• Back

Faith and trust.... happenings.... natural force and essence....

In a general state of helplessness, it will become apparent how much calmer those people remain in whose hearts deep faith and trust in God is rooted. Where all help seems impossible, they still hope in the help of the lord. And God will never let this hope go to waste. He sends them His help, even if it is not recognizable as such on earth. But He never leaves such asking and trusting people in the distress of their souls. Even if they see the approaching end coming, then He suddenly gives them the inner realization that their earthly career has ended and that they are now exchanging earthly life for a far more beautiful life, so that they therefore gladly and joyfully give up earthly life and no longer ask for its preservation. They now realize that they are fulfilling a mission, that their earthly departure is intended to help other souls to ascend again, and their knowledge of God lets them make the sacrifice with a light heart, but it only appears as a sacrifice to their fellow human beings. Faith and trust make even the most difficult hour easy; always entrusting oneself to God with faith, letting the heavenly father rule at His discretion and expecting everything to come without fear gives the greatest strength. And humanity will need this strength in the coming time, life will be almost unbearable for people who lack faith and therefore also strength. A supernatural activity will be recognized, for earthly power cannot change the disaster that will befall people. However, humanity is reluctant to turn to a supernatural being in prayer and devotion and yet it is the only way to improve the difficult situation. And the earthly burdens will virtually admonish us to pray, and good for the one who does not close his mind to this admonition and finds the path to God by taking refuge in Him. But humanity is very arrogant and even in the face of severe suffering it does not want to bow down. It has no faith in an ever-helpful being and therefore does not call upon this being either. And so the human being sees himself as a creature who has no one more powerful than himself, and a completely wrong direction of thought is built on this wrong basic idea. A calculation can never be correct if a mistake is made right at the beginning. But God still wants to guide this wrong thinking correctly, He wants to make people aware of Himself, He only wants them to believe in Him, to recognize Him as the most powerful spirit of heaven and earth.... And He therefore proves His power to them.... He draws the world's attention to an extraordinary event, which in turn can only be explained by God's omnipotence. He throws the forces of nature into turmoil, the lawgiver from eternity overturns certain laws of nature, He expresses Himself to a certain extent through natural forces, but He wants to be recognized and understood as an entity, i.e. to be called upon by people in prayer, because this call of God testifies to faith. Prayer will not be used all too often, for people certainly want to accept a natural power but never believe that a supremely perfect being could make contact with earthly creatures, and therefore they do not use prayer either despite constant inner indications. And now they are in twofold danger of having to lose earthly as well as spiritual life, for anyone who lacks faith in the power and strength of prayer cannot be granted spiritual or physical help, his soul is in a pitiful situation if he loses earthly life and enters the beyond without any faith. For the soul will be just as dismissive of the teachings in the beyond, for the realization of the eternal deity cannot be made accessible to it in any other way than on earth, it will have to bear unspeakable suffering in the beyond and only then will this be taken away from it if it accepts the divine teaching which it rejected on earth.... It will be an infinitely long path it will have to travel in the beyond until it achieves what it could easily achieve on earth, until it longs for God and expresses its will to subordinate itself to the divine will through its desire.... until it is allowed to approach Him in deepest humility, to Whom it was arrogant....

Amen

Geloof en vertrouwen – Gebeurtenis – Natuurkracht en essentie

Tijdens een algemene radeloosheid zal blijken, hoeveel rustiger de mensen blijven, in wier hart het diepe geloof en het vertrouwen in God geworteld is. Waar elke hulp onmogelijk lijkt, daar hopen deze mensen toch op de hulp van de Heer. En deze hoop zal God nooit beschamen. Hij stuurt hun Zijn hulp, ook wanneer deze aards niet als zodanig herkenbaar is. Maar Hij laat zulke smekende en vertrouwende mensen nooit achter in de nood van de ziel.

Zelfs wanneer ze het naderende einde zien komen, geeft Hij hun plotseling het innerlijke besef, dat hun bestaan op aarde gaat eindigen en ze het aardse leven nu voor een veel mooier leven verruilen, zodat ze dus het aardse leven graag en blij opgeven en niet meer om het behoud hiervan vragen. Ze beseffen nu dat ze een missie vervullen. Dat hun aards verscheiden weer andere zielen naar de hoogte brengen moet en hun kennis van God laat hen met een licht hart het offer brengen, dat echter enkel voor de medemensen een offer lijkt.

Geloof en vertrouwen maken ook de moeilijkste momenten gemakkelijk. Zich steeds gelovig aan God toevertrouwen, de hemelse Vader naar Zijn goeddunken laten besturen en zonder vrees wachten op wat komen gaat, geeft de grootste kracht. En deze kracht zal de mensheid in de komende tijd beslist nodig hebben. Het leven zal bijna ondraaglijk zijn voor de mensen, wie het aan geloof en zodoende ook kracht ontbreekt.

Een bovenaards werkzaam zijn zal herkend worden, want de aardse macht kan niets veranderen aan het onheil, dat over de mensen komt. Zich echter smekend en overgevend tot een bovenaards Wezen te wenden, daar verzet de mensheid zich tegen en het is toch de enige mogelijkheid om de moeilijke toestand te verbeteren. En de aardse lasten zullen gewoonweg aan het bidden herinneren en goed voor degene, die zich niet voor deze waarschuwing afsluit en de weg naar God vindt, doordat hij tot Hem zijn toevlucht neemt.

Maar de mensheid is zelfs heel arrogant en zelfs in het zwaarste leed wil ze niet buigen. Ze heeft geen geloof in een Wezen, Dat altijd tot hulp bereid is, en vraagt dit Wezen daarom ook niet om raad. En zodoende ziet de mens zichzelf als een schepsel, dat geen machtiger schepsel boven zich heeft en op deze verkeerde hoofdgedachte wordt nu ook een geheel verkeerde denkrichting ontwikkeld. Een berekening, waar vanaf het beging een fout in geslopen is, kan nooit kloppen.

Maar God zou dit verkeerde denken toch nog in de juiste richting willen sturen. Hij zou de mensen zich bewust willen laten worden van Hemzelf. Hij wil alleen maar dat ze Hem herkennen als de machtigste geest van de hemel en de aarde. En Hij bewijst hun daarom Zijn macht. Hij vestigt de aandacht van de wereld op een buitengewone gebeurtenis, die weer alleen maar met de almacht van God te verklaren valt. Hij brengt de natuurkrachten in beroering. De Wetgever van eeuwigheid af gooit bepaalde natuurkrachten omver. Hij komt in zekere zin door natuurkrachten tot uiting. Hij wil echter als wezen erkend en begrepen worden. Dat wil zeggen in het gebed door de mensen aangeroepen worden, omdat dit aanroepen van God getuigt van geloof.

Het gebed zal niet al te vaak gebruikt worden, want de mensen willen wel een natuurkracht laten gelden, maar ze zullen nooit geloven, dat een hoogst volmaakt Wezen Zich met aardse schepselen in verbinding zou kunnen stellen en daarom gebruiken ze het gebed ook niet, ondanks voortdurende innerlijke aanwijzingen. En nu bevinden ze zich in het dubbele gevaar zowel het aardse alsook het geestelijke leven te moeten verliezen, want bij wie het geloof in de macht en de kracht van het gebed ontbreekt, kan weer noch geestelijke, noch lichamelijke hulp verleend worden. Zijn ziel verkeert in een erbarmelijke toestand, als hij het aardse leven verliest en zonder enig geloof het hiernamaals binnengaat.

Want de ziel zal zich in het hiernamaals net zo afwijzend tegenover de onderrichtingen opstellen, want ze kan nu eenmaal niet anders vertrouwd worden gemaakt met de kennis van de eeuwige Godheid als op aarde. Ze zal in het hiernamaals onnoemelijk moeten lijden en het leed zal pas dan van haar afgenomen worden, als ze de goddelijke leer, die ze op aarde afgewezen had, aanneemt.

Het zal een eindeloos lange weg zijn, die ze in het hiernamaals af te leggen heeft, totdat ze dat bereikt, wat ze op aarde gemakkelijk had kunnen bereiken. Tot ze naar God verlangt en door dat verlangen haar wil bekend maakt om zich aan de goddelijke wil ondergeschikt te maken, tot ze Hem, tegenover Wie ze arrogant was, in de diepste deemoed mag naderen.

Amen