• Terug

„Mijn God, mijn God, waarom hebt Gij Mij verlaten?“

Mijn lijden en sterven aan het kruis was onuitsprekelijk smartelijk. En iedere poging dit lijden te beschrijven zou maar een zwakke vergelijking zijn met dat wat Ik geleden heb, want Ik voorzag iedere fase van mijn verlossingswerk. Ik wist waaruit mijn laatste opdracht bestond en Ik had niet de troost voor Mij zelf die kwellingen te kunnen verminderen, want Ik moest de laatste uren doorstaan als alleen maar "mens". Ik bezat wel alle kracht, omdat de liefdeskracht van God, mijn Vader van eeuwigheid, Mij doorstroomde tot het laatste, maar Ik zelf liet door mijn wil de liefdeskracht niet meer toe. Ik liet niet toe dat ze zich in Mij zelf deed gevoelen om zodoende met die hulp de pijnen te verminderen of op te heffen. Want in dat geval zou het verlossingswerk niet volledig zijn geweest, daar deze grootste mate van lijden nodig was om de overgrote schuld van de oerzonde van de mensheid te delgen.

En de Godheid in Mij kende mijn wil en Zij liet Mij daarin vrij. Zij trok zich zelf terug omdat Ik het zo wilde, om mijn liefde voor de mensen tot de hoogste graad op te voeren die weer alleen mijn Vader gold, naar wie Ik vurig verlangde in de grootste nood, in het zwaarste lijden en in het bijzonder in de laatste minuten van mijn lichamelijk leven.

En dit verlangen groeide omdat Ik geen beroep meer deed op Zijn hulp en op Zijn liefdeskracht.

En in deze hunkering naar Hem, mijn Vader van eeuwigheid, riep Ik de woorden uit: "Mijn God, mijn God, waarom hebt Gij Mij verlaten?" Ik zelf had het gewild om als mens het werk van erbarmen voor de zondige mensheid tot een einde te brengen, omdat dit de grootste liefde was die Ik mijn Vader bewijzen kon. Dat Ik Mij in Zijn plaats aan het kruis liet nagelen, want Hij zelf was toch naar de aarde afgedaald en had in Mij Zijn intrek genomen, omdat Hij zelf het verlossingswerk voor Zijn kinderen wilde volbrengen, maar als God niet lijden kon.

En zo nam Ik voor Hem alle lijden en smarten op Me en verdroeg ze tot het einde.

Maar hoe vaak en hoe begrijpelijk Ik het u ook probeer duidelijk te maken, u zult het toch nooit ten volle kunnen begrijpen tot het geestelijke rijk u opgenomen heeft, het rijk van licht en zaligheid.

En de eenvoudigste verklaring blijft steeds het woord: "de Vader en Ik zijn één". Er was al de volledige eenwording. En daarom kon Ik zeggen: "Het is volbracht!" De mens Jezus had Zijn leven gegeven en Hij had als mens geleden en een ontzaglijk smartelijke dood ondergaan.

Maar Hij had zich ook met de eeuwige Godheid verenigd, want tot het einde toe was de liefde in de mens Jezus. Anders zou Hij niet gezegd hebben: "Vader vergeef het hun want zij weten niet wat zij doen". Toen de liefde zich stilhield was dat nodig om het verlossingswerk te volbrengen, opdat nu ook de dood vastgesteld kon worden door alle mensen in Zijn omgeving, opdat Zijn lichaam in het graf gelegd kon worden, waaruit Hij op de derde dag weer is verrezen.

Want elke uiting op het laatst van de goddelijke geest had de mensen nog aan het twijfelen kunnen brengen aan de kruisdood van Jezus, omdat men dan Zijn verbinding met Mij zou hebben herkend, en het geloof in het verlossingswerk zou dan onvermijdelijk het gevolg geweest zijn - dat echter voor de mensen een beslissing in vrije wil moest zijn.

Ook dit zult u nog niet juist kunnen begrijpen, maar als u zelf uw geest met de Vadergeest van eeuwigheid verenigt, zal het licht in u worden. En u zult dan ook mijn woord verstaan, dat altijd probeert u opheldering te geven en dat u dan ook naar de graad van rijpheid ofwel de graad van liefde van uw ziel zult kunnen begrijpen. Want in het bijzonder over het verlossingswerk moet u zuivere waarheid en volledig begrip geschonken worden, opdat u de grootte van mijn liefde zult beseffen, die voor u mensen, voor uw zondeschuld naar de aarde kwam, die het verlossingswerk volbracht heeft om voor u de weg weer vrij te maken tot de Vader, om uw grote zondeschuld te verzoenen - want deze versperde u voor eeuwig de weg naar het vaderhuis.

Amen

‘MOJ BOŽE, MOJ BOŽE, ZAŠTO SI ME OSTAVIO?....’

(Matej 27:46; Marko 15:34)

Moja bol i Moja smrt na križu su bili neopisivo mučenje/mrcvarenje i svaki opis patnje je samo blijeda poredba sa Mojom stvarnom patnjom pošto Sam Ja unaprijed vidio svaku fazu Mojeg čina Spasenja, znao Sam što će biti Moj posljednji zadatak i nisam imao ponovno osiguranje (reassurance) da bi Mi smanjilo bol pošto Sam posljednje sate morao patiti kao ljudsko biće jedino. Ja Sam zasigurno imao svu snagu pošto Me je Božja, Moga Vječnog Oca, snaga ljubavi prožimala sve do kraja, ali koristeći se Svojom voljom Ja osobno nisam iskoristio snagu ljubavi, nisam prihvatio njezin učinak kako bi uz njezinu pomoć smanjio ili olakšao bol, inače čin Spasenja, koji je zahtjevao najveću količinu patnje kako bi se iskupio izvorni grijeh čovječanstva, ne bi bio u postpunosti valjan.... I Božanstvo u Meni je znalo Moju volju i dopustilo Mi je nastaviti/produžiti, Ono je povuklo Sebe pošto je bila Moja volja ostvariti najveći stupanj ljubavi za čovječanstvo, što je opet bilo jedino za Moga Oca, za Kojim sam čeznuo za vrijeme najveće agonije, za vrijeme najstrašnije patnje a posebice tijekom posljednjih minuta Mojeg fizičkog života.... I ta čežnja se povećavala pošto Ja više nisam koristio Njegov učinak, Njegovu snagu ljubavi.... I u toj žudnji za Njime, za Mojim vječnim Ocem, uzviknuo sam riječi ‘Moj Bože, Moj Bože, zašto si Me ostavio?....’

Ja Osobno Sam kao ljudsko biće želio kompletirati čin milosti za grešno čovječanstvo, pošto je najveća ljubav koju Sam mogao ponuditi Mojem Ocu bilo Sebi dozvoliti prikucavanje čavlima na križ umjesto Njega, jer naposlijetku On Osobno je morao doći na Zemlju i nastaniti se u Meni, pošto je On Osobno želio sprovesti čin Spasenja za Svoju djecu, ali kako je ‘Bog’ On nije bio u stanju patiti.... I zato Sam Ja prihvatio sva mučenja i bol namjesto Njega i izdržao ih do kraja.... Bez obzira koliko često i razumljivo vam ovo pokušavam objasniti.... vi nikad nećete u potpunosti razumjeti sve dok vas ne primi duhovno kraljevstvo, kraljevstvo svjetla i blaženstva.... A najjednostavnije objašnjenje su uvijek riječi ‘Otac i Ja smo Jedno....’ (Ivan 10:30) To je već bilo potpuno ujedinjenje i prema tome Sam bio u stanju reći: ‘Dovršeno je....’ (Ivan 19:30) Isus ljudsko biće je žrtvovao Svoj život, On je patio kao ljudsko biće i doživio je neizrecivo bolnu smrt.... Ali On se također ujedinio sa Vječnim Božanstvom, pošto je ljubav bila unutar čovjeka Isusa sve do kraja inače On ne bi mogao reći: ‘Oče, oprosti im jer ne znaju što čine.’ (Luka 23:34) I ako je sâma ‘Ljubav’ ostala šutljiva to je bilo jedino zato što je (to) bilo nužno radi zaključivanja čina Spasenja, tako da bi smrt onda mogla biti potvrđena od strane svih ljudi u Njegovoj blizini.... tako da bi Njegovo tijelo moglo biti postavljeno u grob odakle je On ponovno uskrsnuo trećeg dana....

Svaki izražaj Božjeg duha na kraju bi još mogao prouzročiti da ljudi posumnjaju u Isusovu smrt na križu, pošto bi oni onda bili prepoznali Njegovu vezu sa Mnom i vjera u čin Spasenja bi onda bila prisiljavajući rezultat, ali to je trebala biti slobodna odluka volje.... Vi ipak ovo još jedno vrijeme nećete biti u stanju razumjeti, ali čim vi sami ujedinite vaš duh sa duhom vječnog Oca postat ćete prosvjetljeni, i onda ćete također razumjeti Moju Riječ koja uvijek za cilj ima dati vam objašnjenje koje možete razumjeti u skladu sa stupnjem vašeg duševnog razvoja ili ljubavi. Posebice po pitanju čina Spasenja vi trebate primiti čistu istinu i treba vam biti dano potpuno razumijevanje, tako da možete shvatiti važnost/magnitudu Moje ljubavi, Koja je došla na Zemlju zbog vas ljudi, zbog vaše krivnje grijeha, Koja je ostvarila čin Spasenja kako bi ponovno otvorila put do Oca, da iskupi vašu ogromnu krivnju grijeha, jer ova je zatvorila vaš put do Očeve kuće zauvijek.

AMEN