Comparar anuncio con traducción

Otras traducciones:

Oración por las almas en el más allá que no han adquirido amor en la Tierra

La terrible experiencia de un alma no redimido no se puede describir a los humanos y, sin embargo, deben saber que es un estado inimaginablemente desolador lo que tienen que soportar, y este conocimiento debe motivar a los humanos a ayudar a esas almas, y es por eso que siempre se les vuelve a abordar el recordatorio de no olvidar a estas almas. Agradecen mil veces a las personas que les ayudan en su tormento rezando por ellas.

Las almas en el más allá que, cuando parten de la Tierra, dejan atrás a personas con las que estaban conectadas en amor, tienen una ventaja sobre aquellas que no adquirieron amor en la Tierra. A las primeras le siguen pensamientos amorosos y deseos piadosos o mediante la oración sincera por esas almas obtienen fuerza y, como resultado, su situación puede mejorar considerablemente. Cada pensamiento de amor es sentido beneficiosamente por las almas y despierta nuevamente el amor, que ahora se expresa hacia las almas que también están sufriendo.

Pero aquellas almas que han vivido en la Tierra sin amor deben sufrir y morir de hambre indescriptiblemente. Uno se olvida de ellas rápidamente o sólo se piensa en ellos de forma descuidada, lo que tiene un efecto terrible en su estado en el más allá. Cado buen pensamiento de las personas en la Tierra hacia las almas en el más allá alivia su tormento, cada mal pensamiento lo aumenta y las almas mismas no pueden defenderse ni forzarse el amor de los humanos. Así que ahora el amor o el desamor tiene un efecto notable y hace que al alma le resulte más fácil o más difícil la lucha hacia las alturas.

Las almas que tienen que prescindir por completo el amor de los humanos en la Tierra son abandonadas a su suerte en los entornos más oscuros, y su necesidad es indescriptiblemente grande. Estas almas deben ser especialmente recordadas en la Tierra en la oración, para que ellas también sientan la bendición de la intercesión, para sientan en sí mismas la fuerza del amor y se produzca un cambio en ellas.

Porque tan pronto como un pensamiento amoroso toca a almas tan solitarias, ellas lo notan y se dirigen al punto de partida de ese pensamiento, se acercan con compasión al humano que pensó en ellas y lo observan a él y su naturaleza, sus acciones y su línea de pensamiento. Tampoco acosarán nunca a un humano que les haga bien, aunque ellas mismas sólo sean capaces de tener algunos buenos impulsos. Pero reflexionan acerca de la razón por la cual su estado de sufrimiento se reduce cuando están cerca de estos humanos y siente un alivio palpable a través de la oración por las almas que luchan en la oscuridad.

Y aprenden a reconocer que el amor es el único medio para mejorar su situación. Y una vez que el alma haya adquirido este conocimiento, se vuelve suave y dispuesta a ayudar a las otras almas, y ha escapado de las dificultades más amargas. Los humanos en la Tierra pueden salvar un número infinito de almas de su miseria si intentan imaginarse la impotencia de esas almas. Porque si sienten una chispa de amor dentro de sí mismos, el gran sufrimiento debe tocar sus corazones y estimular su voluntad de ayudar a estas almas.

Los seres humanos deben incluir en sus oraciones a estas pobres almas que carecen de fuerzas para ayudarse a sí mismas, deberían pedir a Dios gracia y misericordia para estas almas, deberían extenderles su amor y nunca recordar a un difunto en el desamor para no aumentar el tormento de éste. Porque entonces el alma corre un gran peligro de endurecerse por completo y de que todo buen impulso muera en ella.... Pero las almas deben ser redimidas, y los humanos en la Tierra pueden contribuir en una cantidad indescriptible a esto....

amén

Traductor
Traducido por: Hans-Dieter Heise

MOLITEV ZA DUŠE V ONOSTRANSTVU KI NISO PRIŠLE DO LJUBEZNI NA ZEMLJI....

Ljudem je nemogoče opisati stezo trpljenja neke ne(od)rešene duše. Vendar pa bi oni morali vedeti, da mora ona pretrpeti neko nezamisljivo brezupno stanje, ker ima to znanje namen, da spodbudi ljudi na to, da pomagajo in podprejo take duše, zaradi česar so nenehno opominjani, da ne pozabijo teh duš. One se bodo tisočkratno zahvalile tem ljudem, ki olajšajo njihovo agonijo tako, da molijo za njih.

Duše v onostranstvu, ki izza sebe pustijo ljudi na Zemlji, s katerimi so bili povezani, imajo prednost v primerjavi s tistimi, ki na Zemlji niso prišle do Ljubezni. Z Ljubeznijo izpolnjene misli in (pri)srčne (pobožne) želje sledijo prejšnjim oz. takšne duše preko (pri)srčne molitve prejemajo moč, kar lahko naknadno izboljša njihovo situacijo. Vsako z Ljubeznijo izpolnjeno misel duša doživlja pomirjujoče in ponovno prebuja Ljubezen, katera se bo potem manifestirala na enako trpeče duše.

Torej duše, ki so na Zemlji živele brez Ljubezni, morajo stradati in nepopisno trpeti. One so hitro pozabljene, ali pa se na njih misli z neljubeznivostjo, kar ima strašne posledice za njihovo stanje v onostranstvu. Vsaka ljubezniva misel ljudi na Zemlji za duše v onostranstvu olajša njihova trpljenja, vsaka slaba misel pa jih povečuje, pri čemer se duše niso sposobne braniti same oz. vsiliti ljudem, da jih ljubijo. Sedaj pa duša opazno prejema vpliv, ali Ljubezni ali neusmiljenja, kar ji olajša ali pa preprečuje njen napor proti vzponu.

Duše, katerim popolnoma primanjkuje Ljubezni od ljudi na Zemlji, morajo biti povsem odvisne od njih samih v popolnoma mračnih okolicah in trpeti nepopisno trpljenje. Za te duše bi se moralo posebno zavzemati v molitvi na Zemlji, da tako one (ob)čutijo blagoslov zavzemanja in da tako znotraj njih samih občutijo moč Ljubezni, pri čemer se odvija neka notranja sprememba. Čim namreč tako osamljene duše rahlo dotakne z Ljubeznijo izpolnjena misel, jo one opazijo in se usmerijo k izvoru te misli. One potem prihajajo blizu k osebi, ki je z usmiljenjem mislila na njih, pri čemer jo opazujejo: njene značilnosti, njena delovanja in sled njenih misli.

One ravno tako ne bodo nikoli grdo ravnale z osebo (jo vznemirjale), ki je dobra do njih, čeprav so oni sami le redko sposobni za dobre občutke. Vendar pa oni premišljajo o razlogu, da se njihovo stanje trpljenja zmanjšuje, ko so blizu teh ljudi, pri čemer obenem tudi (ob)čutijo opazno ublažitev (trpljenja) preko molitve v imenu trpečih duš v temi. Oni se ravno tako naučijo, da je Ljubezen edino sredstvo za izboljšanje njihove situacije. In ko enkrat duša pride do tega spoznanja (ko to dojame), bo ona tudi postala nežna in bo pomagala drugim dušam, ki se bodo na ta način izognile najhujšemu trpljenju.

Ljudje na Zemlji bi lahko (od)rešili neskončno veliko duš iz njihove težave, če bi si poizkušali zamisliti šibkost teh duš. Ker če čutijo iskro Ljubezni znotraj njih samih, bi jih moralo to veliko trpljenje ganiti in prebuditi njihovo voljo, da tem dušam pomagajo. Ljudje bi morali v njihove molitve vključiti te uboge duše, katerim primanjkuje moči, da bi si tako lahko same pomagale. Oni bi za te duše morali (po)klicati Boga za milost in usmiljenje; oni bi jim morali dati njihovo Ljubezen in nikoli brezčutno misliti o umrli osebi, da tako ne povečajo njihove bolečine, ker bo potem duša v veliki nevarnosti, da postane popolnoma otrdela in da umre vsakršna težnja v njej.... Vendar pa bi bile duše lahko (od)rešene, pri čemer bi ljudje na Zemlji lahko izjemno veliko pripomogli k temu, da bi se to doseglo.

AMEN

Traductor
Traducido por: Lorens Novosel