijstaan Jezus Christus als Verlosser van de wereld te erkennen en Zijn genade-offer aan te nemen. Daarom was de dood van Jezus ook een heel menselijke gebeurtenis die op geen enkele wijze dwingend inwerkte op de mensen die bij zijn stervensuur aanwezig waren of ook naderhand hierover vernamen. En voor alle mensen blijft het verlossingswerk van Jezus ook een aangelegenheid die ze kunnen geloven, maar ook betwijfelen, want het juiste inzicht vraagt om een zekere vooruitgang van de ziel, een toekeren naar Mij. En dan zijn zij ook in staat Mij in Jezus Christus te herkennen.

Een mens die nog geheel in de macht van mijn tegenstander is, zal nooit aan het verlossingswerk van Jezus Christus geloven, al zou hem dit ook nog zo waarheidsgetrouw worden beschreven. Want hij wil het niet geloven, omdat hij nog onder de invloed van de tegenstander staat die alles zal doen om een verlossing door Jezus Christus te verhinderen.

En toch kunnen mensen ook een zeer overtuigd geloof in Hem verkrijgen wanneer ze het mogelijk maken dat mijn geest hen onderricht, wanneer ze door een leven in liefde naar mijn wil ook mijn inwerken door middel van gedachten toelaten. Er zijn dan echter geen uiterlijke bewijzen die de mens overtuigen van de waarheid van het goddelijk werk van barmhartigheid. Veeleer worden dan zijn gedachten in overeenstemming met de waarheid geleid en de mens begrijpt de verbanden en de beweegreden van het kruisoffer en dan kan hij ook zonder bewijzen geloven. Elk bewijs is en blijft voor de mensen een dwang om te geloven, maar alleen het beproeven van de vrije wil is doorslaggevend in het aardse bestaan. En zo moeten de mensen ook vrij beslissen om Jezus en Zijn kruisoffer aan te nemen en te erkennen. De mens wordt geenszins gedwongen tot aanname en daarom moeten alle gebeurtenissen naar waarheid worden beschreven, zoals het zich ook werkelijk heeft toegedragen: zoals de veroordeling van een misdadiger die tot de schandelijkste dood werd veroordeeld, tot de dood aan het kruis.

Met Zijn macht zou Jezus waarlijk deze dood van zich hebben kunnen afwenden, want ze stond Hem ter beschikking door de volledige vereniging met Mij. Maar Hij gebruikte ze niet meer, omdat Hij als geheel machteloos de dood wilde ondergaan om de mensen hulp te brengen in een nood waaruit ze zichzelf niet zouden hebben kunnen bevrijd. Maar Hij kon hen helpen vrij te worden. Hij kon de weg vrij maken naar de Vader. Hij kon voor hen de poort naar het lichtrijk openen, maar altijd alleen doordat Hij een mate van lijden op zich nam die nauwelijks een mens zou hebben kunnen verdragen wanneer niet de Liefde hem de kracht daartoe zou hebben gegeven - Die wederom Ik zelf was.

Maar Hij gebruikte deze kracht niet om zich van Zijn lijden te ontdoen, doch alleen om het lijden en de bitterste dood aan het kruis uit te kunnen houden. Want Hij wilde de mensheid verlossen van zonde en dood. Dat ook de mijnen aan Mij twijfelden was begrijpelijk, want ze zagen Mij toch plotseling gespeend van al mijn kracht toen ze moesten toezien hoe men met Mij omging, toen Ik Me niet verweerde en de macht niet gebruikte die ze zo vaak bij Mij hadden kunnen vaststellen.

Maar dan zou het kruisoffer niet zijn volbracht. En ook zou mijn weg als mens over de aarde doelloos zijn geweest, omdat de mensen ondanks mijn leringen en onderrichtingen steeds krachteloos zouden zijn gebleven tegenover mijn vijand. Want de niet teniet gedane zondeschuld was de zwakheid, de last die op de mensheid drukte, waarvan ze uit eigen kracht niet vrij konden worden. En om hun wil te versterken ben Ik aan het kruis gestorven. Om hun wil te versterken nam Ik zelf de reusachtige last van de zonde op Mij en deed ze teniet door het meest smartelijke werk van erbarmen dat zich op deze aarde ooit had voltrokken en zich ook nooit meer voltrekken zal.

Ik stierf voor alle mensen van het verleden, van het heden en van de toekomst. Maar ieder mens moet in vrije wil dit verlossingswerk van Mij inzien en aannemen, want dan erkent hij ook Mij zelf, aan Wie hij eens zijn erkenning heeft onthouden en waarom hij in de diepte is gestort.

Amen

Traducteurs
Traduit par: Gerard F. Kotte