• Terug

De leer van de reïncarnatie

Wat u verlangt te weten zal u bekend worden gemaakt, zodra u uw vragen ter beantwoording aan MIJ voorlegt. Het is voor alle mensen van de grootste betekenis, als zij zich tot doel stellen in het aardse leven hun ziel tot voltooiing te brengen. Als zij er vast in geloven dat zij zich eens moeten verantwoorden voor een rechtvaardige GOD, in hoeverre zij hun aardse leven benut hebben.

In geestelijk opzicht spoort dit geloof de mens aan tot de grootste activiteit. Dus is het begrijpelijk dat een geloof aan meerdere mogelijkheden van een opwaartse ontwikkeling, de mens lauwer laat worden in de arbeid aan zijn ziel. En dat dit geloof een ernstige gevaar is omdat het in zekere zin het streven naar de hoogst mogelijke zielerijpheid vermindert, en bovendien ook Mijn Rechtvaardigheid in twijfel trekt.

Want hoe zou IK de een of ander tot verantwoording kunnen roepen, wanneer IK niet voor ieder mens de her-belichaming op aarde zou toelaten? Op welke manier moest dan de beloning wel plaats vinden van hen die zich naar Mijn Wil tot liefde omvormen tijdens hun leven op aarde, wanneer IK hem die gefaald heeft dezelfde gelegenheid zou geven zich een of meermalen te belichamen, met het doel zich opwaarts te ontwikkelen. Dan zou ieder mens ten laatste dezelfde graad van volmaaktheid hebben bereikt!

De lichtsterkte bepaalt in het geestelijke rijk ook de graad van zaligheid. De lichtsterkte, die de mens in vrije wil op de aarde heeft bereikt is beslissend voor het arbeidsveld dat hem in het geestelijke rijk wordt toegewezen, waar hij nu meer en meer kan toenemen in wijsheid en kracht - dus ook in zaligheid.

En zijn werkzaamheid is weer het brengen van licht en kracht tot die wezens die licht- en krachteloos zijn, die dus hulp nodig hebben zowel op aarde als ook in het geestelijke rijk. Deze bezigheid is bovenmate verblijdend, zo dat geen werkzaamheid op aarde aan haar gelijkgesteld kan worden. Daaruit volgt, dat ieder wezen dat in staat is om licht en kracht aan behoeftige zielen uit te delen deze bezigheid ook wil verrichten, omdat het zichzelf daarmee onuitsprekelijk gelukkig maakt. Want het neemt die kracht van MIJ op, en is dus in zekere zin een doorgeefstation van Mijn Krachtuitstraling.

Deze gelukkigmakende ontwikkelingsgang tracht elk wezen te verwezenlijken zodra het maar een sprankje van inzicht heeft, dus niet meer in het diepste duister van de geest verkeert. Dan echter ruilt het wezen nooit meer vrijwillig het verblijf in het geestelijke rijk om voor een leven op de aarde. Het verlangt nooit meer naar het stoffelijke omhulsel terug, want de mogelijkheden op opwaarts te gaan zijn in het geestelijke rijk evengoed aanwezig, wanneer de wil tot liefde eenmaal ontwaakt is bij hen die al een spoortje inzicht hebben.

Zich belichamen kan de ziel wel, als zij zelf de wil daartoe heeft en er een edel motief aan deze belichaming ten grondslag ligt. Hulpverlening aan de medemensen, of het aflossen van een grote schuld die belemmerend tegenwerkt om een hogere graad van zielerijpheid te bereiken. Dan is dat geen terugplaatsen naar de aarde door Mijn Wil, maar de wil van de ziel zelf is doorslaggevend.

Daar nu echter iedere ziel het vermogen zich iets te herinneren van vroeger ontnomen wordt, is zo'n belichaming met het grootste gevaar verbonden omdat de ziel evenzogoed kan wegzinken door haar vrije wil, omdat zij net als ieder mens de ontwikkelingsgang moet afleggen en haar vleselijke lusten zullen daar in het bijzonder naar voren komen, als ze in dezelfde verleiding komt die haar schuldig liet worden in haar vorige belichaming.

Stelt de ziel de werkzaamheid in het geestelijke rijk daartegenover, die haar langzaam maar zeker deze graad van rijpheid bezorgt - terwijl een geestelijk succes door een herhaalde belichaming twijfelachtig is, dan kiest zij veel eerder het lot in het geestelijke rijk. Maar zij blijft toch met de aarde verbonden, inzoverre, dat zij zich om de zielen op de aarde bekommert en hun lot begeleidt. Zij zal steeds helpen waar zij zelf op aarde gefaald heeft, om welke reden echter de veronderstelling fout is dat dezelfde ziel zich weer als mens belichaamd heeft. Want steeds moet er tegen ingebracht worden dat de mens op aarde elke gelegenheid wordt geboden zich opwaarts te ontwikkelen, dat de toevoer van genade onbegrensd is, dat de wil van de mens door het Verlossingswerk een sterker worden kan ervaren die elk falen onmogelijk maakt. Dat het hem dus helemaal vrij staat deze hoge lichtgraad te bereiken en dat deze voordelen niet willekeurig mogen worden afgewezen - om er dan opnieuw weer om te vragen.

De mens heeft een vrije wil en hij moet zich eens voor het gebruik ervan verantwoorden. Hij moet ook de gevolgen ervan dragen die uit uiteenlopende soorten lotsbeschikking in het hiernamaals bestaan, en die hij niet eenvoudig kan omzeilen door een hernieuwde belichaming. Want hiervan is het gevolg weer twijfelachtig omdat elke herinnering aan vroeger hem is ontnomen.

Toch is zijn wil beslissend en hij wordt dus belichaamd als hij wil. Maar deze wil is een zeldzaamheid, waardoor dus van een meermalige incarnering niet gesproken kan worden. Bovendien is deze leer een groot gevaar voor de mensen als zij hun aardse levensgang niet ernstig genoeg nemen, altijd rekening houdend met een herhaling, die echter achterwege blijft.

Amen

DOKTRINA O RE-INKARNACIJI.... (TANTRIČKA PORUKA)

Što god želite znati, pitajte Me, i Ja ću odgovoriti na vaša pitanja čim Mi ih postavite.... Od najvećeg je značaja za sve ljude da teže k postizavanju pune zrelosti dušâ za vrijeme njihovog zemaljskog života i da čvrsto vjeruju kako će jednog dana morati položiti račun pravednom Bogu za to kako su iskoristili svoj zemaljski život. Ovo vjerovanje hrabri ljude da budu duhovno vrlo aktivni. Stoga je razumljivo da će vjerovanje u učestale mogućnosti višeg razvoja putem ponovljenih utjelovljenja na Zemlji učiniti ljudsko biće indiferentnim prema njegovom psihološkom zadatku. Ovo vjerovanje je opasno, pošto u stvarnosti/učinkovito smanjuje trud/nastojanje ka najvišoj mogućoj zrelosti duše dok, istovremeno, stavlja u sumnju Moju pravednost. Kako Ja mogu pozvati ovu ili onu osobu na odgovornost, osim ako dopustim svakom ljudskom biću da se ponovno utjelovi na Zemlji? Kako bi ljudi, koji sebe transformiraju u ljubav u skladu sa Mojom voljom za vrijeme njihovog zemaljskog života trebali biti nagrađeni ako Ja dajem drugima, koji su u tome podbacili [[= pretrpjeli neuspjeh]], priliku sebe ponovno utjeloviti jednom ili nekoliko puta u svrhu ostvarivanja višeg razvoja? U tom slučaju, svaka osoba bi eventualno ostvarila isti stupanj savršenstva....

Stupanj svjetla određuje stupanj blaženstva u duhovnom kraljevstvu. Stoga, svjetlosna snaga, koju je čovjek postigao na Zemlji u slobodnoj volji, određuje sferu aktivnosti koja mu je dodijeljena u duhovnom kraljevstvu, gdje on može konzistentno rasti u mudrosti i snazi, i također u sreći. Zauzvrat, njegova se aktivnost sastoji od transmitiranja svjetla i snage bićima koja su u mraku i bez svjetla, kojima je nužna pomoć na Zemlji isto kao i u duhovnom kraljevstvu. Ova aktivnost je užasno ugodna, tako da ju ne možete usporediti ni sa jednom aktivnošću na Zemlji. Iz toga slijedi, da svako biće koje je sposobno podjeljivati svjetlo i snagu dušama u nevolji/potrebi želi biti u potpunosti aktivno, pošto na taj način sebe čini izuzetno sretnim, s obzirom na to da prima snagu od Mene i tako je u stvarnosti relejna stanica za Moje zračenje snage. Svako biće pokušava provesti ovaj proces-što-pobuđuje-radost čim ima pa makar i iskricu znanja, čime se više ne kreće u najdubljem duhovnom mraku. Onda, ono više nikad neće dobrovoljno promijeniti svoje prebivalište u duhovnom kraljevstvu za ono na Zemlji, više nikad neće žudjeti za fizičkim tijelom, pošto su mogućnosti uzlaska u duhovnom kraljevstvu jednako tako dostupne kada se volja ljubavi probudila u takvima već sa treptajem znanja.

Duša sebe zasigurno može utjeloviti ako za to ima volju i ako je razlog njezina utjelovljenja plemenit motiv.... poput želje da pomogne svojim bližnjim ljudskim bićima, ili da okaje/iskupi znatnu krivnju koja duši onemogućava ostvarenje višeg stupnja zrelosti. Onda re-inkarnacija nije uslijed Moje volje već je volja same duše odlučujući činbenik. Međutim, pošto svaka duša zna da će joj prošlo pamćenje biti oduzeto, takvo utjelovljenje je za dušu od najveće opasnosti pošto ona isto tako može pretrpjeti neuspjeh u slobodnoj volji. Ona mora hodati razvojnim putem poput svakog drugog ljudskog bića i njezini tjelesni instinkti će biti posebice snažni kada je suočena sa istom kušnjom koja je na prvom mjestu uzrokovala njezinu krivnju/grijeh. Ako duša ovo usporedi sa svojom aktivnošću u duhovnom kraljevstvu, koja polako ali sigurno također rezultira u stupnju zrelosti/savršenstva, dok je duhovna dobrobit ponovljenog utjelovljenja dvojbena, ona puno radije bira svoju sudbinu u duhovnom kraljevstvu. Pri svemu tom, ona ostaje u kontaktu sa Zemljom ukoliko se brine o sudbini duša na Zemlji, uvijek pomažući tamo gdje je podbacila, ali pretpostavka da je ista duša sebe ponovno utjelovila na Zemlji kao ljudsko biće, je pogrešna.

Uvijek se mora tvrditi kako će ljudima na Zemlji biti ponuđena svaka mogućnost napretka, da je upliv milosti neograničen. Zahvaljujući djelu Spasenja, čovjekova volja može primiti dovoljno snage da neuspjeh učini nemogućim, i stoga ostvarivanje visokog svjetlosnog stupnja u potpunosti ovisi o njemu. Takve povlastice se ne mogu namjerno odbaciti kako bi ih se onda ponovno zahtjevalo. Ljudsko biće ima slobodnu volju. Jednog dana će morati položiti račun u svezi toga kako ju je koristilo i prihvatiti posljedice, koje se sastoje u različitoj sudbini u onostranom, koju ono onda ne može jednostavno zaobići sa ponovnim utjelovljenjem. Uspjeh ovog je zatim doveden u pitanje uslijed činjenice da će mu njegovo prošlo pamćenje biti oduzeto. Istinabog, njegova volja vrši izbor, stoga će on biti utjelovljen ako to želi, ali ova volja je rijetka [[= u smislu, ‘duše se na to jako rijetko odlučuju’]] i prema tome čovjek ne može govoriti o učestalim utjelovljenjima. Pored toga, ova doktrina je opasnost za ljude, utoliko što oni ne uzimaju njihov zemaljski život dovoljno ozbiljno s obzirom na ponavljanje koje se, međutim, ne događa.

AMEN