• Retour

Talent – autodépassement

Le talent de l'homme est aussi un certain danger pour lui, parce qu'il lui sacrifie sa vie intérieure. La certitude de se trouver sur une marche supérieure peut avoir souvent un effet délétère, parce que l'homme est arrogant et il se croit supérieur dans le savoir et dans la force de jugement comparativement au prochain. L'arrogance est un obstacle pour reconnaître la Vérité. Seulement là où l'humilité orne le cœur de l'homme, la Vérité trouve l'entrée, parce qu'à celui-ci afflue la Grâce divine. Là où par contre l'opinion a été formée pour reconnaître la Vérité en faisant jouer un rôle significatif aux capacités terrestres, là on trouve une certaine auto-arrogance et donc aussi un manque de force cognitive. Les efforts antireligieux promeuvent un renoncement à toute foi dans ce qui est devenu un bien général des hommes à travers les transmissions traditionnelles. Donc il est accepté sans scrupules même ce qui est d'Origine divine, l'Enseignement d'un Dieu d'Amour, Omnipotent et Sage. Et l'actuelle prédisposition d'esprit de l'homme est justifiée rationnellement d’une manière très convaincante, mais toujours sur la base de l'opinion erronée que la vie serait terminée avec la mort corporelle. Et donc l'édifice ainsi construit manque de fondations et donc il ne résistera pas aux attaques basées sur des preuves de la part d'un homme profondément croyant, mais cette démonstration sera repoussée avec beaucoup d'obstination, pour ne pas exposer au danger d'écroulement ce qu’il a édifié en propre. Si l'entendement humain hautement développé ne s’abaisse pas dans l'humilité vers l'insondable Divinité, il engendrera seulement des opinions erronées et celles-ci renforceront son auto-arrogance, et cela aura pour conséquence un déplorable état de l'âme. Un tel homme peut arriver à la connaissance de sa faiblesse et de sa petitesse seulement au travers de la souffrance. Il doit lui être montré que l'acuité de son esprit et de sa capacité de jugement est imparfaite, et que ceux-ci ne sont pas des moyens contraires pour suspendre son impuissance, lorsque Dieu Lui-Même se manifeste au travers des puissances de la nature. Alors chaque homme devient petit, peu importe son talent et quel savoir d'entendement propre il appelle sien. Dans une situation de misère terrestre qui lui montre son impuissance, seul est d'importance le rapport intime, la prédisposition envers Dieu, et cela détermine sa vie terrestre ultérieure et même spirituelle. Toutes les autres qualités des hommes qui sont évaluées seulement d’un point de vue purement terrestre, n’acquièrent aucune valeur, et chaque opinion conçue auparavant oscillera, parce qu'elle ne résistera pas à la vue de la catastrophe qui dépasse toute faculté humaine imaginable et que Dieu envoie pour donner encore à ces hommes une possibilité de bien penser, pour arriver à la foi en Lui.

Amen

Genialiteit – Zelfverheffing

De genialiteit van de mens is ook een zeker gevaar voor hem, want hij brengt zijn innerlijke leven ten offer. De zekerheid van een hoger niveau te zijn, kan vaak een verderfelijke uitwerking hebben, want de mens is arrogant en voelt zich in elk opzicht in kennis en beoordelingsvermogen superieur aan de medemensen.

Maar de verwaandheid is de hindernis voor het herkennen van de waarheid. Enkel waar de deemoed van het hart de mens siert, vindt de waarheid ingang, want de goddelijke genade stroomt naar hem. Waar zich de mening gevormd heeft dat voor het herkennen van de waarheid ook aards zichtbare aanleg meespreekt, is een bepaalde zelfverheffing op te tekenen en daarom ook een gebrek aan onderscheidingsvermogen.

Het antireligieuze streven bevordert een opgeven van elk geloof in dat, wat door overleveringen gemeengoed van de mensen werd. Daarom wordt vaak zonder enig bezwaar alles opgegeven wat van goddelijke oorsprong is: de leer in een God van liefde, almacht en wijsheid. En de huidige instelling van de mens wordt objectief op de meest overtuigende manier gestaafd, maar steeds uitgaand van de verkeerde opvatting dat het leven met de lichamelijke dood beëindigd is. En daarom zal het nu opgerichte gebouw het fundament ontberen en zal daarom tegen een stormaanval van bewijsvoering van een diepgelovig mens niet standhouden. Maar deze bewijsvoering wordt net zo hardnekkig afgewezen om hetgeen zelf opgebouwd is niet aan instortingsgevaar bloot te stellen.

Wanneer het hoogontwikkelde menselijke verstand zich niet in deemoed voor de ondoorgrondelijke Godheid buigt, zal hij alleen maar verkeerde opvattingen verwekken en met deze opvattingen de zelfverheffing versterken en dit heeft een beklagenswaardige zielentoestand tot gevolg. Zo’n mens kan alleen maar door lijden tot besef van zijn zwakte en onbeduidendheid gebracht worden. Er moet hem bewezen worden dat zijn scherpzinnigheid en beoordelingsvermogen gebrekkig zijn, doordat hij geen middelen heeft om de eigen machteloosheid op te heffen als God Zelf door de natuurkrachten tot uiting komt. Dan wordt elk mens klein, om het even welke begaafdheid, welke verstandelijke kennis hij de zijne noemt.

In een aardse noodsituatie, die hem de eigen onmacht bewijst, is enkel de innerlijke verhouding, de instelling ten opzichte van God, van betekenis en dit bepaalt zijn verdere leven, aards en ook geestelijk. Alle overige kwaliteiten van de mens, die enkel puur aards te waarderen zijn, komen niet tot hun recht en elke vooropgezette mening zal tot wankelen gebracht worden, want ze houdt geen stand bij het zien van de catastrofe, die al het menselijke voorstellingsvermogen overtreft, die God stuurt om juist deze mensen nog een mogelijkheid te geven juist te denken. Tot geloof in Hem te komen.

Amen