• Terug

De waarde van de voorbede voor degenen in het hiernamaals

Het is van groot belang op de hoogte te zijn van de toestand van de zielen in het rijk hierna, die in hun nood inzien wat ze op aarde verzuimden en zich inspannen om hun toestand te verbeteren. Alleen deze kunnen geholpen worden door wezens van het licht. Want omdat ook in het geestelijke rijk de vrije wil van de zielen wordt geëerbiedigd, kunnen de lichtwezens ook niet tegen hun wil op de zielen in werken. Dus zal de verlossing van een nog onwillige ziel buitengewoon moeilijk zijn en zijn hiervoor vaak eeuwigheden nodig, totdat de ziel zichzelf inspant voor een verbetering. Maar het is een onjuiste opvatting, wanneer wordt aangenomen dat de zielen in de duisternis nooit hulp wordt aangeboden.

Het lichtrijk spant zich onophoudelijk in licht in de duisternis te brengen, maar waar de harten zich afsluiten, verliest het licht aan lichtsterkte en blijft het daar donker als voorheen. De zielen bepalen dus hun toestand zelf, welke uit duisternis of schemering of licht kan bestaan. Ze bepalen deze zelf door hun wil, die eerst op het licht gericht moet zijn, als het lichter om de ziel moet worden. Maar is nu een ziel zo verzwakt of ook nog helemaal in de handen van de tegenstander van God, dan zal ze eeuwig niet alleen deze krachteloosheid te boven kunnen komen.

Ze weet ook niets van de goddelijke Verlosser Jezus Christus en kan Hem dus ook niet om hulp aanroepen.

En ze zou daarom eeuwige tijden in haar ongelukkige toestand blijven, wanneer ze niet werd geholpen door voorspraak van de mensen.

Juist deze voorspraak wordt meestal nagelaten, omdat er niet aan de uitwerking en de urgentie ervan wordt geloofd. Maar de voorbede is juist voor het rijk hierna een belangrijke factor, want waar het wezen zelf niet meer in staat is zich te helpen en de liefde Gods wettelijk gebonden is door de vrije wil van de ziel, daar kan de liefde van een mens bemiddelend tussenbeide komen en ter wille van diens liefde kan nu Gods liefde actief worden en ze het ongelukkige wezen doen toekomen in de vorm van toevoer van kracht.

De laatste beslissing blijft weliswaar steeds nog bij de ziel zelf, of en hoe ze de kracht benut die haar door de voorbede van de mens nu toekomt. Maar ze ervaart deze kracht als weldaad en haar huidige weerstand begint te verslappen en het wordt iets lichter in haar, zodat ze begint na te denken. En dan kan haar verlossing plaatsvinden, wanneer ze de kracht van de voorbede maar juist gebruikt. Dan kunnen ook de lichtwezens zich inmengen, zonder weerstand te ondervinden. Elke verbinding dus van zielen der duisternis met de lichtwereld of met God is onmogelijk, zolang de wil tevoren niet is gebroken, die nog in openlijke weerstand aan God volhardt, daar anders het wezen zich niet in de duisternis zou bevinden. Want het verlangen naar een betere toestand, dat wel ieder wezen in de duisternis zal hebben, geeft niet alleen de doorslag. Veeleer moet het tevoren de reden van zijn ellendige toestand inzien en zich inspannen om deze reden te veranderen, zich zelf te veranderen en licht te verlangen ter wille van het licht, niet ter wille van de daarmee samengaande gelukzaligheid.

Het wezen moet zijn zondigheid inzien en vrij van zonden willen worden. Het moet de verlossing begeren vanuit het inzicht dat het de nabijheid Gods in deze zondige toestand niet waardig is. En het moet vrij willen worden van zonde en dood om nader tot God te komen, naar Wie de ziel vurig verlangen moet, wat ook zeker het geval zal zijn wanneer ze eenmaal haar schuld inziet en die belijdt voor Jezus Christus, Die haar steeds weer nader zal komen om haar ertoe te brengen dat ze tot Hem roept in haar nood.

De ziel moet zelf uit haar kwellende toestand een uitweg willen vinden, maar steeds in diepe deemoed en in het besef van haar zonden. En dat vergt haar veranderde wil die tot zo’n verandering kan komen juist door de voorbede, omdat de ziel alleen te zwak is wanneer ze het rijk hierna in de toestand van duisternis binnengaat. Dan kan haar door voorspraak zoveel kracht toegevoerd worden, die ze ook zeker op de juiste manier zal gebruiken, omdat Gods liefde uitermate graag de liefde van de mensen die voorspreken beloont met de vervulling van hun verzoeken, een ongelukkige ziel in het geestelijke rijk te helpen in haar nood.

Alleen de liefde ruimt barrières uit de weg, die de rechtvaardigheid van God heeft opgeworpen en die ook niet willekeurig omvergegooid kunnen worden.

Aan de liefde van God is door de wil van de ziel zelf paal en perk gesteld.

Waar haar wil dus faalt, kan de plaatsvervangende liefde van een mens inspringen en God zal ter wille van deze liefde de ziel helpen om uit haar ongelukkige toestand vrij te worden, want God wil alleen de gelukzaligheid van ieder wezen, maar niet zijn ondergang.

Amen

저세상을 위한 중보 기도의 가치.

저세상 나라의 혼들이 자신의 상황을 알고 그들이 위험 가운데 이 땅에서 놓친 것이 무엇인지 깨닫고 그들의 형편이 개선이 되게 노력하는 일이 아주 크게 중요하다. 단지 이런 혼만이 빛의 존재의 도움을 받을 수 있다. 왜냐면 영의 나라에서도 혼의 자유의지가 존중되고 빛의 존재가 혼의 의지와는 반대로 역사할 수 없기 때문이다.

그러므로 원하지 않는 혼의 구원은 아주 힘들 것이고 혼이 스스로 자신의 개선을 위해 노력할 때까지 자주 영원한 기간이 필요할 수 있다. 어두움 가운데 있는 혼에게 절대로 도움이 주어지지 않는다고 영접하면, 이는 잘못 된 개념이다. 빛의 나라는 쉬지 않고 빛을 어두움에 전해주기 위해 노력한다.

그러나 심장을 닫는 곳에서 빛은 밝히는 능력을 잃는다. 그곳은 예전과 마찬가지로 어두운 상태로 머문다. 그러므로 혼 자신이 어두움이나 또는 여명이나 또는 빛의 상태가 될 수 있는 자신의 상태를 스스로 정한다. 혼은 자신의 의지를 통해 자신의 상태를 스스로 정한다. 혼이 밝게 되려면, 의지가 먼저 빛을 향해야만 한다.

그러니 혼이 이제 아주 연약하거나 또는 아직 전적으로 하나님은 대적자의 손 아래 있으면, 혼은 혼자서는 영원히 이런 연약함을 벗어날 수 없을 것이다. 혼은 하나님의 구세주 예수 그리스도를 전혀 알지 못하고 그러므로 그에게 도움을 구할 수 없다. 그러므로 혼이 사람들의 중보 기도를 통해 도움을 받지 못하면, 혼은 자신의 불행한 상태 가운데 영원한 기간 동안 머문다.

바로 이런 중보 기도의 역사와 긴급성을 믿지 않기 때문에 이런 중보 기도가 대부분 행해지지 않고 있다. 바로 이런 중보 기도가 저세상에서는 아주 중요한 요소이다. 왜냐면 존재가 스스로 자신을 도울 능력이 더 이상 없는 곳에서 하나님의 사랑이 혼의 자유의지 때문에 법적으로 묶여 있는 곳에서 사람의 사랑이 중보하면서 역사할 수 있기 때문이다.

사람의 사랑 때문에 이제 하나님의 사랑이 역사할 수 있고 하나님의 사랑이 불행한 존재에게 능력을 제공하는 형태로 베풀어진다. 혼이 사람의 중보 기도를 통해 자신에게 주어지는 이 능력을 사용할지 또는 어떻게 사용할지에 대한 마지막 결정은 실제 항상 혼 자신에게 있다. 그러나 혼은 이런 능력을 행복하게 느낀다.

혼은 지금까지 가졌던 자신의 저항을 줄이기 시작한다. 혼의 내면이 어느 정도 밝게 되어 혼은 생각하기 시작한다. 혼이 단지 중보 기도의 능력을 올바르게 사용하면, 이제 혼의 구원이 일어날 수 있다. 그러면 빛의 존재도 저항을 받지 않고 개입할 수 있다. 공개적으로 하나님을 저항하는 가운데 머물려는 의지가 이 전에 꺾이지 않는 동안에는 꺾여졌다면 존재가 어두움 가운데 있게 되지 않았을 것이고 어두움 가운데 있는 혼이 빛의 세계와 또는 하나님과 연결을 이루는 모든 일은 불가능하다.

왜냐면 어두움 가운데 있는 존재가 갖게 될 더 나은 상태를 향한 갈망 만이 결정적인 것이 아니고 이 전에 자신의 비참한 상태의 원인을 깨닫고 이런 원인을 바꾸려고 하고 자기 자신을 바꾸려고 노력하고 빛과 연결 된 축복 때문이 아니라 빛 때문에 빚을 갈망하는 것이 결정적이다.

존재는 자신의 죄악성을 깨달아야만 하고 자신의 죄로부터 자유롭게 되길 원해야만 한다. 이런 죄악 된 상태 가운데 하나님께 가까이 가기에 합당하지 않다는 깨달음으로 인해 구속받기를 갈망해야만 한다. 혼은 갈망해야만 하는 하나님께 가까이 다가가기 위해 죄와 죽음으로부터 자유롭게 되길 원해야만 한다.

혼이 언젠가 자신의 죄를 깨닫고 이 죄를 예수 그리스도에게 고백하면, 혼은 확실하게 자유롭게 될 것이다. 예수 그리스도는 혼이 자신의 위험 가운데 예수 그리스도를 부르게 하기 위해 혼에게 항상 또 다시 가까이 다가갈 것이다. 혼 자신이 스스로 항상 깊은 겸손함 가운데 자신의 죄를 깨닫는 가운데 자신의 고통스러운 상태로부터 벗어 나기를 원해야만 한다.

이를 위해 혼의 변화 된 의지가 요구 된다. 이런 의지의 변화를 이루는 일은 혼이 어두운 상태로 저세상의 나라에 들어가면, 혼 자신만으로는 너무 연약하기 때문에 단지 중보 기도를 통해 일어날 수 있다. 그러면 혼은 중보 기도를 통해 충분한 능력을 제공받을 수 있고 혼은 이 능력을 올바르게 사용할 것이다.

왜냐면 하나님의 사랑이 위험속에 있는 영의 나라의 불행한 혼들을 도우려는 중보 기도하는 사람의 사랑을 아주 자원하여 성취시킴으로 보답하기 때문이다. 사랑만이 임의대로 어길 수 없는 하나님의 공의가 세운 장애물을 제거한다. 혼들의 의지가 실패하는 곳에서 사람이 대신하는 사랑이 개입해야 한다.

하나님은 이런 사랑 때문에 그들의 불행한 상태로부터 혼들이 자유롭게 되게 돕는다. 왜냐면 하나님은 단지 모든 존재가 열망받기 원하는 것이 아니라 모든 존재가 축복되기 원하기 때문이다.

아멘