• Terug

Wie zijn leven liefheeft, die zal het verliezen

De wil om te leven betekent een zekere overwinning op de dood. Wel kunt u de aardse lichamelijke dood niet gebieden, maar ook dan nog kan de lichamelijke dood de overgang zijn tot het leven - als bovendien de wil in de mens sterk werd zodat hij het eeuwige leven verwerft. En deze levenswil wordt door MIJ goed geheten ofschoon IK de Woorden sprak: "Wie zijn leven liefheeft, zal het verliezen en wie het weggeeft, zal het verkrijgen!"

Wie er alleen aan denkt hoe hij voor zijn lichamelijk leven kan zorgen, die zal heel spoedig ondervinden dat hij zelf volledig machteloos is en van de aarde wordt weggenomen zonder er zich tegen te kunnen verzetten. Deze levenswil is dus niet bedoeld om over de dood te zegevieren.

De mens moet naar het ware leven van de ziel verlangen en voor dit leven moet zijn wil zich met al zijn kracht inzetten. Dan is er voor hem geen dood meer in eeuwigheid, dan zal hij leven in licht en kracht en ononderbroken werkzaam kunnen zijn tot eigen geluk. Dan heeft hij waarlijk de dood overwonnen en het uittreden van de ziel uit haar lichaam is een ontwaken tot een nieuw leven, niet bezwaard door het lichamelijke omhulsel, vrij van elke materie en toch in onvermoede volheid van kracht.

Dit leven moeten de mensen op de aarde lief krijgen, en alleen daar naar streven het eenmaal te bezitten. Dan verlangen zij sterk naar de dood, dan willen zij het aardse leven opgeven terwille van het ware leven in de eeuwigheid. Maar de mensen hangen nog veel meer aan hun lichamelijk leven. Zij vrezen het te verliezen, zij hebben hun aardse leven lief, daarom verliezen zij het en hun lot is de dood. En weer is niet de dood van het lichaam bedoeld maar de dood van de geest, waarin de ziel onherroepelijk wegzakt die het leven op de aarde liefheeft. En deze dood is erger dan de mens het zich kan voorstellen, want hij heeft zichzelf verloren, hij is het aardse leven kwijt geraakt en zijn ziel is zonder licht en kracht, geheel machteloos en in diepste duisternis.

De geestelijke dood is voor de ziel een onbeschrijflijke kwelling, omdat zij zichzelf bewust is, dus niet uitgewist op het moment van de dood, maar verder vegeteert in een toestand die voor haar zeer kwellend is. Het verlangen om gelukkig bezig te zijn zal altijd alleen een levend wezen kunnen vervullen, omdat daar kracht toebehoort die alleen een levend wezen in zich heeft - terwijl een wezen zonder kracht dood is. Wat echter op aarde door middel van aan de mens toestromende levenskracht tot stand wordt gebracht, kan uit zuiver wereldse activiteit bestaan, die wel aardse stoffelijke goederen vermeerdert maar voor het geestelijke rijk zonder waarde is - of ook in geestelijke werkzaamheden die onvergankelijke schatten opleveren, en zodoende ook een leven in de eeuwigheid verzekeren.

En daarom moet de wil van de mens ernstig op het eeuwige leven gericht zijn, opdat hij dan de levenskracht gebruikt voor het winnen van de geestelijke kracht. Dan zal hij zegevieren over de dood, want dan is voor hem een eeuwig leven zeker en hij zal de dood niet smaken in eeuwigheid.

Amen

"Quem ama a sua vida perdê-la-á...."

A vontade de viver significa uma vitória certa sobre a morte.... Embora não se possa comandar a morte corporal terrestre, mesmo assim a morte corporal pode ainda ser a transição para a vida se a vontade do ser humano se tiver tornado suficientemente poderosa para adquirir a vida eterna. Esta vontade de viver é aprovada por Mim, apesar de ter dito as palavras: 'Quem ama a sua vida perdê-la-á, e quem a desistir ganhá-la-á.... Qualquer pessoa que só pensa na vida do seu corpo e na forma como o pode preservar, depressa descobrirá que ele próprio é completamente impotente e será levado da terra sem se poder defender contra ela. Esta vontade de viver não é, portanto, para ser vitoriosa sobre a morte..... A vida certa da alma deve ser desejada, e a vontade do ser humano deve usar toda a sua força para esta vida, então não haverá mais morte para ele na eternidade, então ele viverá em luz e força e será capaz de ser continuamente activo para a sua própria felicidade. Então terá verdadeiramente superado a morte e a saída da alma do seu corpo será um despertar para uma nova vida, livre da cobertura física, livre de toda a matéria e ainda com uma abundância inimaginável de força. As pessoas na terra devem afeiçoar-se a esta vida e só um dia a tentarem possuir, depois anseiam pela morte, depois querem desistir da vida terrena em prol da vida certa na eternidade. Mas as pessoas estão muito mais apegadas à sua vida física, têm medo de a perder, amam a vida terrena e é por isso que a perdem, e o seu destino é a morte. E mais uma vez, não é a morte do corpo que se pretende, mas a morte do espírito, em que a alma inevitavelmente se afunda, que ama a vida na terra. E esta morte é pior do que o ser humano pode imaginar, pois perdeu-se, foi privado da vida terrena, e a sua alma está sem luz e força, completamente impotente e na mais profunda escuridão.... A morte espiritual é uma agonia indescritível para ela porque está consciente de si mesma, pelo que não se extingue com o momento da morte mas continua a vegetar num estado agonizante. Só os vivos serão capazes de satisfazer o desejo de actividade que é agradável, porque requer força que só é inerente a um ser vivo, enquanto que um ser sem força está morto. Mas o que é feito na terra através do influxo de vitalidade do ser humano pode consistir numa actividade puramente mundana que certamente aumenta os bens materiais terrenos mas não tem qualquer valor para o reino espiritual, ou pode também consistir numa actividade espiritual que produz tesouros imperecíveis e assim também garante a vida na eternidade. E, portanto, a vontade do ser humano deve ser seriamente orientada para a vida eterna, para que depois use a força da vida para ganhar força espiritual.... e depois se torne vitorioso sobre a morte, pois assim terá a certeza da vida eterna e não provará a morte para a eternidade...._>Ámen