Primerjaj objavo s prevodom
PREDADAMITI ....
Davno preden so na Zemlji živeli prvi ljudje, kateri so bili od Boga obdarjeni s svobodno voljo in razumom, so človeku podobna bitja že obstajala, katerih naloga je bila narediti Zemljo primerno (kot bivališče) za pozneje prihajajočo človeško raso. Oni so svoje delo opravljali nagonsko-instinktivno, to pomeni vodeni po zakonu narave.... da bi sebe vzdrževali, so zbirali sadje, pobirali sadove zemlje in gradili za sebe bivališča.... oni so delali vse, kar je za njih nagonsko bilo v korist. Vendar pa se oni niso mogli šteti odgovorni za svoja dejanja, saj v njih še ni bila utelešena duša, ki bi vsebovala vse drobcene delce padlega izvirnega duha.
Ta bitja so bila že zelo podobna človeškim bitjem-ljudem, oni so imeli enako obliko telesa, vendar niso bili niti samozavestni, niti niso bili sposobni komunicirati med seboj, le njihova želja po samoohranitvi je bila močna in so pogosto živeli do visoke starosti. Oni so na določen način služili stvarjenju s tem, da so doprinesli k spreminjanju površine Zemlje, ki je postajala vse bolj pripravljena kot primerno bivališče za potrebe ljudi. Vendar tem bitjem še ni bila dana naloga, oni so samo služili še vedno nepopolnim izvirnim duhovom kot končna možnost, da dozorijo, da bi oni potem bili sposobni nadaljevati kot človek s svobodno voljo in razumom.
Zato torej te prazgodovinske ljudi.... pred-adamite.... ne moremo šteti za prave "ljudi", ker so njihova narava-značaj, njihov videz in sama njihova aktivnost bili bolj podobni tistim pri živalih, katera je še vedno precej zaostajala v svojem razvoju, le oblika je bila podobna človeku. To je razlog zakaj so kasnejši ljudje imenovali te žive stvaritve prazgodovinski ljudje, vendar teh ni mogoče primerjati s človekom, ki je v lasti svobodne volje in zavesti (spoznanja), kateri je on prav tako moral uporabljati razumsko na pravilen način. Prav tako ne moremo reči, da se je človek razvil iz tega pred-adamita, ker je človek bil nova stvaritev, katero je Bog prikazal v zunanji obliki (eksternaliziral) šele po tem, ko so mnogi izvirni duhovi pričakovali svoje utelešenje.
Prazgodovinsko bitje je bilo eno od mnogih stvaritev, ki so vse bile morale služiti svojemu namenu, pripraviti prebivališče za pozneje prihajajoče človeško bitje, katero bi mu zagotovilo brezskrbno zemeljsko življenje. (15. 7. 1965) Pred-adamiti so bili ta človeku podobna bitja, ki jih ni bilo mogoče šteti za odgovorne, ker so živeli nagonsko, kot živali.... ki so živeli na Zemlji že davno pred človeškimi bitji-ljudmi.... kateri niso imeli samozavesti in so lahko živeli le v skupinah.... ki jih lahko najdemo torej le tam, kjer so se človeška bitja naknadno ustalila (naselila, udomačila), za katera so pripravili dejanska področja s svojo nenehno aktivnostjo. To je bila prirojena značilnost bitij in se je izražala v obdelovanju ogromnih površin tal Zemlje, s sistematično setvijo osnovnih snovi in s pobiranjem pridelka-žetve na teh prostranstvih Zemlje....
Vse to so počeli popolnoma nezavedno kot rezultat naravnega nagona samoohranitve.... Oni so se medsebojno borili in močnejši je zmagal. In tako so oni prav tako prispevali k temu, da so nova duhovna bitja sebe neprestano utelešala, pa čeprav le za kratek čas, da bi dokazali svojo moč, ko so se izražali bolj ali manj močni instinkti, ki so postopoma slabeli, čim dlje so oni živeli in potem prav tako počasi dosegali zrelost, ki jim je omogočila vstopiti v njihovo zadnje utelešenje kot človeško bitje.
Torej so človeku podobna bitja obstajala že davno pred prvimi ljudmi, vendar se jih na noben način ne more povezati z resničnimi ljudmi. Oni so se z njimi lahko primerjali v njihovi zunanji obliki, vendar so živeli kot živali.... tako s svojimi instinkti kakor tudi s svojim načinom razmnoževanja (rojevanja, tj. ustvarjanja novega življenja), ki se je razvijal skladno z njihovimi snovmi duše, in bili so eno od mnogih del stvarjenja, katera so zopet izginila po tem, ko so opravila svojo zemeljsko nalogo, torej, ko bitja več niso potrebovala teh stvaritev, in oni so potem izumrli kot toliko ostalih stvaritev, katere je Zemlja nekaj časa udomačevala, da bi odstopili mesto za nove stvaritve....
Vendar ne moremo reči, da se je človek v svoji sedanji obliki razvil iz teh prazgodovinskih stvaritev, temveč je bil in je nova stvaritev, obdarjen s svobodno voljo in razumom, kateri je moral sedaj sebe dokazati, zatorej je prejel nazaj tudi svojo samozavest. V kolikšni meri so pred-adamiti lahko prav tako uporabljali določeno količino inteligence, je bilo odvisno le od stopnje zrelosti njihovih utelešenih duševnih delcev, kateri pa so bili nesposobni razmišljati in so izražali svojo inteligenco le skozi svoje aktivno delo, torej nezavedno.... Kljub temu pa je ta aktivnost proizvedla največja čudežna dela, kot jih je mogoče pogosto videti v naravi, da so bile narejene poti za ta bitja, da bi dosegli eni druge, da so ustvarili soteske in podzemne prehode in tako ustvarili prve predpogoje za človeško raso, tako, da so kasnejši potem lahko živeli pravilen način življenja, ko je prišel čas za prve izvirne duhove, da sebe utelesijo kot človeška bitja....
Bolj kot so se ljudje širili (izvirni duhovi v pričakovanju utelešenja), tem bolj so prazgodovinska bitja začela izginjati, kar se je sicer vedno dogajalo le po fazah, vse dokler človeška rasa ni začela naseljevati Zemlje in se je začelo njihovo pripravljalno obdobje, ko je nekoč padli izvirni duh moral sebe dokazati, in je zatorej človeško bitje moralo biti oskrbljeno z samozavedanjem, razumom in svobodno voljo, da bi potovalo po poti preko Zemlje, kar ga bo zopet vodilo do Očeta, iz Katerega je nekoč nastalo. AMEN
Prevajalci
Preadamites....
Muito antes dos primeiros seres humanos viverem na terra, que foram equipados por Deus com livre arbítrio e intelecto, já existiam criaturas semelhantes ao homem cuja tarefa era tornar a terra apta para a humanidade seguinte. Executaram trabalho instintivamente, ou seja, impulsionados pela lei da natureza.... ao trabalharem para se sustentarem, colheram frutos, colheram colheitas e construíram habitações.... eles fizeram tudo o que foi instintivamente em seu benefício. No entanto, não podiam ser responsabilizados pelos seus actos porque um ser ainda não estava corporificado neles que continha todas as partículas de um espírito original caído. Estes seres já eram muito semelhantes às pessoas, eram fisicamente da mesma forma, mas não eram nem autoconscientes nem capazes de comunicar uns com os outros, apenas o desejo neles era forte de se preservarem e muitas vezes também atingiram uma idade elevada, serviram na criação, por assim dizer, contribuindo para a remodelação da superfície da terra, que estava sempre mais preparada para oferecer agora às pessoas um lugar para ficar que satisfizesse as suas necessidades. Mas a esses seres ainda não foi dada uma tarefa, apenas serviram os espíritos originais ainda não completamente aperfeiçoados como uma última oportunidade para amadurecerem, os quais deveriam então continuar como seres humanos com livre arbítrio e intelecto. Estes pré-humanos.... os pré-adamitas.... não podiam ser considerados como verdadeiros "humanos". não podiam ser considerados como verdadeiros "seres humanos", pois a sua natureza, a sua aparência e todos os seus feitos correspondiam mais a um animal que ainda está muito atrasado no seu desenvolvimento, apenas a forma era semelhante à de um ser humano, e assim aconteceu que estas criaturas foram mais tarde chamadas pré-humanas, mas não podiam suportar qualquer comparação com o ser humano que estava na posse do livre arbítrio e do conhecimento, que agora também devia fazer um uso adequado do intelecto. Também não se pode dizer que o homem se tenha desenvolvido a partir destes pré-adamitas, pois era uma nova criação que Deus só trouxe à luz quando muitos dos primeiros espíritos originais estavam à espera da sua encarnação. O ser pré-humano foi uma das muitas criações que todos tiveram de cumprir o seu propósito de preparar um lar para o ser humano que se seguiu, o que lhe garantiu uma vida despreocupada na terra. (15.7.1965) Os pré-adamitas eram aqueles seres humanos que não podiam ser responsabilizados porque levavam uma vida animal onde todos os instintos vinham à tona.... que viviam na terra muito antes do ser humano.... que não tinham consciência do ego e só podiam viver em grupos.... que, portanto, só podiam ser encontrados onde as pessoas mais tarde ficavam, para quem preparavam o território real através de uma actividade regular. Era inata nesses seres e expressava-se no cultivo de grandes extensões de campos, na disseminação sistemática de substâncias vitais e na colheita de tais extensões de terra. Fizeram tudo isto inconscientemente, por um instinto natural de se preservarem.... Lutaram uns contra os outros e os mais fortes venceram. E assim também contribuíram para o facto de que, uma e outra vez, novos seres espirituais encarnaram, mesmo que por pouco tempo, onde provaram a sua força, onde vieram à tona instintos mais ou menos fortes, que se tornaram cada vez mais fracos quanto mais tempo viveram, e depois também lentamente atingiram a maturidade para poderem agora entrar na última encarnação como ser humano. Assim, os seres humanos existiam muito antes dos primeiros seres humanos, mas não podem ser ligados aos seres humanos certos. Eram certamente comparáveis a eles na sua forma exterior, mas viviam como animais.... tanto nos seus instintos como na forma como se reproduziam, que se desenvolveram de acordo com a sua substância espiritual, e também pertenceram às muitas obras de criação que desapareceram de novo quando cumpriram a sua tarefa terrena, pelo que os seres já não precisavam de tais criações, e que agora se extinguiram completamente como tantas criações que a terra abrigou durante algum tempo para depois voltar a dar lugar a novas criações.... Contudo, não se pode dizer que o homem na sua forma actual se tenha desenvolvido a partir destas criações pré-humanas, mas ele foi e é uma nova criação, dotada de livre arbítrio e intelecto, que agora tinha de provar a si próprio, recuperando assim também a consciência do ego. O grau em que estes pré-adamitas também eram capazes de possuir uma certa inteligência dependia apenas do grau de maturidade das partículas da alma que neles se encontravam, as quais, no entanto, não eram capazes de pensar e esta inteligência só se exprimia na actividade criativa, ou seja, era realizada inconscientemente. Contudo, esta actividade também criou os maiores milagres, como se pode ver frequentemente na natureza, que se formaram caminhos onde estes seres podiam alcançar uns aos outros, que criaram desfiladeiros e passagens subterrâneas e assim criaram primeiro as condições prévias para que as pessoas pudessem levar a vida certa quando chegou a altura de os primeiros espíritos originais se encarnarem como pessoas.... Quanto mais pessoas se espalhavam (espíritos originais agora esperados), mais os pré-humanos declinavam, embora isto só tenha acontecido gradualmente até que a raça humana ganhasse vida na terra e o tempo de provação começasse para ela, onde cada espírito original outrora caído deveria provar-se a si mesmo, mas por isso o ser humano deve também estar equipado com autoconsciência, intelecto e livre arbítrio para tomar o caminho através desta terra que o levará de volta ao Pai de Quem ele outrora originou._>Ámen
Prevajalci