• Terug

Eigenliefde - Naastenliefde

Een geringe mate van eigenliefde is u toegestaan, omdat deze voor zelfbehoud nodig is en omdat u mensen zonder deze maat niet aan uzelf zou werken, maar geheel onverschillig ook tegenover uw geestelijk lot zou staan. Maar deze mate van eigenliefde moet slechts gering zijn, omdat dan alleen de liefde voor Mij en voor de naaste echt kan ontbranden, ofwel: Een ware liefde voor de naaste en bijgevolg ook voor Mij zal steeds de eigenliefde terugdringen tot de kleinste maat. Een wezen, dat helemaal Liefde is geworden, gaat nu ook helemaal op in de zorg voor die wezens, die nog ongelukkig zijn. Het zal steeds alleen willen helpen en gelukkig maken en niet meer aan het eigen geluk denken, maar toch zelf onbeschrijflijk gelukkig zijn, omdat het Liefde is geworden. Maar zolang de mens op aarde vertoeft, heeft hij ook tegen de eigenliefde te strijden. En toch mag hij ze in een geringe mate hebben, anders zou Ik niet de woorden hebben uitgesproken: “Je moet je naaste beminnen als jezelf.” De mens heeft het recht ook voor zichzelf te zorgen, maar nooit mag hij daarbij zijn naaste vergeten. En is de mate van eigenliefde nog groot, dan moet hij ook de naaste dezelfde maat schenken, dus hij moet veel werken van naastenliefde verrichten en daardoor zal ook zijn ziel rijp worden. Daarom kunnen er dus aan het leven grotere eisen worden gesteld, wanneer er evenzo ook aan de noodlijdende mens wordt gedacht. Een goed leven verplicht de mens dus als het ware tot vergrote liefdadigheid, wanneer deze Mijn gebod wil nakomen, wanneer hij ondanks lichamelijk welzijn ook geestelijk rijp wil worden.

Je moet je naaste liefhebben als jezelf. Daarmee heb Ik Zelf u geenszins de vreugden van het leven op aarde beknot, want zolang u hetzelfde uw medemens doet toekomen, wat u begerenswaardig voorkomt, bent u voor Mij gerechtvaardigd. Maar met toenemende rijpheid van ziel worden deze begeerten in u steeds geringer, maar de liefde voor de naaste neemt toe. Want dat is de uitwerking van een ware liefde tot de naaste, dat ze dan uw hele hart vult en steeds minder voor zichzelf begeert. Dus daarom kon Ik deze maatstaf bepalen, toen Ik u het gebod van de naastenliefde gaf, omdat de liefde dan zelf de juiste maat vindt, maar eerst moest er tevoren een stimulans worden gegeven, die ook de mens zelf datgene toestaat, wat hij zijn naaste verschuldigd is. Wie de liefdevonk in zich al heeft ontstoken, heeft deze aansporing niet meer nodig, want nu wordt hij door een Ander aangespoord; nu kan Ik Zelf hem van binnenuit aanzetten tot werken van naastenliefde, want Ik - als de eeuwige Liefde - ben in ieder mens, die de liefde in zich heeft doen ontbranden.

Het gaat er dus steeds om, dat de mens besluit werkzaam te zijn in liefde, dat hij aanvankelijk de medemens de gelijke maat doet toekomen, die hij ook voor zichzelf begeert, omdat bij het begin van de belichaming juist de eigenliefde nog sterk is en door Mijn gebod van liefde aan deze eigenliefde nu een grens is gesteld, maar die de mens zelf kan bepalen. U zult daarom redelijkerwijs ook eisen aan het leven kunnen stellen, wanneer u echter ook Mijn gebod in acht neemt, dat u de liefde tot de medemens zeer dringend op het hart bindt. Maar daarom falen de mensen meestal, want ze houden zich niet aan de maat, hun eigenliefde is veel sterker dan de liefde tot de naaste en dus vatten ze ook geen liefde voor Mij op, want Mijn tegenstander beheerst hen, zolang als Mijn gebod geen indruk op hen maakt.

Amen

SAMOLJUBLJE - LJUBAV PREMA BLIŽNJEMU....

Jedna mala mjera samoljublja vam je dozvoljena jer je potrebna za samoodržanje i jer vi ljudi bez te mjere ne bi radili sami na sebi nego bi se odnosili potpuno ravnodušno prema vašoj duhovnoj sudbini. No mjera samoljublja treba biti samo mala, pošto se jedino tada Ljubav prema Meni i prema bližnjemu može rasplamsati, ili: ispravna Ljubav prema bližnjemu a time i prema Meni neprestano će potiskivati samoljublje na minimalnu mjeru.

Biće koje je potpuno postalo Ljubav skroz je apsorbirano u brigu za bića koja su još nesretna, uvijek će htjeti samo pomoći i usrećiti i neće više misliti na vlastitu sreću, pa opet, biti će neopisivo sretno jer je postalo Ljubav. No sve dok čovjek boravi na Zemlji ima se za boriti i sa samoljubljem, pa i pored toga može ga imati u jednoj maloj mjeri, inače Ja ne bih (bio) izgovorio Riječi: “Trebaš ljubiti svoga bližnjega kao samoga sebe.....”

Čovjek ima pravo brinuti se i za samog sebe, no nikada pritom ne treba zaboraviti svoga bližnjega..... a ako je mjera samoljublja pritom još velika, mora i bližnjemu davati istu mjeru, dakle mora vršiti još puno djelā Ljubavi prema bližnjemu, i njegova duša će pri tome dospjeti do zrelosti..... Tako se dakle može zahtijevati više od života ako se pritom ne zaboravlja bližnje koji pate, dobar i raskošan život čovjeka istovremeno obavezuje na povećanu Ljubavnu aktivnost, ako ovaj želi ispuniti Moju zapovijed..... ako on i pored tjelesnog blagostanja želi sazrjeti i duševno.

Ljubi svoga bližnjega kao samoga sebe..... time vam Ja Sâm nikako nisam srezao radosti zemaljskog života jer dok god vašem bližnjemu dajete isto ono što se vama čini poželjno opravdani ste preda Mnom, no sa rastućom zrelošću duše te će žudnje u vama postajati sve manje a Ljubav prema bližnjemu sve veća. Jer posljedica ispravne Ljubavi prema bližnjemu je da Ona tada ispunjava cijelo vaše srce a za sebe samu žudi sve manje.....

Tako Sam dakle Ja mogao postaviti mjerilo kada Sam vam dao zapovijed Ljubavi prema bližnjemu, jer Ljubav tada sama pronalazi ispravnu mjeru, no prije toga je morao biti dan poticaj koji i samom čovjeku dozvoljava ono što je dužan njegovom bližnjemu. Tko je u sebi već zapalio Ljubavnu iskru on taj poticaj više ne treba jer tada ima drugu vrstu poticaja..... Tada ga Ja Sam iznutra mogu usmjeravati na djela Ljubavi prema bližnjem jer Ja, kao vječna Ljubav, Sam u svakom čovjeku koji je u sebi rasplamsao Ljubav.....

Dakle radi se uvijek o tome da se čovjek odlučuje na Ljubavno djelovanje, da za početak bližnjemu daje istu mjeru koju on želi za sebe jer je na početku utjelovljenja upravo samoljublje još jako, i putem Moje zapovijedi Ljubavi samoljublju je tada postavljena granica koju međutim sam čovjek može odlučiti..... Stoga vi s pravom možete postavljati zahtjeve životu samo ako poštujete Moju zapovijed koja vam kao prioritet na srce stavlja Ljubav prema bližnjemu. Ali ljudi obično zakazuju radi toga što se ne drže te mjere, njihovo samoljublje je daleko jače nego Ljubav prema bližnjemu tako da ni ne osjećaju Ljubav prema Meni jer Moj protivnik njima vlada dok god ih Moja zapovijed ne zanima.....

AMEN