• Terug

Geestelijke nood - Verkeerd denken

Het denken van de mensen is verward geworden. En dit is onder geestelijke nood te verstaan, dat zij zonder inzicht zijn, dat zij ver van de waarheid afstaan en daarom ook ver van MIJ zijn, omdat zij zonder liefde leven, want de liefde bindt hen onherroepelijk met MIJ en de waarheid aaneen.

Hoe zouden ze dus anders geholpen kunnen worden, dan dat zij altijd weer tot liefde gemaand en aangezet worden. De liefde kan hun echter niet gegeven worden maar kan hun alleen als het voornaamste gebod worden voorgesteld - dat absoluut vervuld moet worden, wil de mens zijn doel op aarde bereiken. De mens moet weten dat hij zonder liefde geen stap vooruit komt, maar door dwang kan ze niet van hem worden geëist, omdat het dan geen liefde zou zijn - maar in het gunstigste geval een handelwijze die liefde moet voorwenden. U, mensen mag niet vergeten dat de liefde iets goddelijks is. Dat IK u dus daarom het gebod van de liefde gaf, om u de weg te wijzen uw wezen te vergoddelijken. Maar in geen geval oefen IK de geringste dwang op u uit, wat echter een "gebod" in de zin van het woord zou betekenen. En zo liet IK u in alles vrij, u mag over uzelf beslissen. IK kan u alleen door onderrichtingen zo ver brengen dat u uit uzelf de juiste weg inslaat.

Daarom ben IK onophoudelijk bezig de mensen in het juiste denken binnen te leiden, ze juist te onderrichten, hun Mijn Woord te zenden door dienaren die MIJ geheel en al zijn toegedaan, hun opheldering te geven over al het voor en tegen, opdat zij uit zichzelf dan de juiste beslissing nemen en dat doen wat tot het doel leidt - opdat zij in de liefde leven en weer worden, wat zij in het allereerste begin waren. Maar IK stuit op harde weerstand. De mensen nemen Mijn liefdevolle onderrichtingen niet aan. Zij denken zo verward dat zij het eenvoudige vanzelfsprekende weten over de samenhang van alles niet meer begrijpen kunnen - en zij hebben daartoe ook de wil niet. Mijn liefdevolle Woorden sterven weg aan hun oor en dringen niet in het hart, en de kracht van Mijn Woord kan niet werkzaam worden bij de mensen.

De geestelijke nood is reusachtig groot, omdat de wil van de mensen vrij moet blijven en zij zelf de innerlijke drang niet meer hebben. Ze hebben geen verlangen naar ware opheldering, ze voelen zich op hun gemak in hun geestelijke duisternis, ze wensen geen licht. En komt het licht tot hen, dan laten zij zijn stralen niet binnendringen in hun hart, ze wenden zich af en keren zich naar de dwaallichten toe die overal langs de weg opflitsen. En IK zie vol erbarmen neer op Mijn schepselen, die IK gelukkig zou willen maken en die niets aannemen uit Mijn Hand. IK zie hoe zij verloren lopen, ieder op een ander pad, maar niet gaand over de weg die wel bergopwaarts - maar zeker naar MIJ voert. IK zie ook hen die MIJ zoeken maar zich niet laten raden waar IK te vinden ben, die vele wegen moeten gaan voordat zij op de juiste weg uitkomen.

IK zou hun allen graag die vergeefse wegen willen besparen. IK zou hun graag de weg tot MIJ makkelijk willen maken, IK zou graag een ieder een leider als gezelschap mee willen geven. Maar IK kan hen altijd alleen maar met Mijn lokkende Stem toeroepen: "Kom tot MIJ, allen die uitgeput bent en onder lasten gebukt, IK wil u verkwikken". IK kan alleen roepen, hen echter niet dwingen de juiste weg te gaan. Maar naar de roepende Stem van Mijn Liefde luisteren zij niet, omdat ze Mijn Stem niet herkennen zolang ze zonder liefde zijn. En dat is wat IK als geestelijke nood aanduid. Dat er wel hulp is, dat u, mensen deze hulp echter niet wilt aannemen en zodoende zelf het einde bepaalt dat u tegemoet gaat. IK kan u helpen, IK wil u ook helpen, maar u moet u ook willen laten helpen. Want uw wil is vrij en zal eeuwig uw lot bepalen .

Amen

Pensamento confuso - Angústia mental.... Free Will....

O pensamento das pessoas tornou-se confuso. E isto deve ser compreendido por dificuldades espirituais, que estão sem realização, que estão longe da verdade e, portanto, também longe de Mim, porque vivem sem amor, pois o amor une-os inevitavelmente a Mim e à verdade. De que outra forma poderiam ser ajudados do que se fossem apenas admoestados e encorajados a amar? Mas o amor não lhes pode ser oferecido, só lhes pode ser apresentado como o mandamento mais importante que tem absolutamente de ser cumprido se o ser humano quiser alcançar o seu objectivo na terra. O ser humano deve saber que não dará um passo em frente sem amor, no entanto não pode ser exigido compulsoriamente porque então não seria amor mas, na melhor das hipóteses, apenas uma acção que se destina a fingir amor. Vós, humanos, não deveis esquecer que o amor é algo divino, que por isso vos dei o mandamento do amor para vos mostrar o caminho para a deificação do vosso ser.... Mas não exerço a menor compulsão sobre si, o que, no entanto, significava um "mandamento" no sentido da palavra. E assim deixo tudo por vossa conta, podeis decidir por vós próprios; só vos posso levar tão longe através de instruções que tomareis o caminho certo por vossa conta.... E por isso esforço-me constantemente para guiar as pessoas para o pensamento correcto, para as instruir correctamente, para lhes enviar a Minha Palavra através de criados totalmente dedicados a Mim, para lhes explicar todos os prós e contras, para que então tomem a decisão correcta por si próprios e façam o que os leva ao objectivo.... para que vivam apaixonados e voltem a ser o que eram no início. Mas encontro-me com dura resistência.... As pessoas não aceitam as Minhas instruções amorosas, o seu pensamento é tão confuso que já não conseguem compreender o conhecimento simples e claro das correlações.... e também não têm vontade de o fazer.... As minhas palavras amorosas soam nos seus ouvidos e não chegam aos seus corações, e a força da Minha Palavra não pode ter efeito nas pessoas.... As dificuldades espirituais são imensas porque a vontade das pessoas deve permanecer livre e elas próprias já não têm qualquer impulso interior; não têm desejo de verdadeira iluminação, sentem-se confortáveis na sua escuridão espiritual, não desejam a luz.... e quando a luz chega até elas não deixam os seus raios entrar nos seus corações, afastam-se e dirigem-se para a vontade_o'-os-sispos que piscam por todo o lado ao longo do caminho.... E olho com pena para as Minhas criaturas que quero fazer felizes e que nada aceitam das Minhas mãos. Vejo-os a vaguear, cada um por caminhos diferentes, mas não a trilhar o caminho que leva à subida, mas certamente a Mim.... Também vejo aqueles que Me procuram mas não são aconselhados onde Me encontrar, que têm de seguir muitos caminhos antes de se depararem com o caminho certo.... Gostaria de lhes poupar todos os caminhos fúteis, gostaria de lhes facilitar a subida até Mim, gostaria de associar um guia a todos.... Mas só lhes posso chamar com a Minha voz sedutora: Vinde a Mim, todos vós que estais cansados e sobrecarregados, e eu irei refrescar-vos.... Só posso chamá-los mas não obrigá-los a seguir o caminho certo.... E não ouvem o Meu chamamento de amor porque não reconhecem a Minha voz enquanto estiverem sem amor. E isto é o que eu chamo de adversidade espiritual, que a ajuda certamente existe e é abundantemente dada a vós por Mim mas que vós, humanos, não quereis aceitá-la e, portanto, determinar o fim que estais a enfrentar, eu posso ajudar-vos, eu também vos quero ajudar mas vós tendes de querer ser ajudados.... Pois a sua vontade é livre e determinará eternamente o seu destino...._>Ámen