• Terug

Werkzaamheid van het individu

Het individu legt de aardse weg overeenkomstig zijn bestemming af. Dat wil zeggen dat het niet willekeurig de werkzaamheid of taak van een ander wezen kan vervullen, omdat juist deze taken van het wezen in de verschillende belichamingen ook verschillend zijn. Het is een orde in de schepping, die niet omver gestoten kan worden, dat elk individueel schepsel voor een werkzaamheid bestemd is, die weer bijdraagt aan de instandhouding van het totale scheppingswerk. Niets is zonder doel en zin, dus moet ook de taak van elk wezen met deze zin en dit doel overeenkomen.

Of ze als zodanig door de mensen herkend wordt, is soms wel twijfelachtig, want de mens bezit niet de kennis van de verbanden in de schepping, maar als hij God als een buitengewoon wijs schepsel erkent, mag hij niet door twijfel bevangen worden, want er kan niets van wat de wijste Schepper geschapen heeft, zonder doel in de schepping bestaan.

Elk individueel wezen is ervoor bestemd om een bepaalde tijd geïsoleerd zijn aardse weg te gaan om nu te rijpen door het vervullen van de hem opgelegde taak. In de opwaartse ontwikkeling van het wezen bestaat ook de mogelijkheid van de vereniging met andere, net zulke rijpe wezens, die nu weer een nieuw omhulsel krijgen om weer als individueel wezen de aarde te bewonen. En deze ontwikkeling gaat steeds zo door, tot uiteindelijk de uiterlijke vorm door talloze geestelijke wezens, die zich mochten verenigen, het menselijk vleselijke lichaam geworden is en nu staat het geheel voor de grootste en laatste opdracht op aarde om zich zo te ontwikkelen, dat het zonder enige uiterlijke vorm eens de aarde verlaten kan.

Weer moet nu het wezen, de mens, een werk verrichten, dat hem de rijpe toestand op kan leveren en deze werkzaamheid, die hem de uiteindelijke bevrijding kan brengen, is een werkzaam zijn in liefde. De mens moet wel ook zijn aardse taak vervullen, onafhankelijk van de geestelijke taak, om zich tot volmaaktheid te vormen. En ook de aardse werkzaamheid draagt weer aan de instandhouding bij van wat God geschapen heeft. Maar die aardse werkzaamheid is steeds alleen maar het middel tot het doel, want het eerste en belangrijkste doel van het aardse leven is de ontwikkeling van de ziel, die afzonderlijk van de aardse werkzaamheid uitgevoerd moet worden.

En dat vereist steeds de verbinding van het wezen met God, want zonder deze verbinding kan het wel alle aardse plichten vervullen, zoals dat bedoeld is, maar de ziel kan zich nooit volgens Gods wil ontwikkelen, want daarvoor is buitengewone kracht noodzakelijk, die het wezen weliswaar mateloos ter beschikking staat, maar aan God gevraagd moet worden, dus eerst moet de verbinding met Hem tot stand gebracht worden, wat het eerste en laatste doel van al het wezenlijke in de schepping is.

Want de toenmalige scheiding van God was de aanleiding voor het ontstaan van de scheppingswerken. Zodoende moet de vereniging met God het doel en de zin van al dat zijn, wat God liet ontstaan. De gang van het wezen op aarde moet uiteindelijk tot de vereniging met Hem leiden, voor zover het wezen in het laatste stadium als mens niet opnieuw misbruik maakt van zijn vrije wil en zich weer uit eigen beweging van God verwijdert.

Amen

Activity of the individual....

The individual being covers the earthly path according to its destiny, i.e., one being cannot arbitrarily fulfil the activity or task of another being, since precisely these tasks of the beings in the different embodiments are also different. This is an order in creation which cannot be overturned, that every single creature is destined to an activity which again contributes to the preservation of the whole work of creation. Nothing is without purpose and meaning, so the task of every being must also correspond to this purpose and meaning. Whether it is recognized as such by people is sometimes questionable, for the human being does not possess the knowledge of the correlations in the work of creation, but if he acknowledges God as an extremely wise creator he should not be in any doubt, for nothing in creation can be without purpose which the wisest creator has created. Every individual being is destined to walk its earthly path in isolation for a certain time and then to mature through the fulfilment of the task assigned to it. In the higher development of the beings also lies the possibility of uniting with other, equally mature beings, which now again receive a new shell in order to enliven the earth again as individual beings. And this process of development continues until finally the outer form of innumerable spiritual beings, which were allowed to unite, has become the human body of flesh and now the whole is faced with the greatest and last task on earth to shape itself in such a way that it can leave the earth once without any outer form. Again the being.... the human being.... must now carry out an activity which can bring him the state of maturity, and this activity, which can bring him final liberation, is a conscious activity in love.... Admittedly, the human being also has to fulfil his earthly task independently of the spiritual task of shaping himself into perfection, and earthly activity also contributes towards the preservation of what God has created. But it is only ever the means to an end, for the first and most important purpose of earthly life is the shaping of the soul, which has to be carried out separately from earthly activity. And this always requires the being's connection with God, for without this it can certainly fulfil all earthly duties and carry out its activity as intended; but the soul can never shape itself according to God's will, for this requires extraordinary strength which is indeed unmeasured at the being's disposal but which has to be requested by God, thus the connection with Him has to be established first, which is the first and last goal of all beingness in creation. For the former separation from God was the cause of the emergence of the work of creation, therefore the union with God must be the goal and purpose of everything that God allowed to come into being. The being's course on earth must ultimately lead to unification with Him, provided the being in the final stage as a human being does not once again misuse its free will and distance itself from God again of its own accord....

Amen