• Terug

Leven-Actief zijn – Dood-Passief zijn

Het leven zal dus steeds een actief zijn betekenen, terwijl de dood een toestand van passiviteit is. Maar de passiviteit hoeft absoluut geen uiterlijk effect te hebben, zolang de mens op aarde verblijft. De levendigheid van de geest is niet duidelijk herkenbaar. Het lijkt er zelfs eerder op dat de mens, die zich niet met geestelijke zaken bezighoudt, buitengewoon actief is.

Maar deze levendigheid verwijst alleen maar naar de aardse werkzaamheid. Op dat, wat pas de bijbaan moet zijn. De aardse werkzaamheid kan weliswaar zegen brengen, maar heeft vrijwel geen waarde als er niet tegelijkertijd een geestelijk streven mee verbonden is. De aardse arbeid moet er in de eerste plaats aan bijdragen om de geest in de mens vrij te maken en dit kan alleen maar teweeggebracht worden door een werkzaam zijn in liefde. Wat de mens dus vanuit het verlangen om te helpen doet, zowel aards als geestelijk, zijn werken van liefde, die de geest de verlangde vrijheid geven, die dus het tot dan toe dode tot leven brengt.

Maar elke arbeid, die niet de geestelijke verlossing als doel heeft, die enkel en alleen het onderhouden of verbeteren van het aardse, dat wil zeggen het lichamelijke leven, betreft, is ondanks schijnbare werkzaamheid volledig zonder invloed op de ontwikkeling van de geest en omdat het aardse leven spoedig voorbij is, is het resultaat hiervan dan juist de passieve toestand, waaruit het wezen zichzelf niet meer, zoals op aarde, vrij kan maken, maar liefdevolle hulp nodig heeft.

Een wezen moet nu eerst voor deze levenloze ziel zijn liefde actief laten worden, waarmee deze ziel kracht toegevoerd wordt. Het levenloze wezen moet zelf van wil zijn om daar actief te worden, waar het door liefde helpen kan. Pas dan ontwaakt het levenloze tot leven. Pas dan is de dode toestand overwonnen. Pas dan gaat het wezen het eigenlijke leven binnen, want enkel de werkzaamheid van de geest is leven.

Amen

Vida - Activity.... Morte - Inactividade....

Portanto, a vida sempre significará atividade, enquanto que a morte é o estado de inatividade. Contudo, a inactividade não tem necessariamente de ter um efeito externo enquanto o ser humano permanecer na Terra. A vivacidade do espírito nãoé obviamente reconhecível, mas aparece como se o ser humano fosse excepcionalmente ativo, que não se preocupa com o trabalho espiritual. Mas esta actividade está apenas relacionada com a actividade terrena, com aquela que deveria ser apenas o trabalho secundário. A atividade terrena também pode ser benéfica, mas é valorizada a zero se o esforço espiritual não estiver ligado a ela ao mesmo tempo. O trabalho terrestre deve primeiro contribuir para libertar o espírito no ser humano, e isto só pode ser alcançado através da atividade do amor. Portanto, o que o ser humano faz por desejo de ajudar, tanto terreno como espiritualmente, são obras de amor que dão ao espírito a tão almejada liberdade, que assim ajudam os mortos até agora a viver.... Mas toda obra que não tem o propósito da redenção espiritual, que por isso se aplica apenas à preservação ou aperfeiçoamento da vida terrena, isto é, da vida material, apesar da aparente atividade, está completamente sem influência no desenvolvimento do espírito, e como a vida terrena logo desaparecerá, o resultado disso é precisamente o estado de inatividade, do qual o ser já não pode mais se libertar como na Terra, mas requer ajuda amorosa. Um ser primeiro tem de deixar o seu amor tornar-se activo nesta alma sem vida, para lhe dar força.... O próprio ser sem vida deve estar disposto a tornar-se activo onde pode ajudar através do amor.... só então o ser sem vida despertará para a vida, só então o estado morto será ultrapassado, só então o ser entrará na vida real.... pois só a actividade do espírito é a vida....

Amém