• Terug

Genade van de belichaming als mens

De belichaming van de wezens is een genade van een enorme betekenis en toch wordt het veel te weinig als zodanig herkend. En juist die onwetendheid is er de oorzaak van, dat de tijd van de belichaming in het laatste stadium, waar de mens verstand en denkvermogen gegeven werd om hierover na te denken en dus het voordeel uit het juiste denken te halen, niet goed gebruikt wordt.

Het is niet de eigen verdienste van het wezen deze rijpheidsgraad bereikt te hebben, die nu de belichaming als mens toelaat. Deze rijpheidsgraad is veeleer ook een genadeschenking van de goddelijke Schepper, Wiens liefde voor Zijn schepselen dezen weer naar Zich toe zou willen trekken. Het is deze buitengewoon grote liefde, die het scheppingswerk tot stand heeft gebracht, juist ter wille van de vele wezens, die zich door de schepping tot een bepaald niveau kunnen ontwikkelen.

Maar zonder goddelijke hulp zou dit niet mogelijk zijn. Daarom doet God het wezen Zijn gehele liefde toekomen, doordat Hij het in die toestand plaatst, zodat het zich tot de hoogste rijpheid kan ontwikkelen en het wezen zich voor dit doel als mens mag belichamen om nu alle middelen en toewijding van de kant van de eeuwige Godheid in ontvangst te kunnen nemen en het te kunnen gebruiken. God geeft de mens onbeperkt alles, wat hem omhoog helpt. Als mens kan het wezen elke hulp in ontvangst nemen, dus de goddelijke genadeschenking zal nooit ophouden of het wezen in beperkte mate toegestuurd worden, zolang het op aarde verblijft.

Weliswaar heeft de liefde van God het wezen al voor de tijd van de belichaming als mens verzorgd. Maar dit wezen had noch verstand, noch denkvermogen om de goddelijke liefde te kunnen herkennen, terwijl de mens door Gods genade in staat is om de eindeloze liefde van God te herkennen en dus ook de duidelijke genade begrijpt, die door de belichaming het wezen toegestuurd wordt.

Het is voor de mensen op aarde niet mogelijk om Gods liefde in haar gehele diepte te begrijpen, maar dat de mens zelfs maar in staat is te denken, is één van de grootste bewijzen van liefde van de Heer. Want het denken is al een teken van goddelijke kracht. Als het wezen in staat is om te denken, kan het zich in verbinding stellen met zijn Schepper. Als het deze verbinding nastreeft, dus in contact komt met het hoogste Wezen, kan het zich op aarde al tot het hoogste lichtwezen ontwikkelen. Dus God geeft hem Zelf de mogelijkheid om zich volgens Zijn wil te ontwikkelen.

En dat, dat God het wezen het hoogste aanbiedt, is een genadegeschenk van een ontzettende betekenis: de mogelijkheid om een kind van God te kunnen worden. En dat Hij hun daartoe alle middelen in de hand geeft. Dus het wezen steeds opnieuw genade verleent, enkel om deze terug te winnen en het voor eeuwig Zijn kind te kunnen noemen. Hij gaat in Zijn liefde zelfs zo ver, dat Hij de genaden ook degenen, die niet bewust naar deze genaden verlangen, aanbiedt, doordat Hij Zijn boden opdraagt licht te brengen, ofschoon niet naar dit licht verlangd wordt.

Deze genade is niet in zijn volle omvang te beseffen, want Hij geeft de mensen iets, dat het grootste verlangen vooropstelt. Hij wijst Zijn boden aan om dit verlangen in de mensen op te wekken en Hij is zichtbaar werkzaam om de onwetenden kennis te geven van Zijn eindeloze liefde. En dit werkzaam zijn is genade. Genade, die al degenen, die hun verstand en denkvermogen gebruiken om het doel van hun bestaan te doorgronden toegestuurd wordt. God is dezen met Zijn genade nabij, opdat de belichaming als mens hun de grootste verlossing brengt. Opdat de belichaming op aarde tot het hoogste doel leidt, tot de volkomen bevrijding uit de vorm.

Amen

Grace of embodiment as a human being....

The embodiment of beings is a grace and of such tremendous significance and yet it is far too little regocnized as such. And precisely this ignorance is the reason that the time of embodiment is not utilized properly in the final stage, when the human being is given reason and intellect in order to reflect on it and thus to benefit from correct thinking. It is not the being's own merit to have reached that degree of maturity which now allows embodiment as a human being. Rather, this degree of maturity is also a gift of grace from the divine creator, Whose love for His living creations wants to draw them back to Himself. It is this greater than great love that allowed the work of creation to come into being, precisely because of the many beings that can develop to a certain level through creation. However, this would not be possible without divine help, thus God bestows all His love upon the being by enabling it to develop to the highest level of maturity and allowing the being to embody itself as a human being for this purpose in order to receive and utilize all means and benefits from the eternal deity. God gives man unlimitedly everything that helps him to ascend.... As a human being the being can receive all help, thus the divine gift of grace will never cease or be given to the being to a limited extent as long as it remains on earth. Although the being was already cared for by God's love before the time of embodiment as a human being, it had neither reason nor intellect in order to be able to regocnize divine love, whereas the human being is able to regocnize God's infinite love through God's grace and therefore also grasps the obvious grace which is bestowed upon the being through embodiment. Although it is not possible for people on earth to grasp God's love in all its depth, the fact that man is able to think at all is one of the lord's greatest proofs of love. For even thinking is a sign of divine power.... If the being is able to think it can enter into contact with its creator, and if it strives for this connection, thus makes contact with the highest being, it can already shape itself into the highest being of light on earth. God Himself therefore gives it the opportunity to shape itself according to His will. And this is a gift of grace of unprecedented significance, that God offers the being the highest.... the opportunity to become a child of God.... And that He gives him all means to do so, that is, that He bestows favours upon the being again and again just in order to win it back and to be able to call it His child for eternal times. He even goes so far in His love that He also offers the favours to those who do not consciously desire them by commissioning His messengers to bring light even though it is not desired.... This grace cannot be measured, for He imparts something to people which requires the greatest desire.... He instructs His messengers to awaken this desire in people and obviously works to bring knowledge of His infinite love to the ignorant.... And this work is grace.... grace that comes to all those who use their intellect and reason to want to fathom their purpose of existence. God is close to them with His grace so that the embodiment as a human being will bring them final redemption.... so that the embodiment on earth leads to the final goal, to complete liberation from the form....

Amen