• Retour

La liberté de la volonté exclut des preuves pour la foi

Aucun homme ne peut être forcé à la foi, donc il est impossible que des Révélations divines soient données de sorte qu’elles ne puissent pas ne pas être mises en doute. Mais elles sont reconnaissables comme des Révélations divines par celui qui a une sérieuse volonté de recevoir des explications, qui donc s’ajuste entièrement sans préjugés et examine sérieusement. Mais si aux hommes il était donné une preuve irréfutable que Dieu Lui-Même s’adresse à eux, alors leurs pensées et leur volonté seraient déterminées par cette preuve, et cela exclurait une libre décision de la volonté, qui cependant est le but et l’objectif de la vie terrestre. Pour Dieu il serait vraiment simple de Se révéler aux hommes de sorte que Son Existence ne puisse pas être mise en doute, mais alors le but de la vie terrestre serait manqué, parce que la divinisation de l'être créé est un acte de libre volonté, et donc celle-ci doit rester intouchée, et donc toute preuve est totalement exclue. Mais il est possible pour chaque homme de se procurer tout seul la conviction intérieure, parce que dès que sa volonté s'est décidée pour Dieu en voulant s'approcher consciemment de Lui, Dieu Lui-Même lui donne la preuve de Son Amour, de Sa Sagesse et de Son Omnipotence. Lui-Même se révèle ensuite à lui d’une manière qui ne laisse maintenant plus de place au doute et il est heureux de la connaissance conquise. La Grâce de la Révélation de Dieu est donnée à chaque homme, mais chaque homme ne l’évalue pas de façon juste, et donc il n'arrive pas à la connaissance. La Création en soi est déjà une Révélation de Dieu et elle toute seule pourrait servir déjà à l'homme comme preuve vivante, elle pourrait le convaincre d'un Esprit éternel Créateur Qui se Manifeste à travers cette Création. Mais même la Création ne doit pas être une preuve qui force à la foi. Donc l'homme doit chercher à sonder d’une autre manière l’émergence de la Création, ce qu’il fera aussi grâce à sa libre volonté, lorsqu’il s'isole lui-même de Dieu au travers de sa volonté rebelle et de celle de l'être opposé à Dieu. Celui-ci ne peut pas croire, parce qu'il ne veut pas croire. Et donner à un tel homme une preuve irréfutable, exercerait seulement une contrainte sur sa volonté, et la foi conquise de cette façon serait totalement sans but. Et de ce fait il existe dans le monde, c'est-à-dire, parmi les hommes de cette Terre, toujours des opinions différentes, parce que les hommes n’ont pas tous le même savoir, et tous n'évaluent pas les Grâces qui leur affluent de la même manière. Mais pour chaque individu il existe la possibilité, qu'une fois il s'occupe sérieusement avec des pensées d'un Pouvoir avec lequel il est en contact au travers de l'apport de Force qui lui maintient la vie. Il existe la possibilité qu'il fasse une comparaison entre lui et les choses qu’il a créées, entre lui-même et Celui Qui l'a fait se lever. Et il peut arriver à la connaissance qu'on ne peut pas nier un «Dieu» Qui a tout créé, et que sa propre existence lui montre ce Dieu. Et ensuite il peut continuer à édifier sur cette conviction intérieure, et mener sa vie selon ces Révélations qui lui procureront une connaissance toujours plus claire, ainsi qu’une foi dépourvue de doute, même sans preuves. Donc la volonté de l'homme ne doit pas être touchée pour que le parcours terrestre lui apporte le succès, pour qu'il se déifie et qu’il puisse laisser cette Terre comme être libre, plein de Force et de Lumière. Mais la volonté doit être stimulée à se bouger dans la juste direction, et cela se produit par des Grâces, par des événements du destin, par des événements particuliers, par la rencontre avec des hommes ayant différentes directions de pensée, et parfois aussi par l'apport de Révélations divines. Et si l'homme n'oppose à ces Grâces aucune résistance ouverte elles peuvent avoir un effet positif, et ainsi il lui est donné la possibilité qu’il change sa volonté, que l'homme ne refuse pas tout ce qui lui semblait non crédible, que donc ses pensées s'occupent avec cela et avec une bonne volonté, alors (ces Grâces) peuvent même être guidées sans contrainte. L'homme doit admettre seulement une chose : qu'il est faible et petit, et n'est pas en mesure de sonder tout seul avec son intelligence. Le sentiment de sa faiblesse et l'absence de connaissance peuvent le pousser vers Cette Puissance qu’il n'est maintenant plus en mesure de nier. Mais celui qui se présume sage, qui estime son esprit trop haut, n'arrivera jamais à la Vérité et à la Sagesse, parce qu'il ne concède pas l’accès à cette Force Qui voudrait le pénétrer, parce que lui-même s'en isole. L'homme doit se soumettre à cette Puissance dans la libre volonté, seulement alors il reconnaîtra comment lui-même est vis à vis de cette Puissance, et il saura ce qu'il est, ce qu'il était, et ce qu’il doit de nouveau devenir.

Amen

De wilsvrijheid schakelt bewijzen om te geloven uit

Geen mens kan gedwongen worden om te geloven, om welke reden het onmogelijk is dat goddelijke openbaringen zo gegeven worden dat er niet aan getwijfeld kan worden. Maar ze zijn als goddelijke openbaringen te herkennen door hem, die de ernstige wil heeft - verlicht te worden - die zich dus geheel onvooringenomen wat dat betreft instelt en oprecht onderzoekt. Werd echter de mensen een onweerlegbaar bewijs gegeven dat zij door GOD Zelf aangesproken worden, dan zou ook hun denken en willen door dat bewijs bepaald worden - dus een vrije wilsbeslissing uitschakelen, die echter zin en doel van het aardse leven is.

Het zou waarlijk voor GOD niet moeilijk zijn de mensen zo aan te spreken dat zij Zijn bestaan niet meer zouden kunnen betwijfelen, maar dan zou de doelstelling van het leven zijn nagelaten, want de vergoddelijking van het geschapen wezen is een daad van de vrije wil, daarom moet deze onaangetast blijven en sluit dit, om die reden een absoluut bewijs uit. Maar toch is het voor ieder mens mogelijk zichzelf de innerlijke overtuiging te verschaffen - want zodra zijn wil aanvankelijk voor GOD gekozen heeft, doordat hij bewust met HEM in contact zou willen treden, geeft GOD hem zelf blijken van Zijn Liefde, Wijsheid en Almacht. HIJ openbaart Zich dan Zelf aan hem op een wijze dat hij niet meer twijfelen kan en gelukkig is met het verkregen inzicht.

De genade van GOD's openbaringen valt ieder mens ten deel, doch niet ieder mens gebruikt haar ook - en komt zo tot inzicht. De schepping zelf is reeds een openbaring van GOD en die alleen al kon de mens als een levend bewijs dienen - ze zou hem kunnen overtuigen van een eeuwige scheppende GEEST, DIE Zich door deze schepping openbaart. Maar ook de schepping mag geen dwingend bewijs zijn om te geloven. Daarom kan de mens ook het ontstaan van de schepping op 'n andere manier trachten te funderen, wat hij ook doen zal krachtens zijn vrije wil als hij zichzelf isoleert van GOD door een weerspannig willen en een innerlijk dat tegen GOD gericht is.

Deze mens kan dus niet geloven omdat hij niet geloven wil. En zo iemand een onweerlegbaar bewijs te geven zou zijn wil alleen maar dwang opleggen, en het zo verkregen geloof zou dan helemaal doelloos zijn. En daarom zullen er in de wereld, d.w.z onder de mensen van deze aarde steeds verschillende meningen zijn, omdat de mensen niet allen van gelijke wil zijn en alle niet de genaden die hen toestromen op dezelfde manier gebruiken.

Maar voor ieder persoonlijk bestaat er de mogelijkheid zich eenmaal ernstig bezig te houden met gedachten aan een Macht, met WIE hij zelf in verbinding staat door de toevoer van kracht - die hem in het leven houdt. De mogelijkheid bestaat dat hij een vergelijking trekt tussen zichzelf en de door hem gemaakte dingen; tussen zichzelf en HEM, DIE hem liet ontstaan. Hij kan dan tot het inzicht komen dat een "GOD" niet te loochenen valt - DIE alles geschapen heeft - en dat zijn eigen bestaan hem deze GOD bewijst. _En dan kan hij ook verder voortbouwen op deze overtuiging en nu ook de openbaringen van GOD voor mogelijk houden - en zijn leven ook overeenkomstig deze openbaringen leiden - wat hem ook een steeds duidelijker inzicht zal opleveren - en zo ook een geloof vrij van twijfel - ook zonder bewijzen.

De wil van de mens mag dus niet aangetast worden, als de weg over de aarde hem succes zal opleveren, dat hij zich vergoddelijkt en als een vrij wezen van deze aarde kan heengaan. Maar de wil moet aangespoord worden zich in de goede richting te bewegen, en dat geschiedt door genaden - door noodlottige gebeurtenissen - door bijzondere belevenissen - door het samenbrengen van mensen met verschillende denkrichtingen - en van tijd tot tijd ook door het doen toekomen van goddelijke openbaringen.

En stelt de mens zich niet duidelijk weerspannig op tegenover deze genaden, dan kunnen ze ook een positieve uitwerking hebben - en dan is zo de mogelijkheid gegeven dat de wil verandert, dat de mens niet alles afwijst wat hem tevoren ongeloofwaardig leek, dat dus zijn gedachten er zich mee bezighouden en met een goede wil ook juist geleid kunnen worden, zonder dwang.

De mens moet maar een ding inzien: dat hij zwak en klein is - en niet met zijn verstand alleen alles kan doorgronden. Het gevoel van eigen zwakheid en gebrek aan kennis en inzicht kan hem drijven naar de Macht, DIE hij als boven zich staand nu niet meer loochenen kan.

Wie zich zelf echter wijs waant, wie zijn verstand te hoog aanslaat, zal nimmer tot waarheid en wijsheid komen. Want hij verleent de kracht die hem zou willen doorstromen geen toegang, omdat hij zichzelf van haar isoleert. In vrije wil moet de mens zich aan deze Macht onderwerpen, dan pas zal hij inzien hoe hij zelf tegenover deze Macht staat en hij zal weten wat hij is, wat hij was - en wat hij weer moet worden.

Amen