• Terug

Onbenut aards leven

Zo menigeen legt zijn gang over de aarde zonder noemenswaardig succes voor zijn ziel af en dit is heel begrijpelijk met het oog hierop, dat hij niet denkt aan het voortleven van de ziel na de dood. Een aards leven, waar alleen de aardse welstand het enige doel is, kan begrijpelijkerwijs geen eeuwige goederen opleveren en daarom zal zo’n leven niets tot stand brengen, wat de vooruitgang van de ziel dient en wordt derhalve nutteloos geleefd. De genade van de belichaming wordt uit het oog verloren en een duizenden jaren durende strijd heeft niet het juiste einde gevonden, die het volgens Gods wil had moeten vinden.

Maar hoe zwaarwegend en belangrijk de gevolgen van een onbenut aards leven voor het geestelijke wezen zijn, kan de mens als zodanig niet overzien, maar zijn ziel zal voor zo’n verzuim bitter moeten boeten. Ze verkeert daardoor toch in de grootste nood en voor haar is de gedachte, dat er voor haar eigenlijk een wonderlijk heerlijk leven was weggelegd en dat ze zichzelf hiervan beroofd heeft en dat niets haar de verzuimde kans terug kan geven, onnoemelijk bitter. Dat ze dus de graad van volmaaktheid, die ze bij het juiste gebruik van het aardse leven met gemak had kunnen bereiken, nooit meer bereiken kan. Ze kan wel strijden en in het hiernamaals is dat buitengewoon zwaar, maar ze zal die graad, die voorwaarde voor het kindschap van God is, aan de overkant moeilijk bereiken.

De Heer heeft niet voor niets de aarde tot het middelpunt van Zijn schepping gemaakt. Hij heeft de mensen uitgerust met elke bekwaamheid, die voor hen volop voldoende is om zich omhoog te werken tot aan God gelijkende wezens. En de liefde van de goddelijke Schepper is weer zo diep, dat ze het mensenkind omhoogtrekt.

Maar waar dit mensenkind noch acht slaat op deze Vaderliefde, noch de vaardigheden, die zijn geestelijke vooruitgang garanderen, beoefent, gaat zijn denken ook niet uit naar het naderen van de Schepper en Verwekker. Hij wendt zich eerder tot de tegenpool, die van zijn kant alle middelen aanwendt om deze toenadering tot de eeuwige Godheid te verhinderen, maar de tegenstander maakt in plaats daarvan alle aardse goederen gemakkelijk toegankelijk voor de mensen. En hij laat hen in de ban van de materie geraken, waardoor de materie toeneemt en hij een opwaartse ontwikkeling van de ziel op aarde verhinderen wil. De geestelijke inwerkingen van de tegenstander zijn enorm en vergiftigen zo het denken van degenen, die te zwak zijn om tegenstand te bieden.

En toch heeft God de Heer alle mensen voor hetzelfde doel geschapen. Hij heeft hen allen voorbestemd om drager van Zijn goddelijke kracht te worden. Hij wijst hun allen de juiste weg. Hij geeft hun genade in overvloed en toch wordt er niet in die mate acht geslagen op deze liefde, zoals het nodig zou zijn voor het bereiken van de rijpheidsgraad op aarde. Wel wordt vrij vaak kennisgenomen van deze genadegave en van de duidelijke liefde van God, maar zonder eigen streven kan de mens deze graad nooit bereiken en dus moet eerst zijn wil werkzaam worden en zich bewust aan het hoogste doel op aarde wijden. En hij mag de opdracht, die hem voor het aardse leven gegeven is, niet vergeten. Dan zal hij in geestelijk opzicht meer aandacht schenken aan zijn aardse leven en zijn leven zal voor de eeuwigheid niet nutteloos geleefd zijn.

Amen

Una vita terrena non utilizzata

Certi percorrono la loro via terrena senza particolare successo per le loro anime, e questo è troppo comprensibile in considerazione, che non pensano alla continuità della vita dopo la morte. Una vita terrena alla quale viene posta come unica meta solamente il benessere terreno, non può produrre comprensibilmente dei beni eterni, e perciò una tale vita non riuscirà in nulla di ciò che serve di progresso all’anima. E di conseguenza è vissuta inutilmente. La Grazia dell’incorporazione è rimasta inosservata ed una lotta durata millenni, non ha trovato una giusta conclusione, che doveva trovare secondo la Volontà di Dio. Quanto gravosi e significativi però sono gli effetti di una vita terrena inutilizzata per l’essere spirituale, l’uomo come tale non lo può abbracciare con lo sguardo, ma la sua anima dovrà espiare amaramente una tale mancanza, dato che con ciò è nella situazione della più grande miseria, e per lei il pensiero è indicibilmente amaro, che le era veramente destinata una vita magnificamente meravigliosa e lei stessa se n’è derubata e che nulla le riporta l’occasione mancata, che quindi non può mai più raggiungere il grado della perfezione, che nel giusto impiego della vita terrena poteva raggiungere con facilità. Può bensì lottare, e questo è oltremodo difficile nell’aldilà, ma di là difficilmente raggiungerà quel grado, che è premessa per la figliolanza di Dio. Il Signore non ha reso a caso come punto centrale la Terra della Sua Creazione, Egli ha provvisto gli uomini con ogni facoltà, che basta loro assolutamente per lavorarsi verso l’Alto ad una creatura simile a Dio. E l’Amore del divino Creatore è nuovamente così profondo da attirare in Alto il figlio terreno. Ma dove questo non bada né a questo Amore di Padre né cura le facoltà che garantiscono il suo progresso spirituale, il suo senso non è nemmeno rivolto all’avvicinamento al Creatore e Genitore. Si rivolge di più verso il popolo opposto, che a sua volta impiega tutti i mezzi per impedire questo avvicinamento all’eterna Divinità, ma per questo rende all’uomo facilmente accessibili tutti i beni terreni, quindi lo fa capitare nell’incantesimo della materia, con ciò aumenta la materia e vuole impedire all’anima uno sviluppo verso l’Alto sulla Terra. Le influenze spirituali del potere opposto sono immense ed avvelenano così il pensare di coloro che sono troppo deboli per offrire una resistenza. E Dio il Signore ha comunque creato tutti gli uomini per la stessa meta. Li ha chiamati tutti per diventare portatori della Sua Forza divina. Egli mostra a tutti la giusta via, distribuisce loro più e più delle Grazie, e malgrado ciò non badano a questo Amore nella misura come sarebbe necessario per il raggiungimento della maturità sulla Terra. Di tanto in tanto si prende bensì conoscenza di questo apporto di Grazie e dell’evidente Amore di Dio, ma senza il proprio tendere, l’uomo non può mai e poi mai raggiungere questo grado, e quindi dapprima dev’essere attiva la sua volontà e dedicarla coscientemente alla più alta meta sulla Terra, e non deve dimenticare il compito, che gli era posto per la vita terrena, allora darà più considerazione alla sua vita terrena in vista spirituale, e questa sua vita non sarà vissuta invano per l’Eternità.

Amen