• Nazaj

ZVEZDE .... RAZLIČNA MOČ SVETLOBE .... NJIHOV NAMEN ....

Kateri namen-določitev imajo brezštevilne zvezde (planeti), je ljudem nepoznano, in razlago o tem je mogoče dati le v veri in jo sprejeti kot Resnico le v veri, ker ne moremo dati dokazov, vse dokler človek pripada Zemlji. Zvezde imajo enako nalogo-poslanstvo kot Zemlja.... da duhovnim bitjem dajo možnosti za nadaljnji razvoj, le, da so (zvezde) tako različne in po svoji "vrsti" popolnoma drugačne od Zemlje, vendar služijo enakemu namenu, in ta je, da se nezrela bitja dvignejo na višjo stopnjo zrelosti. In ta naloga je vedno odločilna za sestavo in ureditev vsake zvezde-ozvezdja .

Torej je vsaka zvezda najprej oživljena (naseljena) in sicer s takšnimi bitji, katerim so še potrebna dela stvarjenja, ker jim še primanjkuje zrelosti duše. Vrste in načina delovanja teh bitij na zvezdah izven Zemlje ljudem ni mogoče pojasniti. Vendar se on popolnoma razlikuje od naloge bitja na Zemlji, ker ta naloga potrebuje materijo, medtem, ko so drugi planeti-ozvezdja stvaritve, na katerih ne vladajo niti zemeljski zakoni, niti se od bitij, ki jih naseljujejo, ne zahteva delo, ki bi bilo podobno temu na Zemlji.

Človek si lahko le predstavlja nekaj podobnega, vse dokler si ne more predstavljati nič drugega. Tako, da je ljudem le na ta način dano pojasnilo, in Božja volja je, da se bo o tem človeštvu tudi dalo pojasnilo....

Kamorkoli seže vaše oko, vi vidite Božje stvaritve, vendar ne vidite duhovnega, ki je skrito znotraj njih. To duhovno prehaja skozi neskončno mnoge postaje, preden se pridruži Tistemu, iz Katerega je izšlo.

(16. 5. 1941) Pot skozi vidni del Božjega stvarstva je zadostna, da bi se duhovnemu zopet vrnilo stanje popolnosti, v katerem je bilo v začetku, in potem ne potrebuje več nobene nadaljnje šole (šolanja) duha. V kraljestvu Svetlobe se lahko združi z enako zrelimi duhovnimi bitji in se tako vedno bolj razvija.

Vendar neštete duše ne uporabijo zemeljskega življenja kot bi ga lahko, in potem Zemljo zapustijo v nezadostni-pomanjkljivi zrelosti in so nesposobne vstopiti v kraljestvo Svetlobe. Njim mora biti potem nudena-dana še nadaljnja možnost za razvoj, ker je Božje stvarstvo neskončno veliko, in izobraževalnih postaj za (razvoj) duha je resnično mnogo.

*Vsaka postaja ustreza stanju zrelosti duše, katere se potem v njej naselijo. One (postaje) se razlikujejo med seboj le v jakosti svetlobe, kar pomeni, da so manj ali bolj svetle, ker je svetlobna moč vsake zvezde odvisna od zrelosti bitij, katera jo naseljujejo, saj je njihova stopnja zrelosti odločilna za sevanje svetlobe, katero prejemajo.*

Obstajajo zvezde-planeti, ki so brez svetlobe, ker jih naseljujejo bitja, ki so popolnoma brez znanja in katera tudi niso voljna za sprejem svetlobe, kar pomeni, da se ona zapirajo pred nauki, ki so jim ponujeni. Vendar znanje je svetloba.... Ti planeti brez svetlobe so najgosteje naseljeni, saj z Zemlje odhajajo neštete duše, ki v sebe niso sprejele nobenega duhovnega znanja, tako, da so one lahko "dodeljene" le tem planetom, kjer je še popolna tema.

One pa ponavadi to temo doživljajo kot trpljenje, in potem jim je dana možnost, da hrepenijo po svetlobi in jo iščejo.... In potem se razvoj navzgor lahko zgodi tudi pri teh dušah in one so lahko prestavljene v nekoliko svetlejša področja, to pomeni na planete-zvezde, ki imajo nizko stopnjo svetilne moči.

Vendar pa velja za vse zvezde enak zakon.... da so bitja aktivna v Ljubezni.... ker to prinaša svetlobo, kar pomeni, da le tem bitjem, ki so dejavna v Ljubezni, priteka svetloba v obliki znanja. Obstajajo planeti, ki imajo nepredstavljivo moč svetlobe. Tam so torej duše, katere so se skozi Bogu prijeten način življenja na Zemlji in skozi služenje v Ljubezni privedle v stanje visoke zrelosti duše, ali pa so se trudile na drugih planetih nadoknaditi svojo zamujeno zemeljsko priložnost, in katere (duše) so sedaj nosilci svetlobe, torej svetlobo nenehno prejemajo in jo lahko delijo naprej.

Ta duhovna bitja ne potrebujejo mesta prebivanja v vidnih stvaritvah. Ona so sedaj s svojo visoko stopnjo zrelosti usposobljena ustvarjati in oblikovati, kar sedaj tudi delajo za svojo-lastno blaženost. Rezultat tega je, da so t(akšn)i planeti napolnjeni z izjemno ljubkimi stvaritvami. To niso zemeljske stvaritve, torej materialne in trde oblike, temveč so ustrezne le za bivanje bitij v duhovnih področjih, kakor tudi planeti brez svetlobe ne naseljujejo materialnih stvaritev, kljub temu pa so zaznavni tem bitjem, ker je tam prisotno vse, za čemer ta bitja v svojem stanju teme hrepenijo.

Pred njihovimi duhovnimi očmi nastajajo tudi zemeljske stvaritve, ker njihova volja, njihovo hrepenenje po tem, naredi, da te stvaritve postanejo vidne, le, da niso na voljo v materialni stvarnosti. In to za bitje predstavlja trpljenje, biti v hrepenenju po nečem, vendar tega pred seboj nikoli ne prijeti in ne občutiti (materialno), razen le v domišljiji. Na ta način mu postane jasna minljivost zemeljskega, tako, da se hrepenenje po tem samodejno naučijo nadvladati-premagati, saj brez, da je ono premagano, bitje nikoli ne more vstopiti v sfere Svetlobe.

Toda v stanju popolnosti je ustvarjanje in oblikovanje stvari nekaj drugega.... To so duhovne stvaritve, ki nimajo nobene zveze s stvarmi, ki so na Zemlji zaželjene. Različni planeti so torej prebivališča za duše, ki so zapustile Zemljo in se nahajajo na različnih stopnjah zrelosti. In obstaja na milijone in milijarde zvezd (planetov) tako različne moči svetlobe, da resnično prav vsaka duša najde (sebi) primerno prebivališče, da se, glede na njeno stopnjo zrelosti lahko razvija naprej, tako, da je samo volja bitja odločilna, ali bo razvoj navzgor opravila v krajšem ali v daljšem času.

Bog ne bo pustil nobenega bitja, da pade in mu vedno znova nudi možnosti razvoja tudi zunaj Zemlje, torej v onostranstvu. Vendar se neizkoriščeno življenje na tej Zemlji nikoli ne more povsem nadoknaditi.... saj le na Zemlji bitje s pravilno uporabo volje lahko doseže stanje popolnosti, ki mu prinaša največjo dediščino nebeškega Očeta.... "postati Božji otrok"....

Obstajajo neštete stopnje blaženosti, ki jih bitja na poti razvoja navzgor v zvezdah lahko dosežejo. Vendar nikoli ne bodo mogli uživati te ​​blaženosti, ki je "pripravljena" za Božjega otroka. V ta namen je Bog človeku dal življenje na Zemlji, da bi si on, vse dokler ima svobodno voljo, s čimer sta mu moč in milost brezmejno na voljo, lahko izboril najbolj vzvišeno.... postati Božji otrok.... Ker kar ta beseda pomeni, si vi ne morete predstavljati.... Pa vendar morate tudi brez tega znanja živeti življenje na Zemlji, da bi si v popolnoma svobodni volji, že na Zemlji prizadevali doseči "združitev" z Bogom, da bi nekoč postali najbolj blažena bitja za vso večnost. AMEN

Hemellichamen (met) verschillende lichtsterkte (en) de zin ervan

Welke bestemming de oneindig vele hemellichamen hebben, is de mens onbekend en een verklaring daarover is ook alleen maar d.m.v. het geloof te geven en ook gelovig slechts als waarheid aan te nemen, want een bewijs kan niet geleverd worden zolang de mens nog bij de aarde hoort.

De hemellichamen hebben dezelfde taak als de aarde: de geestelijke wezens een verdere mogelijkheid te bieden zich te ontwikkelen; alleen zijn ze zo verschillend en in hun aard volledig afwijkend van de aarde, toch dienen alle hetzelfde doel: de onrijpe wezens in een hogere staat van rijpheid te brengen. En deze opgave is steeds bepalend voor de gesteldheid en samenstelling van elk hemellichaam. Elk hemellichaam is dus voor de eerste keer bewoond en wel door zodanige wezens die nog zichtbare scheppingswerken nodig hebben, omdat hun de zielerijpheid nog mankeert.

De aard en manier van de werkzaamheid van zulke wezens op een hemellichaam buiten de aarde is de mensen niet begrijpelijk te maken. Het wijkt echter totaal af van de taak van de wezens op aarde, want voor deze opdracht is materie nodig, terwijl de andere hemellichamen scheppingen zijn waar noch aardse natuurwetten worden toegepast, noch van de wezens die er op wonen werkzaamheden gevergd worden die overeenkomen met die van de aarde. Toch stelt de mens zich iets soortgelijks voor zolang hij er niets anders voor in de plaats kan stellen. Derhalve kan alleen op deze manier de mensen opheldering toekomen, en wel is het goddelijke Wil, dat de mensheid daarover opheldering gegeven wordt. Waarheen uw oog zich ook wendt, ziet u goddelijke scheppingen, maar u ziet niet het geestelijke dat ze bevatten. Dit geestelijke gaat zo door oneindig veel verblijfplaatsen, voordat het zich weer aansluit bij waar het is van uitgegaan. (16 mei) De gang door GOD's zichtbare schepping kan voldoende zijn het geestelijke weer de staat van volmaaktheid te verschaffen, zoals het eens was, dan heeft het geen verdere school van de geest meer nodig. Het kan zich in het lichtrijk aaneensluiten met net zulke rijpe wezens en zich daardoor steeds meer positief ontwikkelen.

Ontelbare zielen echter benutten het bestaan op aarde niet zoals ze het zouden kunnen, ze verlaten dan de aarde in een onvoldoende staat van rijpheid en zijn onbekwaam het Lichtrijk binnen te gaan. Dezen moet nu een andere mogelijkheid gegeven worden zich verder te ontwikkelen, want GOD's schepping is oneindig groot en vormingsplaatsen van de geest zijn er waarlijk genoeg. Elk oord beantwoordt aan de staat van rijpheid van de zielen die er nu in verblijven. Ze onderscheiden zich alleen van elkaar in de lichtsterktes, d.w.z. ze zijn meer of minder stralend, omdat de straalkracht van elk hemellichaam afhankelijk is van de rijpheid van de wezens die er op wonen, want hun graad van rijpheid is maatgevend voor de straling van het licht die ze ontvangen. Er zijn hemellichamen die van licht verstoken zijn, omdat er totaal onwetende wezens op wonen, d.w.z. die zich voor de hun aangeboden onderrichtingen afsluiten. Maar weten is licht.

Deze hemellichamen zonder licht zijn het dichtst met zielen bevolkt, want er gaan ontelbare zielen heen van de aarde die geen enkel geestelijk weten in zich hebben opgenomen en dezen kunnen daarom ook alleen aan die hemellichamen worden toegewezen, waar het nog donkere nacht is. Toch ervaren ze meestal de duisternis als 'n kwelling en dan bestaat de mogelijkheid dat ze licht begeren en zoeken. En dan kan de positieve ontwikkeling ook bij deze zielen beginnen en kunnen ze in streken met wat meer licht worden geplaatst, d.w.z. op hemellichamen die een geringe graad van lichtkracht hebben. Maar voor alle hemellichamen geldt dezelfde wet: dat de wezens werkzaam zijn in liefde - want dit geeft licht, d.w.z. het licht stroomt nu de in liefde aktieve wezens toe in de vorm van weten. Er zijn hemellichamen die een onvoorstelbare lichtintensiteit hebben. Daar zijn dus de zielen die door hun aan GOD welgevallige levenswandel op aarde en hun dienen in liefde het tot een hoge graad van zielenrijpheid hebben gebracht, of op andere hemellichamen zich inspanden om hun taak op aarde, die ze veronachtzaamden alsnog te volbrengen en die nu lichtdragers zijn, dus onophoudelijk licht ontvangen en kunnen uitdelen.

Voor deze geestelijke wezens is het niet nodig dat ze op zichtbare scheppingen verblijven. Ze zijn nu door hun hoge graad van rijpheid bekwaam te scheppen en te vormen en doen dit nu tot hun eigen gelukzaligheid. Bijgevolg zijn die hemellichamen vol van bovenmate bekoorlijke scheppingen. Dit zijn geen aardse scheppingen, dus bestaand uit materie en derhalve met een vaste vorm, maar ze stroken alleen met de verblijfplaats van de wezens in geestelijke regionen. Net zo als ook de hemellichamen zonder licht geen materiele scheppingen bevatten, echter eveneens voor de wezens waar te nemen zijn, omdat daar alles voorhanden is wat de wezens in hun donkere staat begeren. Voor hun geestelijke ogen ontstaan ook aardse scheppingen, want hun wil, hun verlangen ernaar, laat deze scheppingen zichtbaar worden, echter zonder materieel werkelijk aanwezig te zijn.

En dat betekent voor het wezen een kwelling, naar iets te verlangen en het nooit grijpbaar of voelbaar, maar alleen als inbeelding voor zich te hebben. Daardoor wordt hem de vergankelijkheid van het aardse duidelijk gemaakt zodat ze de begeerte ernaar vanzelf leren overwinnen, want zonder deze overwonnen te hebben, kan het wezen nooit de sferen vol van licht binnengaan. In de staat van volmaaktheid is het scheppen en het dingen vorm geven echter wat anders. Dit zijn geestelijke scheppingen, die geen enkel verband hebben met begerenswaardige dingen op aarde. De verschillende hemellichamen zijn derhalve verblijfplaatsen voor de zielen van hen die op aarde gestorven zijn met een verschillende graad van rijpheid. En er bestaan miljoenen en nog eens miljoenen hemellichamen van 'n zo verschillende lichtkracht dat waarlijk iedere ziel een verblijfplaats vindt die overeenkomt met haar graad van rijpheid om zich verder te kunnen ontwikkelen, zodat dus alleen de wil van het wezen maatgevend is of het de weg omhoog in kortere of langere tijd aflegt. GOD laat geen wezen vallen en geeft het steeds weer mogelijkheden zich te ontwikkelen ook buiten de aarde, dus in het hiernamaals.

Toch is het aardse leven dat niet benut is, nooit helemaal goed te maken - want alleen op de aarde kan het wezen, als het zijn wil goed gebruikt, een staat van volmaaktheid bereiken die hem het hoogste erfdeel van de hemelse VADER oplevert: het kindschap GOD's. Er zijn oneindig veel graden van gelukzaligheid, welke de wezens door hun ontwikkelingsgang omhoog kunnen verwerven op de hemellichamen. Maar nimmer zullen ze die gelukzaligheid kunnen genieten die een kind GOD's bereid is. Daartoe gaf GOD de mens het aardse leven, dat hij, zolang hij de vrije wil heeft en hem daardoor kracht en genade in onmetelijke mate ter beschikking staat, zich het allerhoogste verwerven kan: het kindschap GOD's. Want wat dit Woord betekent, kunt u allen niet begrijpen. En toch moet u, zonder de betekenis ervan te weten, door het aardse leven gaan, opdat u in volledige vrije wil al op aarde de vereniging met GOD nastreeft, en dan eens de meest gelukzalige schepselen wordt in de eeuwigheid.

Amen