• Terug

Het Woord dat weerklinkt

Joh.14.21: "Wie Mijn geboden kent en ze onderhoudt, die is het die Mij lief heeft. Wie MIJ echter liefheeft, die zal door Mijn VADER bemind worden; en IK zal hem beminnen en MIJ aan hem openbaren!".

Het verhevenste moment voor de mens in het aardse leven is het Woord dat weerklinkt te vernemen, als hij de uiting van Mijn Liefde in zijn hart hoort als een gesproken woord. Want dan is Mijn nabijheid merkbaar als een stroom van licht, die het hart vervult en ook voor het bewustzijn van de mens te vernemen is.

In welke rijpheid van ziel de mens zich dan bevindt, is van invloed op de aard van het weerklinken van de innerlijke stem. Hij kan zich onbezorgd aan het zalige gevoel overgeven als zijn ziel reeds ver gevorderd is, zoals hij echter ook nog met innerlijke hindernissen te kampen kan hebben, als hij zich nog in een lagere graad van rijpheid bevindt. Maar toch moet hij reeds een bepaalde geestelijke rijpheid verkregen hebben, anders zou hij nimmer de genade van het Woord dat "weerklinkt" kunnen ontvangen.

Het is dus een proces van overdracht van Licht en Kracht in directe vorm. Die mens staat zo innig met MIJ in verbinding dat IK MIJ tegenover hem kan uiten en door hem verstaan wordt, wat bij onrijpe zielen nooit het geval zal zijn.

Steeds echter moet IK de Kracht van Mijn Liefde indammen, wil de mens geschikt blijven voor het aardse leven, en niet door 'n overweldigend geluk elke aardse verbinding verliezen. En daarom zullen het steeds maar korte momenten zijn waarin IK MIJ hoorbaar uit, tot het aardse bestaan van hem beëindigd is met wie IK zo nauw in verbinding sta, dat IK hem Mijn aanspreken waardig keur.

In de eindtijd echter heb IK dienaren op de aarde nodig die zeer ijverig voor MIJ bezig zijn. En hun ijver beloon IK, doordat IK MIJ aan hen op zo'n wijze openbaar dat zij geen twijfel meer in hun hart kunnen koesteren, omdat zij MIJ trouw zijn, omdat zij geloven zonder te zien - en in dit geloof voor Mij arbeiden.

IK wil hen aansporen tot steeds ijveriger activiteit, maar kan Mij echter dan pas hoorbaar uiten als hun geloof reeds zo'n standvastigheid bereikt heeft dat zij onvoorwaardelijk aan Mijn werkzaam zijn geloven, dat zij de Stem van de GEEST reeds tevoren vernomen hebben en hem als Mijn Stem herkennen. Want nooit mag het Woord dat weerklinkt een geloofsdwang voor hen betekenen.

Het is de bekroning van een sterk geloof en voor het aardse leven het begerenswaardigste, omdat het de mens onuitsprekelijk gelukkig maakt - en de gedachte daaraan hem ongevoelig kan maken voor aards lijden en nood. Zijn gelukzaligheid, zijn overtuigd geloof, versterkt ook de kracht van het geloof van zijn medemensen, zodat dus zijn werkzaamheid onder de mensen buitengewoon zegenrijk is en hij elk werk waaraan hij begint, ook volbrengen zal.

Wel kunnen de medemensen hem met twijfels confronteren. Wie echter Mijn Woord hoorbaar in zich verneemt die kan niet meer twijfelen. En zodoende beloon IK de liefde en trouw van Mijn dienaar, die zich voor MIJ inzet, en IK geef hem op aarde reeds het geluk dat de wereld hem niet bieden kan.

Amen

La Parola suonante

Giovanni 14, 21: „Chi osserva i Miei Comandamenti, Mi ama. Ma chi Mi ama, sarà amato dal Padre Mio, ed Io l’amerò, e Mi rivelerò a lui.” Il momento più sublime nella vita terrena è per l’uomo la percezione della Parola che risuona, appena sente l’espressione del Mio Amore nel suo cuore come una Parola pronunciata. Perché ora la Mia Presenza è percepibile come una marea di Luce che colma il cuore, ed è anche udibile ai sensi dell’uomo. In quale maturità d’anima ora si trova l’uomo, è di influenza sul modo del risuonare della Voce interiore. Può concedersi spensieratamente al sentimento di delizia, se la sua anima è già molto progredita, come deve anche aver da lottare con ostacoli interiori, se si trova ancora in un grado inferiore di maturità. Ciononostante deve già aver raggiunto una certa maturità dell’anima, altrimenti non potrebbe mai ricevere la Grazia della Parola “risuonante”. Si tratta dunque di un procedimento di trasferimento di Luce e Forza in forma diretta. L’uomo sta così strettamente in contatto con Me, che posso esprimerMi di fronte a lui e vengo anche compreso, cosa che in anime immature non sarà mai il caso. Ma devo sempre ridurre la Mia Forza d’Amore, se l’uomo deve rimanere idoneo per la vita terrena, e non perdere ogni legame terreno a causa di una felicità traboccante. E perciò saranno sempre soltanto dei brevi momenti, in cui Mi esprimo con il suono, finché non è terminato il percorso di colui che Mi stà così vicino che lo onoro con il Mio Discorso. Nel tempo della fine però ho bisogno di servi sulla Terra, che siano attivi per Me in modo molto fervente. E ricompenso il loro fervore, rivelandoMi in un modo, che non nutrono più nessun dubbio nel cuore, perché MI sono fedeli, perché credono, senza vedere e lavorano per Me in questa fede Voglio stimolarli per un’attività sempre più fervente, ma posso esprimerMi a suono solamente, quando la loro fede ha raggiunto già quella solidità, che credono incondizionatamente nel Mio Agire, che hanno già sentito prima la Voce dello Spirito e la riconoscono come la Mia Voce. Perché la Parola suonante non deve mai significare per loro una costrizione di fede. E’ l’incoronamento di una forte fede e per la vita terrena il più prezioso da raggiungere, perché rende l’uomo indicibilmente felice, ed il pensiero in ciò lo rende insensibile verso sofferenze e miserie di specie terrena. La sua beatitudine, la sua fede convinta danno anche ai prossimi una accresciuta forza di fede, in modo che l’agire tra gli uomini di costoro è estremamente beatificante e compirà ogni prestazione, che intraprende. I prossimi possono ben contrapporre dei dubbi. Ma chi percepisce la Mia Parola dentro di sé come suono, non può più dubitare. E così ricompenso l’amore e la fedeltà dei Miei servi, che si impegna per Me, e gli do già sulla Terra una felicità, che non gli può offrire il mondo.

Amen