• Terug

De goddelijke Liefdevonk - Ware en verkeerde liefde

De goddelijke Vonk in de mens is de Liefde. God heeft de Liefde in elk mensenhart gelegd en hem nu een taak opgedragen op aarde: de goddelijke Liefdevonk te laten aanwakkeren tot een hoog oplaaiende vlam, die dan alles om zich verteert. De liefde woont dus in alle mensen, maar naar welke zaken deze liefde zich keert, is aan de mensen overgelaten, dat wil zeggen de menselijke wil bepaalt het doelwit van zijn wensen, dus het voorwerp van zijn liefde. Geestelijk verlangen en aardse begeerten kenmerken de ware - dat wil zeggen God welgevallige - en de verkeerde liefde. Want liefde is verlangen naar aaneensluiting.

Wordt de mens met iets vertrouwd gemaakt en hij tracht het te bezitten, dan is de liefde al in hem ontstoken. En met beide wordt hij in kennis gesteld, opdat de mens kan beslissen. Hem worden aardse goederen en verlokkingen der wereld geboden, maar er wordt hem ook geestelijk goed ter beschikking gesteld, zodat de liefde in de mens nu kan beslissen welk object ze als doel neemt. En dienovereenkomstig groeit ook de liefde. Het verlangen naar aaneensluiting geeft dus het aardse leven pas zijn inhoud, want nu streeft de mens naar bezit, geestelijk of aards, al naargelang het geloof en het verlangen naar God sterk is. Daarom zal de liefde de aandrift zijn voor al het handelen en denken.

De wereldse liefde is hetzelfde als liefdeloosheid, want wereldse liefde schakelt de liefde voor God uit, wereldse liefde streeft alleen naar eigen bezit en richt zich nooit op de naaste. Maar eigenliefde is het tegengestelde van naastenliefde, dus uit deze liefde zich in liefdeloosheid tegen de medemens. Want van zichzelf zal ieder mens houden, hoewel zijn denken en handelen tegenover de medemens liefdeloos moet worden genoemd.

In het begin zullen twee begeerten strijden in de mens en dan is het van betekenis aan welke begeerte in zich de mens toegeeft. Is de liefde voor het goede in hem overheersend, dan zal hij spoedig de begeerten naar de wereld overwinnen, want het goede heeft zijn oorsprong in God. Bijgevolg stuurt de mens op God aan en dus richt zijn liefde zich op Hem. En deze liefde uit zich in de liefde voor de naaste en ze zal uitbreken tot een hoog oplaaiende vlam.

Maar de verkeerde liefde zal vergankelijk goed als doel hebben. Ze zal daarom ook onbestendig zijn, ze zal steeds nieuwe dingen ontdekken die ze begeert en deze verkeerde liefde zal de mensen afkerig maken van God en hen naar Diens tegenstander toe leiden. De goddelijke vonk in de ziel van de mens wordt dan niet gevoed, maar veeleer in onzuivere lusten verstikt. De zuivere liefde wordt vervangen door een verlangen, dat eveneens voor liefde wordt aangezien, maar met dit onderscheid, dat ze niet God, van Diens tegenstander als doel heeft, zodat er dus van een verkeerde liefde kan worden gesproken. Deze verkeerde liefde is echter thans het kenmerk van het geestelijke dieptepunt van de mensheid. Want wie God als doel heeft - dus zich met Hem probeert te verbinden - bemint God en is dicht bij Hem, dus geestelijk rijper dan diegenen, die ver van God afstaan door hun verkeerde liefde voor de wereld. Want alleen door de aaneensluiting met God kan de geestelijke rijpheid worden verkregen. En wie daar naar streeft, heeft de ware liefde, hij heeft de goddelijke liefdevonk in zich doen ontbranden en probeert zichzelf te vormen tot liefde.

Amen

Centelha Divina de Amor.... O amor certo e errado....

A centelha divina no homem é o amor. Deus colocou amor em cada coração humano e agora lhe deu uma tarefa na Terra.... para deixar esta centelha divina de amor acender-se em uma chama brilhante que então consome tudo ao seu redor. Assim, o amor é inerente a todas as pessoas, mas as coisas a que este amor se transforma são deixadas ao ser humano, ou seja, a vontade humana determina a meta dos seus desejos, e assim o objeto do seu amor. O desejo espiritual e os desejos terrenos caracterizam o amor certo, ou seja, o amor que é agradável a Deus, e o amor errado. Pois o amor é desejo de união. Se algo se aproxima de uma pessoa e ela procura possuí-lo, então o amor já se acendeu nele. E ambos serão trazidos até ele para que o ser humano possa decidir. Bens terrenos e tentações do mundo lhe serão oferecidos, mas bens espirituais também lhe serão disponibilizados, para que o amor no ser humano possa agora decidir que objeto tomará como seu objetivo. E o amor também cresce em conformidade. O desejo de unidade dá assim, em primeiro lugar, o seu conteúdo à vida terrena, pois o ser humano agora se esforça para adquirir bens espirituais ou terrenos, dependendo se são de natureza espiritual ou terrena. espiritual ou terreno, dependendo da sua forte fé e desejo por Deus. O amor será, portanto, o impulso para todas as ações e pensamentos. O amor mundano é como a indelicadeza, pois o amor mundano exclui o amor a Deus, o amor mundano só luta pelos seus próprios bens e nunca se volta para o seu próximo.... Mas o amor-próprio é o oposto do amor ao próximo, portanto esse amor se expressa na indelicadeza para com o próximo. Pois cada ser humano amará a si mesmo, embora seus pensamentos e ações para com o seu semelhante devam ser chamados de pouco amorosos. Inicialmente dois desejos lutarão no ser humano, e depois é importante qual desejo em si mesmo o ser humano cede. Se o amor pelo bem é predominante nele, então ele logo vencerá os desejos pelo mundo, pois o bem tem sua origem em Deus, conseqüentemente o ser humano se esforça para Deus e assim seu amor se volta para Ele. E esse amor se expressa no amor ao próximo, e se acenderá em uma chama luminosa e moderna. Mas o amor perverso terá como objetivo bens transitórios; por isso também será inconstante, sempre descobrirá coisas novas que deseja, e esse amor perverso afastará as pessoas de Deus e as conduzirá ao seu adversário. Então a centelha divina na alma do ser humano não será alimentada, mas sim sufocada em impuros impulsos.... O amor puro é substituído por um desejo que também é considerado como amor, mas com a diferença de que seu objetivo não é Deus, mas seu adversário, assim se pode falar de um amor perverso. Mas este amor perverso é agora a característica do baixo espiritual da humanidade. Pois todo aquele que tem Deus como seu objetivo, isto é, que procura unir-se a Ele, ama a Deus e está perto Dele, portanto espiritualmente mais maduro que aqueles que estão distantes de Deus devido ao seu amor perverso pelo mundo. Pois a maturidade espiritual só pode ser alcançada pela união com Deus, e quem se esforça por ela tem o amor certo, ele acendeu a centelha divina do amor dentro de si mesmo e procura moldar-se em amor...._>Amém