• Terug

De afval van het geestelijke van God, menselijk voorgesteld

U bent kinderen van Liefde, uit Mijn Liefdekracht voortgekomen en door Mijn nooit eindigende Liefde voortdurend met zorg omringd en begeleid. Mijn Liefde voor u is grenzenloos en zal u nooit voor eeuwig verloren laten gaan. Maar Mijn Liefde gaf u ook als kenmerk van volmaaktheid de vrije wil, daar anders Mijn Liefde voor u begrensd zou zijn geweest, wanneer ze u iets zou hebben onthouden wat bij de volmaaktheid hoort.

Pas de vrije wil maakt u tot goddelijke wezens, die - uit Mij voortgekomen - ook aan Mij gelijk moesten zijn. Maar de vrije wil maakt u tegelijkertijd tot wezens met zelfbeschikkingsrecht, die nu uit eigen kracht konden doen en laten wat ze wilden en hun saamhorigheid met Mij zelf konden bevestigen of afwijzen. Deze vrije wilsbeschikking moest de mensen ook worden toegekend, opdat ze hun volmaaktheid konden bewijzen, wat onvoorwaardelijke aansluiting bij Mij vereiste. Een volmaakt geschapen wezen had nog niet de hoogste graad bereikt, want deze moest het eerst verwerven, doordat het uit vrije wil volmaakt bleef, terwijl het ook kon wegzinken.

U mensen op aarde kan de vroegere afval van het geestelijke van Mij alleen zo worden voorgesteld, wil het voor u begrijpelijk zijn waarom het geestelijke viel, waarom het zondig werd tegen Mij. Het misbruikte zijn vrije wil en keerde zich van Mij af, omdat het meende zo krachtig en verheven te zijn dat het geloofde niet afhankelijk van Mijn Liefdekracht te zijn. Er moest hem voor een vrije wilsbeslissing de gelegenheid worden geboden voor een andere bestemming te kunnen kiezen dan voor Mij.

En deze tegenpool was het eerste uit Mij voortgekomen wezen, dat zich Mijn kracht - die hem zonder mate toestroomde - ten nutte kon maken, doordat het talloze wezens schiep. Wel met Mijn wil, omdat Ik hem de kracht niet ontnam. Maar zijn wil had versterking van de eigen kracht tegen Mij ten doel, om van Mij onafhankelijk te zijn. Het wilde Mij niet erkennen als dat, wat Ik was: als Oerbron van de kracht die het betrok en die het in staat stelde naar eigen wil te scheppen en te vormen. Zijn vrije wil keerde zich dus van Mij af. En deze wil, tegen Mij gericht, legde het ook in de geestelijke schepselen, die uit Mijn kracht door hem waren voortgekomen. Dus zo was u wel kinderen van Mijn Liefde, maar ook kinderen van een kwade wil die tegen Mij was gericht.

En zo hebt ook u zich eens in vrije wil van Mij gescheiden, zonder echter een algehele scheiding van Mij te kunnen voltrekken, omdat Ik u vasthoud op grond van Mijn overgrote Liefde, die u ook weer zal terugwinnen, die u niet laat vallen, maar u steeds weer opheft uit de diepte als u daar uit eigen wil naar streeft.

Maar Mijn Liefde eindigt nooit en ze wint u onherroepelijk. Maar de tijd bepaalt u zelf, want u hebt een vrije wil. De vrije wil kenmerkt u als Mijn schepselen, als zelfstandige wezens. En in overeenstemming met deze vrije wil schept u voor uzelf de desbetreffende toestand, zonder daar door Mij in te worden gehinderd.

Maar omdat Ik u liefheb en u wil winnen, bepaal Ik uw lotsbestemming zodanig, dat u bij juist gebruik van uw wil de scheiding van Mij zult kunnen opheffen, dat u streeft naar de verbinding met Mij en dus ook weer uw oerwezen aanneemt, dat u weer in waarheid Mijn kinderen bent, die nu uit zichzelf hebben gekozen voor Mij, en Mijn tegenstander afwijzen.

Maar Ik wil ook hem winnen, al gaan er eeuwigheden overheen. Ook hij was een kind van Mijn Liefde, uit Mijn oerkracht voortgekomen en begiftigd met alle gaven die hem tot een volmaakt wezen maakten. Daarom laat Ik ook hem niet voor eeuwig verloren gaan. Ook hem tracht Ik te winnen en Ik laat hem steeds weer Mijn Liefde voelen. Doch zijn wil is nog star van Mij afgekeerd. En daar Ik ook hem de vrije loop laat, is het nog een werk van overgroot geduld en erbarmen, zijn wil de vrijheid te laten en desondanks op hem in te werken, opdat hij zich vrijwillig aan Mij overgeeft.

Maar al duurt het eeuwigheden, Mijn Liefde zal zegevieren over hem die nog zonder enige liefde is. Eenmaal zal ook hij Mijn Liefde inzien en naar haar verlangen, omdat slechts zij alleen gelukzaligheid bezorgt en omdat geen wezen zich voor eeuwig van Mij kan scheiden. Integendeel, het streeft uiteindelijk toch de vereniging na, die het onuitsprekelijk gelukzalig maakt.

Amen

Apostasia do espiritual de Deus humanamente representado....

Sois filhos do amor, emergistes da Minha força de amor e sois constantemente acarinhados e cuidados pelo Meu amor sem fim. O meu amor por ti é ilimitado e nunca te deixará perder-se para sempre. Mas o Meu amor também vos deu livre arbítrio como característica de perfeição, caso contrário o Meu amor por vós teria sido limitado se vos tivesse negado algo que pertence à perfeição. Só o livre arbítrio faz de vós seres divinos que, tendo sido originários de Mim, também tiveram de ser como Eu. Mas, ao mesmo tempo, o livre arbítrio fez de vós seres com direito à autodeterminação que agora podiam fazer e deixar o que queriam por sua própria vontade e afirmar ou negar a sua filiação a Mim mesmo. Esta livre decisão de vontade teve também de ser concedida às pessoas para que pudessem provar a sua perfeição, o que exigia uma ligação incondicional a Mim. Um ser perfeitamente criado ainda não tinha atingido o grau mais elevado, pois primeiro tinha de o adquirir, permanecendo perfeito por sua livre vontade, onde quer que pudesse descer. A antiga apostasia do ser espiritual de Mim só pode ser retratada a vós, humanos na terra, desta forma, se quiserdes compreender porque é que o ser espiritual caiu, porque é que se tornou pecaminoso contra Mim. Utilizou mal o seu livre arbítrio e afastou-se de Mim porque se achava tão poderoso e exaltado que não acreditava estar dependente da Minha força de amor. Tinha de lhe ser oferecida a oportunidade de decidir por um objectivo diferente do meu, a fim de tomar uma decisão de livre vontade. E este pólo oposto foi o primeiro ser de luz proveniente de Mim que fez uso da Minha força fluindo para ele sem medida, criando seres sem número com a Minha vontade bem, porque não retirei a força da mesma. A sua vontade, contudo, visava aumentar a sua própria força contra Mim, de modo a ser independente de Mim. Não me quis reconhecer como o que eu era.... como a fonte original de força que desenhou e que lhe permitiu criar e moldar segundo a sua própria vontade. Daí o seu livre arbítrio ter-se afastado de Mim e esta vontade contrária ter sido também colocada nas criações espirituais que tinham surgido da Minha força através dela. Assim, vocês eram de facto filhos do Meu amor, mas também filhos de uma vontade maligna que era dirigida contra Mim. E assim, uma vez separados de Mim por vontade própria, sem no entanto serem capazes de se separarem completamente de Mim, porque Eu mantenho-vos em virtude do Meu maior que grande amor, que também vos reconquistará, que não vos deixará cair, mas que vos levantará sempre de novo do abismo se vos esforçardes por ele por vontade própria. Mas o Meu amor não tem fim.... e conquista-o de forma irrevogável. No entanto, determinais vós próprios o tempo.... (24.11.1950) porque tem livre arbítrio.... O livre arbítrio caracteriza-vos como as Minhas criações vivas, como seres independentes, e de acordo com este livre arbítrio criais o respectivo estado para vós próprios sem serem impedidos por Mim. Mas porque te amo e quero conquistar-te, formo o teu destino de tal forma que podes levantar a separação de Mim se usares correctamente a tua vontade, que te esforças por te unires a Mim e assim também aceitares de novo a tua natureza original, que voltas a ser Meus filhos na verdade, que agora decidiram por Mim por sua própria vontade e rejeitam o Meu adversário. Mas também quero ganhá-lo, e se as eternidades passarem por cima dele.... Ele também era uma criança do Meu amor, emergiu da Minha força elementar e dotado de todos os dons que o tornavam um ser perfeito. Por conseguinte, também não o deixarei perder-se para a eternidade, também o cortejo e deixo-o sentir o Meu amor vezes sem conta, mas a sua vontade continua rigidamente afastada de Mim, e uma vez que também lhe dou rédea solta, continua a ser uma obra de grande paciência e misericórdia permitir à sua vontade a liberdade e ainda influenciá-lo para que se renda voluntariamente a Mim. No entanto, mesmo que sejam necessárias eternidades, o meu amor triunfará sobre aquele que ainda é desprovido de todo o amor. Um dia também ele reconhecerá o Meu amor e desejá-lo-á, porque só ele causa felicidade e porque nenhum ser se pode separar de Mim para sempre, mas em última análise luta pela união que a tornará inexpressivamente feliz...._>Ámen