• Nazaj

ŽIVA VERA.... PREBUJENJE V ŽIVLJENJE....

Prebujenje v resnično življenje se začne, ko človeško bitje zavestno vzpostavistik z Bogom, ko on iznad sebe samega prizna bitje.... ko on v to Bitje veruje in se Mu poizkuša pridružiti; kar pa pomeni, da on čuti odnos med višjim Bitjem in med samim seboj ter želi, da se ta odnos nadaljuje. V tem primeru pa je duhovna iskra znotraj njega že oživela in poizkuša od znotraj vplivati nanj, da stremi k večnemu Očetu-Duhu. Iskra Ljubezni se je že prižgala, da bo tako on znotraj vedno prejel spodbudo, da deluje v Ljubezni, čeprav pabodo ta dela najprej sestavljenasamo iz tega, da je ljubezniv do njegovih bližnjih človeških bitij....vendar pa bo Ljubezen v njemu vedno prepoznavna, ker sedrugače življenje v njemune bi moglo prebuditi. Sedaj pa je to življenje opazno; to je namreč učinkovito drugo življenje znotraj njega samega, katero pa je neodvisno od njegovega dejanskega fizičnega življenja, katerega doživlja vsako človeško bitje, celo če je duhovna iskra v njem še naprej uspavana,zaradi česar je on duhovno mrtev. Vendar pa edinole to drugo življenjedaje človeškemu bitju resnično zadovoljstvo, ker se bo potem on povezal z Bogom, preko molitve in z usmerjanjem njegovih misli do Njega.... In oseba ravno tako ne bo pozabila njegovega Boga, ker ga bo Bog osebno držal in osebi preprečil, da ponovno podleže smrti....

Kljub temu pa mora biti narejena razlika med razumskim znanjem o Njem in med živo zavestjo o višjem Bitju;namreč karkoli je doseženo z učenjem, je lahko znova pozabljeno in kasneje tudi zavrženo, kar pa duše še ni pripeljalo do življenja.... Znanje, ki je doseženo pozneje,pa lahko vodi do žive vere, če je človeško bitje dobre volje .... Potem pa on ne bo nikoli več ponovno izgubil njegovega življenja, ko se je le to enkrat vprebudilo v njemu. On se namreč lahko prebudi od trenutka, ko je človeško bitje sposobno razmišljati. Ker čim je on pripravljen ljubiti, bo njegovo razmišljanje pravilno vodeno. Potem pa bo on iskal vezo z Bogom, z Bitjem, Kateremu se lahko predaz zaupanjem. Človeško bitje namreč čuti njegovo lastno nezadostnost; on čuti, da potrebuje Vodiča in Zaščitnika, ker se zaveda njegove šibkosti.... In glede na to on išče Bitje, od Katerega lahko v vsaki življenjski situaciji pričakuje pomoč.... To se najprej dogaja vnezavedanju; vendar pa ga zelo osreči to, če on v takšno Bitje lahko veruje in če je z Njim stopil v stik.

To je jasna in enostavna vera, ki je lahko dosežena s strani vsakega otroka, ki pa je v njemu živa in ni rezultat učenja; katero otrok lahko sicer zagotovo sprejme, vendar pa mu ne podarja notranjega prepričanja. Namreč to prepričanje vključuje otroško pripravljenost (voljnost), da ljubi, kar pa znotraj njega prebudi v življenje duhovno iskro. Vseostalo bo potem sproženos strani duhovne iskre, kar pa bo vedno znova stimuliralo človekovo hrepenenje po večnem Očetu-Duhu, vse dokler oseba s popolno zavestjo in preko iskrene molitve ne vzpostavi veze, katera pa bo potem zagotavljala popolno Očetovo skrb za otroka in mu ne bo nikoli več dovolila, da stopi v duhovno slepoto, v smrt.

To je razlog, zakaj predajanje religioznih doktrin ni zadostno; čeprav one ne bodo zavržene, pa ni nujno, da bodo tudi podarile »življenje«. Edino Ljubezen uspeva doseči resnično življenje, katera pa edina motivira otroke, da razmišljajo o religioznih doktrinah in da iščejo Očeta, Ki bo Sebi dovolil biti najden.... Potem pa ga bo duhovna iskra znotraj njega neprestano spodbujala k Očetu-Duhu. On bo znotraj njega (ob)čutilspodbudo na dobro-dušno dejavnost (dejavnost v Ljubezni)in na molitev.In oboje bosprožilozdružitev z Njim, katera pa je namen in cilj zemeljskega življenja....Oboje bočloveško bitje prebudilo v večno življenje; v življenje, katerega ne more več izgubiti, ker je to duhovno življenje, katero pa nima ničesar skupnega z zemeljskim življenjem. In tako je človeško bitje našlo njegovega Boga, otrok je našel Očeta in se Mu za vedno izročil.... In od sedaj naprej človeško bitje ne more več umreti; on bo namreč živel večno.

AMEN

Ontwaken ten leven

Het ware leven begint te ontwaken als de mens zich bewust met GOD in verbinding stelt, als hij een hoger WEZEN boven zich erkent, als hij dus in dit WEZEN gelooft en probeert zich bij Hem aan te sluiten, d.w.z. een band tussen dit hogere WEZEN en zich zelf voelt en nu dit "bij elkaar horen" in stand zou willen houden. Dan is reeds de Geestvonk in hem ten leven ontwaakt, die hem van binnenuit probeert te beïnvloeden naar de Vadergeest van eeuwigheid toe te ijlen. In deze mens is de Liefdevonk ontvlamd en hij zal zich steeds van binnenuit gedrongen voelen werken van liefde te verrichten, ofschoon dit in het begin alleen daarin bestaat dat hij goed is tegenover zijn medemensen. Maar steeds zal liefde te herkennen zijn, anders zou het leven in hem niet kunnen ontwaken.

En dit leven doet zich nu ook gevoelen, het is als het ware een tweede leven in hem dat onofhankelijk is van zijn eigenlijk lichamelijk leven dat ieder mens ervaart, ook wanneer de Geestvonk in hem rust en hij dus nog geestelijk dood is. Maar dit tweede leven geeft de mens pas de ware bevrediging, want dan staat hij in contact met GOD door gedachten die op HEM zijn gericht en door het gebed. Deze mens zal zijn GOD ook niet meer vergeten, want GODZELF houdt hem staande en verhindert het ook dat deze mens weer ten prooi valt aan de dood.

Er moet echter een onderscheid worden gemaakt tussen aangeleerde kennis over HEM en een levend bewustzijn van een hoger WEZEN. Want wat werd aangeleerd kan weer wegzinken, het kan later worden afgewezen, het heeft de ziel nog niet doen leven. Evenwel kan ook aangeleerde kennis tot een levend geloof leiden als de mens van goede wil is. Dan zal ook hij het leven nooit meer verliezen dat eenmaal in hem is ontwaakt.

En het kan vanaf die tijd ontwaken omdat de mens in staat is te denken - en zodra hij bereid is lief te hebben wordt ook zijn denken juist geleid en zoekt hij dan ook de verbinding met GOD, met een Wezen aan WIE hij zich geheel kan toevertrouwen. De mens voelt zijn eigen gebrekkigheid, hij voelt dat hij een leider en beschermer nodig heeft omdat hij zwak is en hij zoekt daarom naar een WEZEN, van Wie hij in elke levenssituatie hulp verwacht.

Aanvankelijk is dit onbewust, maar het maakt hem gelukkig als hij aan zo'n WEZEN kan geloven en contact met Hem heeft opgenomen. Dit is het eenvoudige natuurlijke geloof dat ieder kind kan verwerven, dat levend is en alleen het gevolg van onderrichting die het kind ook wel kan aannemen, maar die hem niet de innerlijke overtuiging hebben geschonken. Want bij deze overtuiging behoort de bereidheid van het kind om liefde te geven, die de Geestvonk in hem tot leven brengt. En al het andere brengt nu deze Geestvonk teweeg, Die het verlangen van de mens naar de Vadergeest van eeuwigheid steeds weer zal opwekken totdat de mens geheel bewust de verbinding tot stand brengt door innig gebed, dat nu echter ook de zekerste waarborg ervoor is dat de VADER ZICH om Zijn kind bekommert en het nooit meer laat terugzinken in de geestelijke blindheid - in de dood.

Daarom is het overdragen van geloofsleren niet voldoende, die weliswaar niet moeten worden afgewezen maar die nog geen "leven" schenken. Het ware leven wordt eerst door de liefde tot stand gebracht, die dan pas het kind ertoe beweegt om over geloofsleren na te denken en dan pas zoekt het de VADER, Die ZICH nu ook vinden laat. En dan drijft de Geestvonk in de mens deze steeds meer naar de Vadergeest, dan wordt de mens innerlijk aangespoord tot een band met HEM, hij wordt innerlijk gedrongen tot het werkzaam zijn in liefde en gebed. En beide brengen de vereniging teweeg met HEM, wat het doel is van het aardseleven. Beide wekken ze de mens pas op tot dat leven dat eeuwig duurt - tot een leven, dat hij niet meer verliezen kan omdat het 'n geestelijk leven is dat niets met het aardse leven gemeen heeft. En dan heeft de mens zijn GOD gevonden - het kind heeft de Vader gevonden - en het heeft zich voor eeuwig aan HEM overgeven. En zo'n mens kan niet meer sterven - hij zal leven in eeuwigheid.

Amen